ΟΙ ΠΕΛΑΡΓΟΙ (ΛΕΛΕΚΙΑ) - Του Γιώργου Αθ. Δρίβα

   Λίγες μέρες πριν, φάνηκαν στο Δαδί δύο πελαργοί, κάτι που είχε να συμβεί πάρα πολλά χρόνια. Έκαναν βόλτες πάνω από την Αμφίκλεια με βολ-πλανέ , εξερευνώντας το κατάλληλο μέρος για φωλιά..... Τελικά,  αφήνοντας άλλες πιο σίγουρες θέσεις μέσα στον οικισμό, εγκαταστάθηκαν σε μια μονή κολώνα της ΔΕΗ, κάτω απ΄το Γυμνάσιο.  Απορία όλων μας ήταν πώς θα χτίσουν τη φωλιά τους πάνω σ΄αυτή την κολώνα.   

Η  αγωνία μας όμως τελείωσε, γιατί σε τρεις τέσσερες μέρες οι εξαιρετικοί αυτοί τεχνίτες είχαν τελειώσει το έργο τους και προετοίμαζαν πλέον τη  … συνέχεια της οικογένειας.  

Χαρήκαμε όλοι οι περίοικοι και ευχηθήκαμε τα καλύτερα. 

Αν και φάνηκαν κάπως αργά (τρίτο δεκαήμερο του Απριλίου και ο καιρός φέτος τώρα που γράφω δεν μοιάζει και πολύ για Μάης), ελπίζω να προχωράνε όλα κανονικά.

 Κάποια θέλοντας να τα βοηθήσει τους έριξε καλαμπόκι για να φάνε …  

-Δεν τρώνε,  καλαμπόκι, της είπαμε. 

 – Και τί τρώνε;  

-Τρώνε φίδια, βατράχια, γκουστέρες και τέτοια.  

-Ααα φίδια έχουμε πολλά εδώ στην άκρη που είμαστε, είπε.

 Ανέφερα πως ήρθαν κάπως αργά, γιατί το συνηθισμένο είναι να έρχονται γύρω στις 25 Μαρτίου και να φεύγουν γύρω στις 6 Αυγούστου. Κάποτε είχα πετύχει την αποχώρηση μιας μεγάλης ομάδας πελαργών, καμιά πενηνταριά, στην περιοχή του χωριού Κόμμα Λαμίας, οι οποίοι αφού διέγραψαν αρκετούς κύκλους στον αέρα, αποχώρησαν.

 Ήταν ένα θαυμάσιο θέαμα!

Στη Σουβάλα από παλιά, είχαμε πάντα στο καμπαναριό της εκκλησίας τη φωλιά των πελαργών και κάθε χρόνο τα περιμέναμε … 

Μάλιστα κάποτε που τους την πήρε ο δυνατός αέρας (μέγας), ο πρόεδρος και το εκκλησιαστικό συμβούλιο ανέθεσαν στον Χρήστο Γεωργούση (Τσαμούχας), που ήταν οικοδόμος, να ανεβεί στο καμπαναριό με σκαλωσιά  και να στερεώσει τη φωλιά, μπήγοντας τέσσερα πασαλάκια σιδερένια με σύρμα γύρω- γύρω .

 Έκτοτε η φωλιά δεν ξαναχάλασε. 

 Μυστήριο όμως παραμένει, το ότι οι πελαργοί, από ένα σημείο και μετά, γύρω στο 1990 αν θυμάμαι καλά, δεν ξαναήρθαν στη Σουβάλα.  

Πολλές είναι οι εκδοχές που λέγονται, αλλά κανείς δεν ξέρει θετικά γιατί συνέβει αυτό.  Άλλοι λένε, ότι κάποτε έγινε μια φοβερή λελεκομαχία με άλλους δύο ξένους πελαργούς. Άλλοι ότι, κάτω στη Λιαγκουρίτσα βρέθηκε πελαργός χτυπημένος από σύρματα της ΔΕΗ. Μερικοί ισχυρίζονται ότι τα έδιωξε ο θόρυβος της πλατείας. 

Αυτό το τελευταίο δεν ευσταθεί, γιατί από παλιά,  να γίνεται πανηγύρι στην πλατεία, να τραγουδάει ο Τσαούσης κι αυτά δεν επηρεάζονταν από τίποτα.

Το φαινόμενο παραμένει ανεξήγητο. Και να πει κανείς ότι τέλειωσαν τα φίδια και τα βατράχια …

Γεμάτος ο τόπος μας.

 Οι πελαργοί είναι πολύ αγαπητά πουλιά, ήμερα και εξοικειωμένα με τον άνθρωπο, πολύ κοινωνικά.  Να εργάζεται στο χωράφι ο γεωργός και δίπλα ο πελαργός να βόσκει  αμέριμνος σαν να μην συμβαίνει τίποτα. 

Μια φορά, ο πελαργός στο χωριό μας, φέρνοντας ένα φίδι για τροφή του, του έπεσε, λίγο πριν προσγειωθεί στη φωλιά του, κάτω στην πλατεία.

 Άλλη μία, στο ξεπέταγμα των μικρών, έπεσε ένα λελεκάκι, κάτω στον περίβολο της εκκλησίας. Τότε όλοι έσπευσαν να βοηθήσουν, να ανεβάσουμε το μικρό ξανά στη φωλιά του.

Γνωστό είναι και ένα λυπηρό συμβάν, όπου ένας κάτοικος Μαριολάτας, έπαθε ηλεκτροπληξία, όταν πήρε ένα μακρύ σιδερένιο κοντάρι και προσπάθησε να τους ταΐσει …    

Ας ελπίσουμε ότι τα συμπαθέστατα και χρήσιμα αυτά πουλιά, θα ξαναστολίσουν το καμπαναριό της Σουβάλας!

Γιώργος Δρίβας