Ο Ρουμελιώτης

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ | Το Βήμα, ένθετο “Βιβλία”, Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2002

Ο Ρουμελιώτης ανήκει στην κατηγορία των εφημερίδων που εκδίδονταν στην Αθήνα, απευθύνονταν όμως στους κατοίκους κάποιας επαρχίας και σε όσους κατάγονται από αυτήν (στους «απανταχού…»)......

Η εβδομαδιαία εφημερίδα του Ε. Ν. Λαχανοκάρδη (1925-1938 και 1953-1961, στο ΕΛΙΑ βρίσκονται πέντε φύλλα των ετών 1926, 1929, 1930, 1934 και 1935) δικαίως διακηρύσσει στον υπότιτλό της το γεγονός ότι είναι «εικονογραφημένη». Η ποιότητα της εκτύπωσης των δημοσιευόμενων φωτογραφιών («Γλέντι Δαδιώτικο εις τα έλατα του Παρνασσού», «Η μαθητιώσα νεολαία») και σκίτσων («Ρουμελιώτικαι φυσιογνωμίαι») είναι όντως εντυπωσιακή.

Πέριξ του τίτλου ωστόσο συναντάμε επίσης πλήθος άλλων διακηρύξεων, χαρακτηριστικών των εντύπων που απευθύνονται στους «απανταχού». Αριστερά βρίσκονται, υπό τύπον συνθημάτων, οι αρχές της εφημερίδας: «Υπεράνω όλων η Ρούμελη. Και Υπεράνω της Ρούμελης, ο Θεός και η κυανόλευκος. Φως-υγεία, ελεύθερον φρόνημα, συγκοινωνία, ασφάλεια. Αροτρον-γκλίτσα. Λαϊκή κυριαρχία. Εθνικογεωργικός Πολιτισμός».

 Εκ δεξιών του τίτλου, μια καταχώρηση μάς πληροφορεί ότι ο Ρουμελιώτης, «η λαϊκωτέρα εφημερίς, είνε η ψυχή σας, η φωνή σας, η δύναμή σας», ενώ άλλη προτρέπει: «Γράφετε εις τον Ρουμελιώτην συχνά και σύντομα, ακριβή και αμερόληπτα, τα νέα, τα ζητήματα, τα δίκαια, τα παράπονα του τόπου σας».

Το περιεχόμενο και το ύφος της εφημερίδας είναι μια εύγλωττη υπόμνηση ότι η υπερβολή, η καταστροφολογία και ο λαϊκισμός στα ΜΜΕ δεν αποτελούν νεωτερισμό. Με «το ακάθεκτον μένος της ψυχής ενός Τσολιά», όπως διαβάζουμε στο κείμενο για την επέτειο των δέκα χρόνων της έκδοσης, ο Ρουμελιώτης δίνει τη δική του μάχη απέναντι στα «παχύδερμα» των Αθηνών για τα προβλήματα του τόπου – για το φλέγον ζήτημα της οδοποιίας, π.χ., αφυπνίζοντας τους Ρουμελιώτες: «Συναγερθήτε με μαύρας σημαίας», αλλιώς θα «κτυπάτε το κεφάλι εις τα απρόσιτα βράχια σας, τους αφώνους τούτους και αιωνίους μάρτυρας της δυστυχίας σας». 

Οι ανταποκριτές του αλωνίζουν τα βουνά της Ρούμελης και στέλνουν ρεπορτάζ και από τις πιο απόμακρες περιοχές (Βράχα Ευρυτανίας: «Την άρπαξεν από τα μαλλιά ο άγριος ερωτομανής βοσκός»).

Παρά τον αγροτικό χαρακτήρα της, η εφημερίδα παρακολουθεί την αστική ζωή, καλύπτει τα κοινωνικά, περιλαμβάνει συχνά μικρές ενδιαφέρουσες ειδήσεις (π.χ. από «τα μπαιν-μιξτ της Αγίας Μαρίνης») και ρεπορτάζ Αγία Μαρίνααπό τις μεγάλες πόλεις της Στερεάς. Οικτίρει την επανεγκατάσταση των οίκων ανοχής πίσω από τη Μητρόπολη Λαμίας (μια περιοχή γνωστή μέχρι τις μέρες μας ως «Επτά Βρύσες» ή «Ρεζίλ Σοκάκι», για προφανείς λόγους). Τέλος, δεν λείπουν οι διαφημίσεις: «Εις τον περιβόητον Ελατον εις τον σταθμόν Λαυρίου όσοι θέλετε ελάτε να περάσετε ολίγες ώρες εις το μόνον αναρρωτήριον κάθε πίκρας και στενοχώριας εκεί θα βρήτε πλούσιο φαγοπότι. Αρνάκια σοβλισμένα [sic], κοκορέτσα [ξαναsic] ρουμελιώτικα άκρα περιποίησις προθυμία, χορός γλέντι σωστός βλαχόγαμος με τα λαλούμενα έως την 2αν πρωινήν ώραν».

shinecast