Το περασμένο Σάββατο διεξήχθησαν ταυτόχρονα "δύο συνέδρια της Βόλβης", που θα μπορούσαν να είναι και ένα. Όχι απλώς συμπληρωματικά, αλλά ταυτόσημα.....
Στις πρώτες σειρές και των δύο κάθονταν οι λόγοι -με ονοματεπώνυμο- για το χαμένο 25% του ΑΕΠ, πέντε μεγάλα σκάνδαλα, πρωτομάστορες της λιτότητας και οπαδοί του δόγματος "αν δεν υπήρχαν τα Μνημόνια, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε". Όλοι αυτοί οι...
σκελετοί από τις ντουλάπες παίζουν σταθερά ένα τζόκερ, αυτό της αριστερής παρένθεσης. Τι κι αν κάθε βδομάδα έχει τζακ ποτ; Αυτοί εκεί, αμετανόητοι. Μια διαρκής παραφωνία: από "οικουμενική", "φύγετε" και "παραιτηθείτε".
Πιο τραγική φιγούρα όλων ο μη πρόεδρος της Ν.Δ. Ο άνθρωπος που προσπαθεί να πείσει τους βουλευτές του, το κόμμα του και τους ψηφοφόρους της ότι τον εξέλεξαν και it's official. Εξυπνακισμοί για τα social media η συνεισφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πολιτική ζωή του τόπου.
Όταν έχεις για αντιπρόεδρο τον Άδωνι Γεωργιάδη, όντως το καλύτερο που μπορείς να γίνεις είναι ένα τρολ. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να πολιτευτεί; Ο κ. "ό,τι πει το ΔΝΤ" -όσο κι αν προσπαθούν τα έρμα ΜΜΕ της διαπλοκής να πανηγυρίσουν το "απόψε έγινε αρχηγός"- δεν είναι καθόλου άγνωστος στον ελληνικό λαό. Ποια πολιτική θέση να εκφράσει για το μέλλον της χώρας, όταν στο πολύ πρόσφατο παρελθόν έχει εφαρμόσει τις ακραίες πολιτικές διάλυσης της κοινωνικής συνοχής.
Ο άνθρωπος που σχεδίασε την κατακρεούργηση του δημόσιου τομέα, εκφραστής της σάπιας αντίληψης "το κράτος είναι χρήσιμο μόνο όταν κάνουμε business μαζί του". Η κλασικότερη περίπτωση πολιτικού κατεστημένου και νεποτισμού επιδιώκει να απευθυνθεί σε πλατιά ακροατήρια, εκείνα μάλιστα που τσακίστηκαν μέσα στην κρίση και τα Μνημόνια. Αδυνατεί να τον στηρίξει ακόμα και η ολιγαρχία και του έχουν απομείνει μόνο κάτι μιντιάρχες σε αποδρομή.
Ακόμα και οι ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι στην Ευρώπη, που πόνταραν στην πολιτική αποσταθεροποίηση, κατάλαβαν ότι τζάμπα επένδυσαν. Εγκλωβισμένος σε μια Ν.Δ. που διαρκώς μετατοπίζεται δεξιά, ο πάλαι ποτέ "σοβαρός φιλελεύθερος μεταρρυθμιστής" φοράει το σακάκι του λαϊκισμού που κρέμασε ο Σαμαράς. Μάταια προσπαθεί και το ΔΝΤ να στηρίξει, και την πολιτική των προηγούμενων χρόνων να υπερασπιστεί, και την Ακροδεξιά να ξεπλύνει, και τη διαπλοκή να διασώσει, και τον Τσίπρα να ρίξει. Πολλά πράγματα μαζί, ειδικά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Σε μια περίοδο που η Δικαιοσύνη ανασαίνει, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν τη βούληση να δουλέψουν και σηκώνουν πολλές πέτρες ή έστω λίστες, εκεί βρίσκονται πρόσωπα που ο ίδιος καλείται να υπερασπιστεί. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. είναι ο πιο ευάλωτος πολιτικά στη συγκυρία των μεγάλων αποφάσεων, όσους λόγους κι αν του γράψει ο ΔΟΛ, όσα σκίτσα κι αν επιδείξει στη Βουλή.
Όσοι πίστεψαν ότι αυτό το πολιτικό πρόσωπο είναι ικανό να προκαλέσει πολιτική αποσταθεροποίηση και να ηγηθεί του κλεισίματος της αριστερής παρένθεσης να αλλάξουν επάγγελμα. Βέβαια από τον Γενάρη του 2015 είναι η δεύτερη τραγική επιλογή όσων απεργάζονται τέτοια σενάρια. Πρώτος και καλύτερος υπήρξε ο επικεφαλής του Ποταμιού, ο εκλεκτός για μεγάλο διάστημα των Βρυξελλών. Μετεξεταστέοι και οι δύο στο συνέδριο της Δράσης. Έχοντας αφήσει μόνη τη Φώφη Γεννηματά, που προσπαθεί να βρει χώρο και ταυτότητα στην Κεντροαριστερά τσιτάροντας τον πατέρα της, αλλά στις δικές της πρώτες σειρές Βενιζέλος και Λοβέρδος την αγριοκοιτάνε και το μισό δημόσιο χρέος γελάει δυνατά.
Τζάμπα πηγαινοέρχονται και οι ευρωσοσιαλιστές για το προξενιό με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας το πάρουν απόφαση κι αυτοί, ο ελληνικός λαός έχει επιλέξει κυβέρνηση ακόμα και για τα δύσκολα. Ας βάλουν πλάτη να κλείσουν τα ζητήματα, κυρίως για το δικό τους καλό, αντίθετα τους περιμένει η τύχη του Φάιμαν.
Όλα τα σενάρια κάηκαν.
Βέβαια, τίποτα δεν είναι πιο ανησυχητικό στην πολιτική από το να παίζεις χωρίς σοβαρό αντίπαλο...
Μαρία Μπαλάφα
Στις πρώτες σειρές και των δύο κάθονταν οι λόγοι -με ονοματεπώνυμο- για το χαμένο 25% του ΑΕΠ, πέντε μεγάλα σκάνδαλα, πρωτομάστορες της λιτότητας και οπαδοί του δόγματος "αν δεν υπήρχαν τα Μνημόνια, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε". Όλοι αυτοί οι...
σκελετοί από τις ντουλάπες παίζουν σταθερά ένα τζόκερ, αυτό της αριστερής παρένθεσης. Τι κι αν κάθε βδομάδα έχει τζακ ποτ; Αυτοί εκεί, αμετανόητοι. Μια διαρκής παραφωνία: από "οικουμενική", "φύγετε" και "παραιτηθείτε".
Πιο τραγική φιγούρα όλων ο μη πρόεδρος της Ν.Δ. Ο άνθρωπος που προσπαθεί να πείσει τους βουλευτές του, το κόμμα του και τους ψηφοφόρους της ότι τον εξέλεξαν και it's official. Εξυπνακισμοί για τα social media η συνεισφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πολιτική ζωή του τόπου.
Όταν έχεις για αντιπρόεδρο τον Άδωνι Γεωργιάδη, όντως το καλύτερο που μπορείς να γίνεις είναι ένα τρολ. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να πολιτευτεί; Ο κ. "ό,τι πει το ΔΝΤ" -όσο κι αν προσπαθούν τα έρμα ΜΜΕ της διαπλοκής να πανηγυρίσουν το "απόψε έγινε αρχηγός"- δεν είναι καθόλου άγνωστος στον ελληνικό λαό. Ποια πολιτική θέση να εκφράσει για το μέλλον της χώρας, όταν στο πολύ πρόσφατο παρελθόν έχει εφαρμόσει τις ακραίες πολιτικές διάλυσης της κοινωνικής συνοχής.
Ο άνθρωπος που σχεδίασε την κατακρεούργηση του δημόσιου τομέα, εκφραστής της σάπιας αντίληψης "το κράτος είναι χρήσιμο μόνο όταν κάνουμε business μαζί του". Η κλασικότερη περίπτωση πολιτικού κατεστημένου και νεποτισμού επιδιώκει να απευθυνθεί σε πλατιά ακροατήρια, εκείνα μάλιστα που τσακίστηκαν μέσα στην κρίση και τα Μνημόνια. Αδυνατεί να τον στηρίξει ακόμα και η ολιγαρχία και του έχουν απομείνει μόνο κάτι μιντιάρχες σε αποδρομή.
Ακόμα και οι ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι στην Ευρώπη, που πόνταραν στην πολιτική αποσταθεροποίηση, κατάλαβαν ότι τζάμπα επένδυσαν. Εγκλωβισμένος σε μια Ν.Δ. που διαρκώς μετατοπίζεται δεξιά, ο πάλαι ποτέ "σοβαρός φιλελεύθερος μεταρρυθμιστής" φοράει το σακάκι του λαϊκισμού που κρέμασε ο Σαμαράς. Μάταια προσπαθεί και το ΔΝΤ να στηρίξει, και την πολιτική των προηγούμενων χρόνων να υπερασπιστεί, και την Ακροδεξιά να ξεπλύνει, και τη διαπλοκή να διασώσει, και τον Τσίπρα να ρίξει. Πολλά πράγματα μαζί, ειδικά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Σε μια περίοδο που η Δικαιοσύνη ανασαίνει, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν τη βούληση να δουλέψουν και σηκώνουν πολλές πέτρες ή έστω λίστες, εκεί βρίσκονται πρόσωπα που ο ίδιος καλείται να υπερασπιστεί. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. είναι ο πιο ευάλωτος πολιτικά στη συγκυρία των μεγάλων αποφάσεων, όσους λόγους κι αν του γράψει ο ΔΟΛ, όσα σκίτσα κι αν επιδείξει στη Βουλή.
Όσοι πίστεψαν ότι αυτό το πολιτικό πρόσωπο είναι ικανό να προκαλέσει πολιτική αποσταθεροποίηση και να ηγηθεί του κλεισίματος της αριστερής παρένθεσης να αλλάξουν επάγγελμα. Βέβαια από τον Γενάρη του 2015 είναι η δεύτερη τραγική επιλογή όσων απεργάζονται τέτοια σενάρια. Πρώτος και καλύτερος υπήρξε ο επικεφαλής του Ποταμιού, ο εκλεκτός για μεγάλο διάστημα των Βρυξελλών. Μετεξεταστέοι και οι δύο στο συνέδριο της Δράσης. Έχοντας αφήσει μόνη τη Φώφη Γεννηματά, που προσπαθεί να βρει χώρο και ταυτότητα στην Κεντροαριστερά τσιτάροντας τον πατέρα της, αλλά στις δικές της πρώτες σειρές Βενιζέλος και Λοβέρδος την αγριοκοιτάνε και το μισό δημόσιο χρέος γελάει δυνατά.
Τζάμπα πηγαινοέρχονται και οι ευρωσοσιαλιστές για το προξενιό με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας το πάρουν απόφαση κι αυτοί, ο ελληνικός λαός έχει επιλέξει κυβέρνηση ακόμα και για τα δύσκολα. Ας βάλουν πλάτη να κλείσουν τα ζητήματα, κυρίως για το δικό τους καλό, αντίθετα τους περιμένει η τύχη του Φάιμαν.
Όλα τα σενάρια κάηκαν.
Βέβαια, τίποτα δεν είναι πιο ανησυχητικό στην πολιτική από το να παίζεις χωρίς σοβαρό αντίπαλο...
Μαρία Μπαλάφα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.