Τουρισμός στη Φωκίδα με κανόνες, κίνητρα και το βλέμμα στο Αύριο

Του Μπάμπη Καλλιαμπέτσου*

Υπάρχει μεγάλη αντίφαση αυτή την ώρα για να καταθέσω κάποιες απόψεις σχετικά με την τουριστική ανάπτυξη στην περιοχή μου. ....

Τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στη Θεσσαλία και νωρίτερα στον Έβρο έχουν αιχμαλωτίσει τη σκέψη μου, επειδή άλλες είναι οι προτεραιότητες για εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας. 

Το εγχείρημα είναι αρκετά δύσκολο, αλλά αναγκαίο, αφού ο σχεδιασμός για το σήμερα και για το αύριο του τόπου είναι αναγκαίος και τα μοντέλα που επικράτησαν για δεκαετίες καταρρέουν στη Μύκονο, τη Σαντορίνη, την Κέρκυρα, τη Χαλκιδική. Ο μαζικός τουρισμός όπως τον μάθαμε βαράει καμπανάκι.

Σε ένα τόπο, όπως η Δωρίδα που δραστηριοποιούμαι μέχρι τώρα και κατ’ επέκταση η Φωκίδα, το μοντέλο του άναρχου μαζικού τουρισμού δεν μπορεί να ευδοκιμήσει. 

Είναι διαφορετικές οι συνθήκες, διαφορετικός ο τόπος και διαφορετική η διάρκεια της τουριστικής περιόδου.

Πρώτον, δεν υπάρχουν υποδομές. Λείπουν οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, ενώ η γεωμορφία της περιοχής δεν επιτρέπει την ανάπτυξη μεγάλων συγκροτημάτων εκτός παραλιακής ζώνης. Στην ορεινή Φωκίδα μπορούν να αναπτυχθούν ήπιες μορφές τουρισμού, όπως περιπατητικός, αθλητικός, θρησκευτικός, αγροτουρισμός με εξυπηρέτηση από μικρές μονάδες ή ξενώνες.  

Στην παραλιακή ζώνη είναι αναγκαία και επιτακτική η λειτουργία και σύνδεση με μονάδες βιολογικού καθαρισμού, απομάκρυνση ή εφαρμογή αυστηρών προδιαγραφών για τις θαλασσοκαλλιέργειες, καθαρισμός ακτών, πρόβλεψη για ναυαγοσώστες, χημικές τουαλέτες.

Δεύτερον, τα δίκτυα είναι ανύπαρκτα ή σε εμβρυακή μορφή. Το οδικό δίκτυο είναι ελλιπές. Η συγκοινωνιακή σύνδεση θυμίζει άλλες εποχές. Βιολογικός καθαρισμός δεν υπάρχει στην παραλιακή Δωρίδα. Η αποκομιδή σκουπιδιών δεν είναι τακτική. Η παροχή νερού είναι προβληματική τους μήνες αιχμής. Το τηλεφωνικό δίκτυο και το ιντερνέτ έχουν τα χάλια τους και πολλές μέρες δεν υπάρχει σύνδεση.

Τρίτον, ο πληθυσμός έχει συρρικνωθεί δραματικά και οποιοσδήποτε σχεδιασμός για τουριστική ανάπτυξη ξεκινάει από τον ανθρώπινο παράγοντα. Όσοι αποφασίσουν να δραστηριοποιηθούν στον τομέα της εστίασης και των ξενοδοχείων στις ημιορεινές και ορεινές περιοχές που διαθέτουν απαράμιλλες ομορφιές, θα πρέπει να πεισθούν η εγκατάστασή τους δεν συνεπάγεται απομόνωση από την υπόλοιπη χώρα.

Τέταρτον, Πολιτεία, Περιφέρεια και Δήμοι, οφείλουν να δώσουν κίνητρα για το ζωντάνεμα της περιοχής. Κίνητρα σε νέους επιχειρηματίες για να ανοίξουν μικρές ξενοδοχειακές μονάδες και ταβέρνες, καφενεία, μπακάλικα. Κίνητρα σε νέους αγρότες για να μπορέσουν να συνδέσουν τις καλλιέργειές τους με την τοπική ζήτηση και τη διάθεση των προϊόντων τους στη νέα αγορά που θα δημιουργηθεί ή με το κατάλληλο δίκτυο σε κοντινές αγορές άλλων νομών. Κίνητρα σε οικογένειες που θα στελεχώσουν τις νέες δραστηριότητες με εξεύρεση οικημάτων, λειτουργία σχολείων, κέντρων υγείας κλπ.

Το αμείλικτο ερώτημα που προβάλλει είναι το εξής:  Με απουσία χωροταξικού για ΑΠΕ ο τουρισμός μπορεί να συνυπάρξει με τις τεράστιες ανεμογεννήτριες παντού;

Τέλος, πρέπει να αποφευχθεί η επέκταση της βραχυχρόνιας μίσθωσης (Airbnb) που ήδη εμφανίστηκε με αρνητικά αποτελέσματα και στην παραλιακή Δωρίδα, που έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση κατοικιών με ανεκτά ενοίκια για οικογένειες εργαζομένων.

Καταλήγοντας να υπογραμμίσω ότι ο τουρισμός είναι μια δύσκολη εξίσωση. Γεγονός που σημαίνει ότι η λύση απαιτεί τη συνεργασία ειδικών μελετητών και επιστημόνων.

*Ο Μπάμπης Καλλιαμπέτσος είναι Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος ΠΕ Φωκίδας με την  Ενωτική Περιφερειακή Κίνηση (Απόστολος Γκλέτσος)