ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΡΕΣ .ΤΟΤΕ....... ΚΑΙ ΤΩΡΑ................ ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΤΕ.......11/2/15. Ο Θείος μου, Γιάννης Μαρρές.! - Της Έφης Θάνου ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΩΡΑ...... 20/12/14.Κινδυνεύει να πέσει το σπίτι του που δώρησε ο Γιάννης Μαρρές στο Δήμο. Του Γ Θάνου. 10/6/15.Το σπίτι άρχισε να καταρρέει.Έπεσε η αποθήκη.Του Γ. Θάνου

Σήμερα κρίνουμε σκόπιμο , φέρνοντας   πάλι  στο  προσκήνιο την  υπόθεση  του - υπό ερείπωση - σπιτιού  του  αείμνηστου  Γιάννη  Μαρρέ και  αναδεικνύοντάς  την και  πάλι  και μάλιστα    εν  όψει και των  ανακοινώσεων που - όπως  πληροφορηθήκαμε -   θα  κάνει  και  η  "Επιτροπή  για το  σπίτι του Μαρρέ " αμέσως μετά  τον  15Αύγουστο ,

να  σας  παραθέσουμε   συγκεντρωτικά  τρία  δημοσιεύματα, σχετικά  με  το  όλο  θέμα  που είχαν  γίνει στον  ιστότοπό μας σε διαφορετικές  ημερομηνίες.. .........

11/2/15

                     Ο Θείος μου, Γιάννης Μαρρές.! - Της Έφης Θάνου 

Θα ταν Χειμώνας.'Ωρα επτά, μετά μεσημβρίας. Τόπος; Πολύδροσος, Φωκίδας. Από εκεί που άρχισαν και τελείωσαν όλα...

Ξέρεις, θυμάμαι την μάνα μου, να μου βάζει αυτές τις χοντρές καζάκες που μας έπλεκε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου. Έπειτα θυμάμαι να με παίρνει από το χέρι και να κατηφορίζουμε μαζί...Η Διαδρομή γνώριμη και συνηθισμένη. Από το σπίτι μας, στο σπίτι της Θείας Τασούλας και του Θείου Γιάννη και πάλι πίσω.

Μια διαδρομή, που παρότι συνηθισμένη έκρυβε την δική της ομορφιά. Ξέρεις, γραφικά σοκάκια με αψεγάδιαστους και αυθεντικούς ανθρώπους. Θυμάμαι και εκείνη την ξύλινη πόρτα, πόσο μεγάλη φάνταζε στα μάτια μου, έπειτα να, θυμάμαι και εκείνη την όμορφη αυλή. Είναι περίεργο ξέρεις, σε εκείνο το σπίτι ένιωθα, πως η Άνοιξη έκανε ποδαρικό πάντα πριν την ώρα της. 

Ας πούμε, πως το μεγαλείο της φύσης, απλωνόταν σε κάθε σημείο του σπιτιού,..

Ύστερα στο νου μου φέρνω και εκείνον. Ναι, τον θυμάμαι να κάθεται στη ξύλινη καρέκλα του, στην άκρη του μπαλκονιού και να καπνίζει με περίσσιο σεβασμό,την πίπα του. Αν τον έβλεπες και συ να σου μιλά, θα σου ερχόντουσαν στο νου αυθόρμητα κάποιοι στίχοι του Νίκου Καββαδία που πήγαιναν κάπως έτσι" Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη. 

Βλέπω καπνίζοντας τα πιο παράδοξα όνειρά μου. Πολλές φορές, τις βραδινές σκοτεινιασμένες ώρες, ανάβοντας την πίπα αυτή, σε μια γωνιά καπνίζω, κι ο γκρίζος βγαίνοντας καπνός σιγά με περιβάλλει, κάνοντας ένα γύρω μου κενό, μαβί και γκρίζο."

Ο Γιάννης Μαρρές, ήταν άνθρωπος άρρηκτα συνδεδεμένος με την Λογοτεχνία, αλλά και με τους αγώνες μιας και ήταν μέλος της τοπικής αντιστασιακής οργάνωσης,όλοι γνωρίζουν άλλωστε πως είχε εξοριστεί το 1967 κατά τη περίοδο της δικτατορίας, στη Γυάρο. Μαρτυρίες του, μπορεί να βρει κανείς από το βιβλίο "¨Θητεία στη Γυάρο".

Άνθρωπος, με μεγάλη ιστορία πίσω του,  αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της Λογοτεχνίας ενώ υπήρξε στενός φίλος του Νικηφόρου Βρεττάκου. Το 1965, ο Δημήτρης Λιάτσος στο περιοδικό "Χρονικά της Νίκαιας", μιλά για τον Λογοτέχνη Γιάννη Μαρρέ.

" Ο Γιάννης Μαρρές, μπορεί να ζει στην επαρχία , εκεί στους πρόποδες του Πολυτραγουδισμένου Παρνασσού, δεν έπαψε όμως ποτέ να είναι ένας ακέραιος πνευματικός άνθρωπος, γιομάτος ιδανικά, που η καρδιά του πάλλεται από ενδιαφέροντα, όχι μόνο πνευματικά αλλά και ανθρώπινα. Για αυτόν καλύτερα θα μπορούσε να μας μιλήσει ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος, που στην Πολύδροσο αντάμωσε τον Μαρρέ. 

Ακόμα ο μεγάλος ιστορικός Γιάννης Κορδάτος που πέρασε από το χωριό του Γιάννη Μαρρέ και πολλοί άλλοι πνευματικοί άνθρωποι, που γνώρισαν από κοντά τον λογοτέχνη και τον άνθρωπο Γιάννη Μαρρέ."

Ναι, αυτός ήταν ο Θείος μου, ο Γιάννης. Άνθρωπος των γραμμάτων και τεχνών. Άνθρωπος με αξίες και με ιδανικά. Άνθρωπος που εξέφραζε πάντα ριζοσπαστικές απόψεις, άνθρωπος που αγαπούσε τον τόπο που μεγάλωσε, τη Σουβάλα, και που μιλούσε για τον τόπο αυτό με τόση αγάπη και υπερηφάνεια...

 Ο νους μου γυρνάει πάλι σε εκείνο το σπίτι, πάντα μου έκανε εντύπωση εκείνο το μπαστούνι. Συνήθως το έβλεπες να στέκεται δίπλα στο τζάκι του γραφείου του. Ξέρεις, η μάνα μου, μου είχε πει την ιστορία για κείνη την περιπέτεια που είχε. Αυτή η περιπέτεια βέβαια, είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει το Αριστερό του πόδι. 

Στη θέση του, τοποθετήθηκε ένα ξύλινο κατασκεύασμα όπως συνήθιζε να το αποκαλεί ο ίδιος. Μια από εκείνες τις μέρες,της φοβερής απομόνωσης του, από τους συνανθρώπους του όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, βγάζει ένα μικρό μπλοκάκι και ένα μολύβι από την τσέπη του και γράφει το παρακάτω ποίημα με τίτλο το Μπαστούνι μου"Μπορεί να ήταν κάποτε μέλεγος, κερασιά,πουρνάρι, ή κάτι άλλο- που να ξέρω.

Τραγουδούσε στον άνεμο, χαιρόταν τον ήλιο, τη βροχή και τα πουλιά μέσα στα φύλλα του έκαναν έρωτα και γλυκοκελαϊδούσαν. Τώρα δεν είναι παρά το μπαστούνι μου!Τούτο για σας είναι ένα τίποτα. Για μένα όμως-καθώς δεν είμαι πια ένας ακέραιος άνθρωπος -είναι το παν.

Με βοηθάει όσο κανείς.Για αυτό το τραγουδάω! Σκεφτείτε: Χωρίς αυτό δε κάνω ούτε ένα βήμα".

Η ώρα περνάει και το μυαλό μου, έχει κατακλυστεί από όμορφες μνήμες αλλά και εικόνες, Να, μου ρχεται φευγαλέα εκείνη η γραφομηχανή που βρίσκονταν πάντα σε εκείνο το σημείο στη μέση του γραφείου του, έπειτα φέρνω στο νου μου το τζάκι με εκείνη τη φλόγα να τρεμοπαίζει αλλά και κείνο τον πίνακα που χε ζωγραφίσει ο ίδιος. Νομίζω, κοσμούσε όμορφα το τζάκι.

 Μετά να, φέρνω στο νου μου και εκείνη. Η Θεία μου η Τασούλα, πάντα αγαπητή σε όλους. Στήριγμα του Γιάννη Μαρρέ από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του. 

Σύντροφος, καλή φίλη, συγγενής, Πάντα θυμάμαι να με περιμένει στο κατώφλι του σπιτιού, περιτριγυρισμένη από γάτες.

Τις αγαπούσε και εκείνη, πολύ βλέπεις όπως και ο θείος μου. Πάντα με ένα γλυκό του κουταλιού στο χέρι.Θυμάμαι όταν είχε καταπέσει και εκείνη, η γιαγιά μου με έστελνε να της πηγαίνω φαγητό. 

Ακόμη και τότε χαμογελαστή και αγέρωχη. Μια μέρα και ενώ έραβε σιωπηλή και θλιμμένη ο Γιάννης Μαρρές αρχίζει και γράφει το παρακάτω ποίημα με τίτλο Να μην Ανησυχείς" Όταν κλείνομαι στον εαυτό μου και δείχνω ότι σε ξέχασα ,να μην ανησυχείς.

Ψάχνοντας να βρω το δρόμο που θα μας οδηγήσει προς το φως εσένα σκέφτομαι και τότε.Χίλιες φορές σου το χω ειπεί για να σε πείσω.

Κι ακόμα μια: Να μην ανησυχείς."

 Τέτοιοι άνθρωποι ήταν οι Θείοι μου. Άνθρωποι που αγαπήθηκαν από την αρχή μέχρι το τέλος...Αλήθεια, δε ξέρω γιατί έφερα στη μνήμη μου όλες αυτές τις εικόνες, είναι που προσφάτως επισκέφθηκα εκείνο το σπίτι. Είχα σχεδόν βουρκώσει. Η ξύλινη πόρτα που φάνταζε θεριό μπροστά μου,κλειδαμπαρωμένη, οι τοίχοι έτοιμοι να πέσουν από την υγρασία, ενώ το τοπίο υποδήλωνε παραίτηση και εγκατάλειψη. 

Μια επιγραφή στο τοίχο " Οδός, Γιάννη Μαρρέ" είναι ίσως το μόνο στοιχείο που αποδεικνύει πως κάποτε αυτό το σπίτι είχε ζωή, πως κάποτε αυτό το σπίτι είχε φιλοξενήσει επιφανείς ανθρώπους, πως κάποτε αυτό το σπίτι είχε φιλοξενήσει φίλους και συγγενείς του Γιάννη Μαρρέ. 

Επιθυμία του δε, για όποιον δεν το γνωρίζει, ήταν να δωριστεί το σπίτι στον τότε Δήμο Παρνασσού με σκοπό την άμεση αξιοποίηση του. Πράγματι, αυτό συνέβη, χωρίς όμως να υπάρξει αντίκρυσμα.

 Θα περίμενε κανείς με την πάροδο των χρόνων να δει στην θέση του κάποιο λαογραφικό μουσείο ή κάποιο πολιτιστικό κέντρο. Στον αντίποδα το μόνο που μπορεί να αντικρίσει κανείς είναι ντουβάρια, μια σκεπή έτοιμη να καταρρεύσει και ένα τοπίο ερήμωσης και κατεδάφισης.

  Ο Γιάννης Μαρρές, έφυγε από την Ζωή το 2003. Μη με ρωτήσεις τι θα μου λεγε αν ζούσε σήμερα. Ίσως να μη μπορώ να στο απαντήσω...Η μάλλον...Ξέρεις θα μου λεγε πως υπάρχουν δρόμοι ευθύγραμμοι,καμπυλωτοί,δύσβατοι, ανηφορικοί, κακοτράχαλοι και κατηφορικοί στη ζωή.

Χρέος μας είναι να βρίσκουμε διεξόδους και να διαβαίνουμε όσο πιο άνετα μπορούμε, τους δρόμους,όποιοι και αν είναι αυτοί.,,

Ναι αυτός ήταν ο Λογοτέχνης και Θείος μου Γιάννης Μαρρές, ένας επίμονος οδοιπόρος, που περπατώντας με ξύλινο πόδι στους δύσβατους δρόμους της ζωής είδε, έπαθε και έμαθε πολλά, παρέμεινε ευθυτενής και στη ζωή του πέτυχε όσα και κάποιοι άλλοι συνάνθρωποι του υγιείς.!

"polydrososparnassou.blogspot.gr"

20/12/14

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟ, ΠΟΥ ΔΩΡΗΣΕ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΡΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ.

Το  σπίτι  του  στην  Πολύδροσο που  ο  αείμνηστος  Γιάννης  Μαρρές (Τσαρούχας), δώρισε  το 2008 στον  τότε  Δήμο  Παρνασσού  και  σήμερα  Δήμο  Δελφών, παρουσιάζει  μια  τραγική  εικόνα εγκατάλειψης  και  επαπειλούμενης  ερείπωσης.....
Δεν έχει  συντηρηθεί   ποτέ και  δεν  έχει  γίνει  μέχρι  σήμερα  καμία  ενέργεια  από  πλευράς  Δήμου  για  επισκευή   και  αξιοποίησή  του. Μια  μελέτη  δε η  οποία  είχε  ανατεθεί, όπως  πληροφορηθήκαμε , ή  δεν  έχει  γίνει  ακόμα, ή  είναι  στα  χαρτιά  ,ή είναι  σε  κάποια  συρτάρια  με την  επίκληση  οικονομικών δικαιολογιών.

..Στο  σπίτι αυτό   γεννήθηκε  ο  Σουβαλιώτης  συγγραφέας  , o άνθρωπος,

o Αγωνιστής  Γιάννης  Μαρρές. Σε  αυτό  μεγάλωσε  και  έζησε  με  τους  γονείς  του  και  την σύντροφό  του  Τασιούλα . Σε  αυτό  έγραψε, ζωγράφισε, δημιούργησε . 

Από  αυτό  τον  πήραν  οι "ανθρωποφύλακες  " της  εποχής  μια  αποφράδα  ημέρα ,  με  το  ξύλινο  πόδι  του  στον  ώμο  και  τον  έστειλαν  στη  Γυάρο. Σε  αυτό  άφησε  την  τελευταία  του  πνοή.

Όσο  ζούσε  αυτό  το  σπίτι  ήταν ένα  πέρασμα  και  μια  "ανοιχτή  αγκαλιά" για όλους  τους  Σουβαλιώτες, χωρίς  εξαίρεση, που ήθελαν  να  τον  δουν  ,να  τον  συμβουλευτούν  και  βέβαια   ήταν  πάντα  καλοδεχούμενοι....

Εκεί τον  είχαν  επισκεφθεί , αλλά  και  αρκετές φορές  είχαν  φιλοξενηθεί επώνυμοι συγγραφείς  και  λογοτέχνες,

φίλοι  του,  αλλά  και  επισκέπτες  του  χωριού  μας  που  είχαν  ακούσει  για  εκείνον, ήθελαν  να  τον  γνωρίσουν, να  μιλήσουν  μαζί  του  και  να  του  σφίξουν  το  χέρι.

Σήμερα  λοιπόν  η  εικόνα  αυτού  του  ιστορικού  σπιτιού ,όπως  προαναφέραμε, είναι  τραγική. Οι  τοίχοι  του  έχουν  αρχίσει  και  "κοιλώνουν" ,η  σκεπή  του    καταστρέφεται  ,με  αποτέλεσμα  να  μπαίνουν  τα  νερά  της  βροχής  στο  εσωτερικό  του, τα πέτρινα  τόξα  των  παραθύρων  του  σιγά  σιγά   σπάνε, το  παραδοσιακό  χαγιάτι  του κινδυνεύει  να  πέσει. Θα  αρκούσε  μια  μικρής  έντασης  σεισμική  δόνηση , από  αυτές  που  ταλαιπωρούν  το  τελευταίο  διάστημα  το  χωριό  και  την  περιοχή  μας, για  να  επιφέρει  το  μοιραίο. Παρά  λοιπόν  τα  όσα  όλα  αυτά  τα  χρόνια  έχουν  ειπωθεί  και γραφτεί  και  παρά  τις άπειρες υποσχέσεις  που  έχουν  δοθεί  από   αρμόδιους  και  μη , τίποτα  μα τίποτα  δεν  έχει  γίνει   απολύτως !

Το  σπίτι  του   Μαρρέ πρέπει να  επισκευαστεί  και να  αξιοποιηθεί  άμεσα . Μέχρι  τότε  όμως θα  μπορούσαν  να   γίνουν  κάποιες  απλές, βασικές  και  όχι  ιδιαίτερα  κοστοβόρες  εργασίες  συντήρησης  του, όπως  στήριξη  των  πέτρινων  τοιχίων  του (στα μέρη  που  υπάρχει  πρόβλημα), στοιχειώδης επισκευή  και υπο - στήριξη  της  σκεπής  του  και  των  πατωμάτων  του  και  κατα τακτά  χρονικά  διαστήματα  άνοιγμα  για  αερισμό του,  καθαρισμός  και  μυοκτονιές.

Να  σημειώσουμε τέλος  ότι  ο  Δήμος  Δελφών  σε  ανάλογη  περίπτωση  άλλης  δωρεάς (Οικία  Πανουργιά) και τα  χρήματα  βρήκε  και  σε  πλήρη  αποκατάσταση  και  αξιοποίηση    προχώρησε!

Επίσης όπως  διαβάσαμε(30/11/14)  στην εφημερίδα "Ώρα  της  Φωκίδας", στον  άλλο  Δήμο του  Νομού

μας  ,στον  Δήμο  Δωρίδας  προκηρύχτηκε  η επισκευή  του  παλιού  Δημοτικού  Σχολείου  Πανόρμου   και  η  μετατροπή του  σε  Λαογραφικό  Μουσείο με  το  ποσό  των 28.700  ευρώ, ενώ   στην  Σουβάλα  ο  Λαογραφικός Σύλλογος αναγκάζεται  και  βγαίνει  κάθε  φορά στη  "ζητιανιά" προκειμένου  να  καλύψει  τα  έξοδα

της " Λαογραφικής   Στέγης " που  με  χίλιους  κόπους  έστησε  σε  ενοικιαζόμενο  χώρο  .

Ούτε  λόγος  βέβαια για  τους δύο  άλλους  Συλλόγους , Γυναικών "Η Εστία" και  Αθλητικό "Διαγόρα" που  είναι  άστεγοι  και αναγκάζονται  και  μαζεύονται για  να  συζητήσουν τις  δραστηριότητες  και  τους  προγραμματισμούς  τους  στα ................ σπίτια  και  στα  καφενεία!

Ακούει  κανείς?  Εμείς  πάντως περιμένουμε  και  ..........θα επανέλθουμε.

"Γ"    ΓΙΑ ΤΟ   "polydrososparnassou.blogspot.gr"

10/6/15 

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ! ΘΛΙΨΗ ! ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ! ΝΤΡΟΠΗ ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΞΕΙΣ...ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΡΕ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΩΡΗΣΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ. ΕΠΕΣΕ Η ΑΠΟΘΗΚΗ ΠΟΥ ΕΦΑΠΤΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΠΛΕΥΡΑ. ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΓΡΑΦΑΜΕ ΣΤΙΣ 20/12/2014

Δυστυχώς το μοιραίο επήλθε ! Εξάλλου το είχαμε επισημάνει κατ' επανάληψη από τη στιγμή που φέραμε στο προσκήνιο πάλι το θέμα .....της εγκαταλειμμένης και υπό ερείπωση οικίας Μαρρέ , που η οικογένεια είχε δωρήσει από το 2008( ! ) στο Δήμο και που με διάφορες ενέργειες αλλά και επιστολές και δημοσιεύματα αναδείξαμε.
Το σπίτι άρχισε να καταρρέει !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Χθες , λόγω των βροχών ? Λόγω του σεισμού? Ο τοίχος με τον οποίο ενώνεται ο αχυρώνας-αποθήκη με το σπίτι από την κάτω πλευρά κατέρρευσε!

       

Που είσαι Μπάρμπα Γιάννη να δεις τα έργα τους .... Να τους καμαρώσεις .... Είσαι και μακριά νάκανες καμιά βόλτα προς τα εδώ κρατώντας σηκωμένο το μπαστούνι σου και ....."ετοιμοπόλεμο".
Να αναδείξουν τώρα " μαχητικά" το θέμα και πάλι ο "Πολυδροσοπαρνασσός " , ο "Λαογραφικός " , ο "Σύλλογος Γυναικών" και η επιτροπή για το σπίτι του Μαρρέ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ* ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΓΡΑΦΑΜΕ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2014 .... 

Γ.Θ(Κ) 

ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ  ΜΙΑ ΕΠΩΝΥΜΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ  ΣΕ ΑΝΩΝΥΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ  ΤΟ  ΠΟΥ  ΒΡΙΣΚΕΤΕ Η  ΥΠΟΘΕΣΗ  ΜΕ  ΤΟ  ΣΠΙΤΙ  ΣΗΜΕΡΑ  ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΕ  ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΤΩ  ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΑΣ (http://polydrososparnassou.blogspot.gr/2015/08/blog-post.html#more) ΣΤΙΣ  4/8/15   ΓΙΑ  ΤΟ  ΦΙΛΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΡΕ  ΝΙΚΗΦΟΡΟ  ΒΡΕΤΑΚΟ .

Γ.Θ4 Αυγούστου 2015 

Κατ αρχήν ευχαριστώ πολύ. Καλό θα ήταν βέβαια να γνωρίζω και με ποιόν μιλάω.....
Τώρα όσον αφορά την υπόθεση του σπιτιού του Μαρρέ ,πέραν του ότι φροντίσαμε και μεταφέραμε ότι
πράγματα υπήρχαν εκεί σε ασφαλές μέρος μια και το σπίτι έχει αρχίσει και καταρρέει (έπεσε ήδη η μία αποθήκη) , δεν υπάρχει καμία απολύτως εξέλιξη .Οι κ.κ Δήμαρχος και Αντιδήμαρχος συνεχίζουν να κωφεύουν, μένοντας σε υποσχέσεις...
Μετά τον 15Αύγουστο πάντως θα σας ενημερώσουμε σαν επιτροπή -με ανακοίνωσή μας  αναλυτικά και για το πού βρισκόμαστε και για τις ενέργειές μας από εδώ και στο εξής.