Μπάνιο (μιας άλλης εποχής)... στη σκάφη!

Όταν τυχαία είδα αυτή τη φωτογραφία , μου ήρθαν μνήμες στο νου.....

Σάββατο, οπωσδήποτε Σάββατο , ζέσταινε ή μάνα μου νερό. Ύστερα, το έβαζε στον κουβά, έριχνε και κρύο να μη μας κάψει (μέχρι να ξεκινήσει βέβαια αυτό είχε παγώσει). Στην καλύτερη περίπτωση το χειμώνα άναβε η ξυλόσομπα. Πρώτα σκύβαμε και μας έλουζε με πράσινο σαπούνι τα μαλλιά, ρίχνοντας νερό με το κουμαράκι, (νομίζω ότι τα ξέπλενε ελαφρώς.. γιατί που να φτάσει το νερό).

Μετά , στο ίδιο νερό μπαίναμε τσιτσίδι. Μας έτριβε την πλάτη πάλι με πράσινο σαπούνι. Το ζόρι ήταν τα γόνατα και οι αγκώνες που ήταν μέσα στην βρώμα.. Το σαπούνι που χρησιμοποιούσαμε, ήταν αυτό που έμενε αφού έλιωνε κατά το ήμισυ, της μπουγάδας αλλά και όταν αυτό γινόταν πολύ μικρό, με άλλα μικρά σαπουνάκια, τα τυλίγαμε σ΄ένα πανάκι και μ΄αυτό λουζόμασταν…ήταν και το σφουγγαράκι μας! Αν έμπαινε το σαπούνι στα μάτια , ήτανε πυρωμένα μια βδομάδα.

Συνήθως είχαμε και θεατές τα άλλα μέλη της οικογένειας ή και καμιά γειτόνισσα. Ήταν τόσο φυσιολογικό που δεν αντιδρούσε (νομίζω ) κανείς.

Γεννημένοι σε ορεινό χωριό, όταν μετακομίσαμε στη πόλη, σε αστικό σπίτι με μπανιέρα, (με γαλάζια πλακάκια και θερμοσίφωνο) ήταν τέτοια η έκπληξή μου αλλά και η άγνοιά μου, που νόμιζα ότι αυτή ήταν η θάλασσα. Το δε ντουζ ήταν το τηλέφωνο. Έτσι μου το΄λεγε η μάνα μου.

Πιο καλά είναι εδώ…Με το ηλιακό, την μπανιέρα, το αφρόλουτρο,το σαμπουάν, τα ατομικά σφουγγαράκια,..Την ιδιωτικότητα βρε αδερφέ

Κείμενο: Βασιλική Παπουτσάκη

φωτογραφία: edessafotos.blogspot.gr

argolikeseidhseis.gr