Όλοι στον ίδιο κουβά - Του Θάνου (Αθανάσιος) Ασημάκη

Άρθρο

Θάνου (Αθανάσιος) Ασημάκη

Στέλεχος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών

Απόφοιτου Οικονομικής & Περιφερειακής Ανάπτυξης

Παντείου Πανεπιστημίου

Όλοι στον ίδιο κουβά....

   Φωνάζουν οι μεν, φωνάζουν και οι δε. Οι πρώτοι τα ψήφιζαν εχθές, οι δεύτεροι σήμερα. Μνημόνιο 1^ο , μνημόνιο 2^ο , μνημόνιο 3^ο. «Όλα μνημόνιο» όπως θα το ονόμαζε και ο Θέμος!

    Κάπου όμως χαθήκαμε λίγο. Τι σημαίνει μνημόνιο; Σημαίνει αύξηση φόρων; Σημαίνει περικοπή συντάξεων; Σημαίνει απολύσεις; Όχι! Μνημόνιο ή υπόμνημα θεωρείται το έγγραφο, ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα μέρη, που βοηθά στη μνήμη μέσω καταγραφής των γεγονότων ή συγκεκριμένων παρατηρήσεων πάνω σε δεδομένο θέμα. Ανατρέχοντας στη Wikipedia ή άλλο λεξικό μπορούμε να βρούμε αναλυτικές πληροφορίες, αλλά πουθενά περικοπές, απολύσεις, μειώσεις μισθών!!!

    Άρα το μνημόνιο περιλαμβάνει και διαπραγμάτευση και κατ’ επέκταση και ευθύνη των υπογράφοντων.

   Έχοντας λοιπόν σαν πολίτες την εμπειρία 3 μνημονίων, με 3 διαφορετικούς πρωθυπουργούς, απορίας άξιο είναι πως κανένας δεν ασχολήθηκε ποτέ διεξοδικά, με την ουσία και τις διαφορές κάθε μνημονίου. Τους στόχους αλλά κυρίως τους τρόπους επίτευξης τους.

   Το μόνο κοινό, σε γενικές γραμμές, των 3 μνημονίων ήταν ο στόχος για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Για οικονομικά βιώσιμη λειτουργία του κράτους και των φορέων του (νοσοκομεία, ασφαλιστικά ταμεία, ΔΕΚΟ, δήμοι). Όλα αυτά σε βάθος 3-4 χρόνων, από την ψήφιση του καθενός.

    Το αποτέλεσμα; Κάθε νέος πρωθυπουργός να ρίχνει τον προηγούμενο με αντιμνημονιακές ρητορικές για να φέρει το δικό του μνημόνιο, με τη δική του διαπραγμάτευση (περήφανη ή μη), που κάθε φορά ήταν χειρότερη από την προηγούμενη.

    Μετά από πραγματικό κούρεμα 100δις το 2011, και το χρέος ξανά δεν είναι βιώσιμο το 2015 και ζητάμε «κούρεμα», μέσω μείωσης των επιτοκίων και μετάθεσης της λήξης στα εγγόνια μας αντί για τα παιδιά μας (!!!). Τελικά, ποιος ξαναδημιουργεί το χρέος; Μήπως ένα σπάταλο κράτος; Και τι έκαναν μετά το κούρεμα; Αντί να περιορίσουν τις σπατάλες του κράτους, αντί να προσελκύσουν ιδιωτικές παραγωγικές επενδύσεις, αυξάνουν τη φορολογία χωρίς να αυξάνουν τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και των επιχειρήσεων. Επιλεγμένες αυξήσεις φόρων στο 1^ο μνημόνιο και μεταρρυθμίσεις. Αύξηση φόρων με το 2^ο μνημόνιο μεγαλύτερες από το 1^ο , χωρίς μεταρρυθμίσεις. Επιπλέον αυξήσεις φόρων με το 3^ο μνημόνιο, μεγαλύτερες τόσο από το 1^ο όσο και από το 2^ο , χωρίς σχεδιασμό για μεταρρυθμίσεις.

    Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να συνεχίσουμε τις σοβαρές μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν με τη Διαύγεια, το Open gov, την άρση του καμποτάζ στις κρουαζιέρες, την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση;