Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

.... Σήμερα, Κυριακή 22 Δεκεμβρίου, ....

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

ΗΛΙΑΣ ΜΑΜΑΛΑΚΗΣ ΓΙΑ "ΦΕΙΣΜΠΟΥΚ". "Με κούρασαν οι ψευτοφιλίες, με κούρασαν οι προβολές και οι φιγούρες .." Εγώ έκανα..εγώ πήγα ..εγώ είμαι τώρα ...εγώ τρώω τώρα...." . ..Τέτοιο ατομικό παιχνίδι δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου....Απέραντος τοίχος !"

Επειδή η κατάσταση με το  φέισμπούκ έχει  ξεφύγει εντελώς. Επειδή για  το  μόνο  που  δεν  ενημερώνουν  οι  χρήστες  του ακόμα(?)..... , είναι  για  το  αν  πήγαν  και πότε  τουαλέτα και  αν.... "ενεργήθηκαν"  ή  όχι . Επειδή  δεν  υπάρχει  πλέον  κανένας  φραγμός στο  ποστάρισμα  καθαρά  προσωπικών και  οικογενειακών στιγμών αλλά  και  στο  ανέβασμα  φωτογραφιών  από  μικρά  παιδιά,  θα  αναδημοσιεύσουμε(με φωτό+βίντεο) την  συγκλονιστική  και  σοκαριστική επιστολή  για  το  μέσο  αυτό "κοινωνικής"(?)...... δικτύωσης του γνωστού  στο  πανελλήνιο  Ηλία  Μαμαλάκη(λίγα λόγια  για εκείνον στο τέλος). Aηδιασμένος από τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τα social media και ιδιαίτερα  το  facebbok....
που πιστεύει πως οδηγούν στην αποξένωση  ο Ηλίας  Μαμαλάκης  έγραψε τα  παρακάτω  συνταρακτικά *

«Καμιά φορά νομίζω ότι ζω από λάθος. Νιώθω μια απέραντη κούραση που μαζεύεται στη βάση του μυαλού μου και στις ωμοπλάτες μου. Ίσως να έχω βουλωμένες καρωτίδες. Λίγο πιο ήρεμος σκέπτομαι ότι, μάλλον, με κούρασε το πολύ κυνήγι. Σε όλη μου τη ζωή… κάτι κυνηγούσα, μια φρουτόκρεμα, μια αγκαλιά, μια μικρή αναγνώριση, μια γυναίκα, την τύχη, ένα πτυχίο, μια εξασφάλιση, το αναπάντεχο, το αδύνατο, ένα γλυκοφάγωτο καρότο που έτρεχε μπροστά μου με την ίδια ταχύτητα με μένα και που είναι της ράτσας «ΕΥΤΥΧΙΑ».
                                                                                          
Αδύνατον να την πιάσει κανείς. Ζητάω κάτι, το αποκτώ και αυτόματα θέλω κάτι άλλο. Στιγμιαία υπόθεση η ευτυχία. “Στιγμή” την είπα πριν χρόνια σαν γύριζα στις κουζίνες και στα μονοπάτια του χρόνου.

                                         

Δεν γίνεται, όμως, να στρογγυλοκαθίσεις και να περιμένεις το απρόσμενο, το αναπάντεχο ή, ακόμα χειρότερα, το τέλος. Μελαγχολώ θανάσιμα σε στιγμές που μάλλον θα έπρεπε να χαίρομαι. Όπως τώρα που έχω μπροστά μου ένα ηλιόλουστο πάρκο, χαμογελαστές σερβιτόρες φίλες μου θα έλεγα, δυο πιάτα νόστιμο φαγητό. Αλλά, κυρίως, έχω ευρώπουλα να πληρώσω τον λογαριασμό και το ταξί της επιστροφής…
Νυστάζω.                                                   

Πριν δυο-τρεις μήνες ένιωσα μεγάλη χαρά όταν έσπασε η αντίστασή μου στο facebook και έφτιαξα και εγώ μια καταραμένη σελίδα. Αλλά μου πέρασε και αυτή η χαρά. Είδα την ωμή πραγματικότητα της κοινωνίας μας. Δεν είναι τυχαίο που οι ανακοινώσεις μπαίνουν πάνω σε έναν τοίχο. Όλοι σκοντάφτουν επάνω του. Όταν μαθαίνουν ότι είναι τοίχος, μαθαίνουν και να τον αποφεύγουν.
Τέτοιο ατομικό παιχνίδι και εσωστρέφεια δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου. Όλοι γράφουν πράγματα για να δείξουν πόσο σπουδαίοι είναι. Σπάνια τα διαβάζει κάποιος. Όλοι θέλουν να βγάζουν τις δικές τους ανακοινώσεις για να τις διαβάζουν οι άλλοι. Σπάνια υπάρχει ένα τρέμουλο ομαδικό για κάτι που αφορά την κοινωνία.
                                         
                                                       
– Εγώ έκανα κακάκια μου σήμερα- Εγώ φόρεσα καινούριο σώβρακο σήμερα- Εγώ είμαι πολύ όμορφος- Εγώ έγραψα το καλύτερο βιβλίο- Εγώ μαγείρεψα τα καλύτερα φασολάκια- Εγώ ήπια το καλύτερο ουίσκι- Εγώ πήγα στο ακριβό εστιατόριο
Και, τέλος, όλοι μαζί πάμε στο διάολο.

                                                  

Τα like από υποχρέωση δίνουν κανένα πότε-πότε, για να πάρουν και αυτοί με τη σειρά τους.Δίνω-παίρνω, είναι και αυτό ένα κοινωνικό μάθημα. Σκεπτόμουνα να κάνω ένα πείραμα. Να ανεβάσω στον τοίχο, τον μαντρότοιχό μου, μια μικρή ανακοίνωση.
                      

«Αύριο το απόγευμα στις 17.00 αυτοκτονώ», και δίπλα -συμβολικά- μια κρεμάλα. Κανένας δεν θα ανησυχήσει. Έτσι, λοιπόν, μου ήρθε να σβήσω τη σελίδα μου μια και καλή από το FB.
Ντρέπομαι, όμως, τους λίγους, πραγματικούς φίλους μου, που έγιναν και virtual μέσα στο FB. Ακόμα το σκέπτομαι. Θα δω τι θα κάνω. Πάντως, μην εκπλαγείτε και, κυρίως, μη με ψάξετε γιατί δεν υπάρχω ως “Ηλίας Μαμαλάκης”, αλλά σαν “Άγγελος του θανάτου”.
                    Τα σατυρικά σκίτσα του Sebastian Pytka (2)

Με κούρασαν οι ψευτοφιλίες, με κούρασαν οι προβολές ταλέντων, οι ομορφιές, οι φιγούρες και οι  πιρουέτες.
                                                    
Θέλω απλότητα, νόστιμες μπουκιές, πληθωρικά κρασιά, παγωμένα μπυρόνια, ανέμελες παρέες και κρυφό λογαριασμό στην τράπεζα να μπαινοβγαίνω χωρίς να με βλέπει κανείς. Και να είναι βαρβάτος ο λογαριασμός, 2-3 μιλιούνια, όχι φραγκοδίφραγκα, πενηνταράκια.
Ζητάω πολλά;
Απλώς γουστάρω την ελεύθερη, πλούσια και χαρούμενη ζωή».

                                    ΛΙΓΑ  ΛΟΓΙΑ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΗΛΙΑ  ΜΑΜΑΛΑΚΗ 
                                    


Ο Ηλίας Μαμαλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικά, δούλεψε πολλά χρόνια σαν υψηλόβαθμο στέλεχος σε πολυεθνικές εταιρίες. Μετά από αρκετές εμπειρίες, γύρω στα σαράντα του χρόνια, ασχολήθηκε με τη γαστρονομία.

Το 1992 έγραψε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Μαγειρικόν”. Αυτό το βιβλίο του άνοιξε το δρόμο και έτσι μπήκε στη δημοσιογραφία της μαγειρικής. Αποτέλεσμα ήταν να έχει πέντε δημοσιογραφικές συνεργασίες με τα περιοδικά ΜΕΝΟΥ και άλλα, ELLE, ΤΗΛΕΘΕΑΤΗΣ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΚΑΪ 100,3 με την εκπομπή: “Ο Ηλίας και το μαγικό ραβδί του”.

                  

Τελικά το 1993 άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά και με τη μαγειρική. Το 1999 δεν άντεξε πλέον και παράτησε τις business για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την κουζίνα. Ήταν μία δύσκολη απόφαση που συζήτησε με την γυναίκα του. Όταν του είπε: “καν΄ το”, πήρε κουράγιο και προχώρησε. Η απόφαση και των δύο ήταν απόλυτα συνειδητή.
Από το 1998 έως το1999 συμμετείχε στη σειρά μαγειρικής της ΕΡΤ “Χρυσές συνταγές”.
Το 2000 συμμετείχε ως ηθοποιός στο σίριαλ “Παππούδες εν δράση” της ΕΡΤ και έκανε τον μάγειρα του γηροκομείου.

                                 

Έκανε την εκπομπή “Στην κουζίνα ολοταχώς στο mega channel για τρία χρόνια και μετά ακολούθησε η εκπομπή: “Ντομάτα και πιπεριά” για άλλα τρία χρόνια.
Έχει γράψει μέχρι τώρα έντεκα (11) βιβλία (μεταξύ των οποίων και ένα μυθιστόρημα) με κύριο κορμό πάντα τη μαγειρική και την ευζωία και ένα CD με συνταγές και παραμύθια.
Ήταν για τρία χρόνια ο κεντρικός παρουσιαστής της πολυβραβευμένης εκπομπής “Στη Κουζίνα Ολοταχώς “στο MEGA CHANNEL, καθώς και αρχισυντάκτης και παρουσιαστής της εκπομπής ΜΠΟΥΚΙΑ & ΣΥΧΩΡΙΟ που παρουσιαζόταν στο ίδιο κανάλι.
                                     

Εδώ και δύο χρόνια από τον τηλεοπτικό σταθμό ΕΤ3, παρουσιάζει μια σειρά από ντοκυμαντέρ με θέμα την ιστορία της Ελλάδας. Στον πρώτο κύκλο παρουσιάστηκε η προεπαναστατική περίοδος και η ζωή του Κατσαντώνη και φέτος παρουσιάζεται η ζωή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Συμμετείχε στη θεατρική παράσταση «Η Πεντανόστιμη» στο Τραίνο στο Ρούφ σε σκηνοθεσία Τατιάνας Λύγαρη.

Πραγματοποιεί σεμινάρια με θέματα το ελληνικό τυρί, την αρχαία ελληνική κουζίνα, τη μεσογειακή διατροφή κ.α.

                                         Entertv:Ο Μαμαλάκης για τις φυλακές


"Γ"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.