Η δύναμη βρίσκεται στα χέρια των εργαζόμενων στα μεταλλεία

Τις απολύσεις στα μεταλλεία δεν θα τις αποτρέψει  ούτε ο δήμαρχος ούτε ο βουλευτής θα τις αποτρέψει το εργατικό κίνημα .....

Λίγες μέρες μετά την απεργία και όλα ξαναγυρίζουν στο κεφάλι μας , οι εργαζόμενοι δεν απήργησαν στο ποσοστό που έπρεπε, μόνο μια μειοψηφία σήκωσε την σημαία της απεργίας μαζί με δεκάδες συμπαραστάτες και τον βουλευτή δίπλα τους. Μπορεί να νικήσει έτσι αυτός ο αγώνας;

Η απάντηση είναι ότι ο αγώνας μπορεί να είναι νικηφόρος , αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα...
Πρώτα από όλα ο συνδικαλισμός πρέπει να ξαναπιάσει το νήμα που τον δένει με την αναγκαιότητά της ύπαρξής του.
Γραφειοκρατικά συνδικάτα μόνο για τις καρέκλες και τους συσχετισμούς στο Εργατικό κέντρο χωρίς δέσιμο με τους εργαζόμενους δεν πάνε μακριά όσο ταξικά και αν λένε πως είναι.

Η απεργία της Παρασκευής έδειξε ότι η πλειοψηφία των εργαζόμενων δεν εμπιστεύθηκε τον συνδικαλισμό , φοβήθηκαν για την θέση εργασίας τους, Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι τα πράγματα θα μείνουν για πάντα ως έχουν . Η επίθεση της εταιρίας δεν έχει τελειώσει,  νέες επιθέσεις προετοιμάζονται και νέες μάχες θα έρθουν να προστεθούν στις προηγούμενες, αν εκμεταλλευτούμε τις συνθήκες το αποτέλεσμα μπορεί να είναι διαφορετικό.

Η αλήθεια είναι ότι στερούμαστε τα δυνατά συνδικάτα και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Φωκίδα, ο εκφυλισμός έχει ξεκινήσει από παλιά και βρίσκεται παντού. Στην Φωκίδα δεν θυμόμαστε πότε οργανώθηκε απεργία στα μεταλλεία έξω από τις γνωστές 24ωρες της ΓΣΕΕ που περισσότερο θύμιζαν εκτονωτική εθιμοτυπία  παρά πραγματικό εργατικό αγώνα. 

Οι συμβολικές απεργίες που είχαμε συνηθίσει ως τώρα δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές απεργίες που απαιτούνται για να απαντηθούν οι απολύσεις. 
Στις σημερινές συνθήκες θέλουμε νίκες και διαφορετική οργάνωση του αγώνα.

Μέχρι τώρα το εργατικό κέντρο και τα συνδικάτα ακολουθούσαν μια τακτική που στο όνομα της καθαρότητας δεν επέτρεπαν στους εργαζόμενους να ενωθούν με τους συμμάχους τους  Με μια μόνιμη καταγγελία στα χείλη οδηγούσαν στην απογοήτευση τους πάντες μιας και όλοι καταλάβαιναν ότι οι δυνάμεις που τους κατεύθυναν να στηριχθούν ήταν ελάχιστες και με διαφορετικές   στοχεύσεις. Έτσι όλα κατέληγαν σε συμβολικούς αγώνες της "πρωτοπορίας" που κοίταζε από μακρυά τους εργαζόμενους .

Ο πάγος έσπασε για πρώτη φορά από την ολομέτωπη επίθεση της εταιρίας, στην συγκέντρωση του Σωματείου της Παρασκευής τοποθετήθηκε όποιος ήθελε, μίλησαν οι εργαζόμενοι μίλησε και ο βουλευτής  τέθηκαν ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν τις επόμενες μέρες .

Μπορεί η αλλαγή νομοθεσίας να σώσει τους εργαζόμενους;

 Αν επιτρέπεται να απολύονται οι μισοί κάθε μήνα θα λυθεί το πρόβλημα;

Η απάντηση είναι ότι αν δεν έχει δύναμη το συνδικάτο να αποτρέπει απολύσεις και με την δράση του να προκαλεί ζημιά στον επιχειρηματία που να τον κάνει να το σκέφτεται ακόμα και για μια απόλυση τον χρόνο  τα πράγματα δεν θα αλλάξουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προχωρήσουν τάχιστα οι αλλαγές στην εργατική νομοθεσία , αυτές οι αλλαγές θα δώσουν θάρρος και το μήνυμα ότι τα πράγματα αλλάζουν αλλά δεν πρέπει να αναμένονται θαύματα και λύσεις χωρίς την δραστηριοποίηση των ίδιων των εργαζόμενων.

Το συμβολικό κλείσιμο της εθνικής οδού έδειξε ορισμένα χαρακτηριστικά που δεν πρέπει να υποτιμήσουμε.

Πρώτα από όλα την ύπαρξη αρκετών ανθρώπων σε διαθεσιμότητα να συμπαρασταθούν και δεύτερον το πέρασμα του αγώνα με μεγάλη συμμετοχή σε μια φάση σύγκρουσης που δεν είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα . Υπάρχουν όμως και αρνητικά που πρέπει να διορθωθούν. Το να κάθεσαι και να κλείνεις τον δρόμο και να εμποδίζεις τον άσχετο που θέλει να περάσει από την εθνική οδό την ώρα που από τους απέναντι δρόμους βλέπεις να περνούν τα αυτοκίνητα της εταιρίας ανενόχλητα δεν είναι λογικό. Σου φταίει ο γάιδαρος και χτυπάς το σαμάρι Αν είναι να σε κυνηγήσει η εταιρεία και η δικαιοσύνη ας σε κυνηγήσει επειδή κάνεις κάτι που πονάει πραγματικά, επειδή σταματάς της παραγωγή.  
Για να νικήσει η απεργία την επόμενη φορά πρέπει να στηριχθεί από την κοινωνία και από όσες δυνάμεις έχουν την δυνατότητα και θέλουν να βοηθήσουν.

Η συμπαράσταση των φορτηγατζήδων του δημάρχου των συλλόγων εργαζομένων και των κομμάτων πρέπει να ζητηθεί  όχι επάνω στα έλατα της εθνικής οδού, αλλά δίπλα στις πόλεις στην Άμφισσα και την Ιτέα στους δρόμους και τους χώρους εργασίας της εταιρίας . Οι εργαζόμενοι  και οι συμπαραστάτες πρέπει να είναι απεργοί στους χώρους εργασίας τους. Μόνο αυτό καταλαβαίνει η εταιρεία και την πονάει  όσο τίποτα άλλο.

Την επόμενη φορά πρέπει οι χώροι εργασία να είναι χώροι απεργίας.