Τα έργα του Άγγελου Ζηκάκου είναι καιρός να βρουν τη θέση τους στο Δαδί !!

Του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Είχα  από καιρό κατά νού και πριν κλείσει ακόμα την πόρτα πίσω της η περασμένη χρονιά , να προκάμω να γράψω δυό λόγια γιαυτόν τον άνθρωπο και την εξαιρετική δουλειά του..... Αλλά για χίλιους λόγους δεν τα κατάφερα. 

Το κάνω όμως σήμερα. 

Κι αν και Παρασκευή και 13ης …. ελπίζω και εύχομαι με το ξημέρωμα σχεδόν αυτής της καινούργιας  χρονιάς , να βρεθεί κι ο τρόπος να πιάσουν τόπο όσα λίγα κι απλοϊκά  έχω να πω και να προτείνω . 

Όχι για μένα και τη γνώμη μου ( ούτε λόγος γιαυτό…), αλλά για εκείνον τον άνθρωπο που το αξίζει και με το παραπάνω. Και ο ίδιος βέβαια μα και οι δημιουργίες του κυρίως , εμπνευσμένες όλες και προορισμένες  για το Δαδί μας .

Αφορμή μού δόθηκε από ένα ενδιαφέρον «ιδιαίτερο ταξίδι» στο παλιό Δαδί που θέλησαν να κάνουν σχεδόν προ διμήνου οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί τού Δημοτικού σχολείου της Αμφίκλειας ( στα πλαίσια και ενός προγράμματος που υλοποιούν φέτος για την ιστορία και την παραδοσιακή ταυτότητα  του τόπου τους όπως έμαθα ). 

Με «οδηγούς» λοιπόν τούς κυρίους  Άγγελο Ζηκάκο και Γιάννη Σκορδά  και «πυξίδα» τα εικονό-γραφήματα των δυό αυτών δημιουργών περιδιαβήκαν κάπως πρωτότυπα και νοερά «πατώντας» βασικά σε χνάρια από ζωγραφικές δημιουργίες του Άγγελου Ζηκάκου με αναπαραστάσεις  τμημάτων και στοιχείων της οικιστικής  τοπικής παράδοσης και στις ιστοριοαφηγήσεις του Γιάννη Σκορδά που «έντυσαν» ταιριαστά  αυτό το περπάτημα στο Δαδιώτικο παρελθόν.

Το υλικό για την «ιδιαίτερη» περιηγητική αυτή αναδρομή , από μιά πολύ ενδιαφέρουσα  απεικονιστική περίτεχνη καταγραφή του κυρίου Ζηκάκου,  που έβαλε με ζωγραφικό τρόπο πάνω σε χάρτινο καμβά την υφιστάμενη οικιστική πραγματικότητα του Δαδιού, με έμφαση στην παλιά παραδοσιακή οικιστική κληρονομιά  που απόμεινε και ζει ακόμα. Εκείνη δηλαδή που συντηρήθηκε σωστά στολίζοντας  μά  και πλουτίζοντας  με οικιστική υπεραξία  τον τόπο μας ως τα σήμερα. Αλλά ακόμη κι εκείνη, που ευτυχώς φωτογραφημένη ασπρόμαυρα τότε απ τον φακό της εποχής , ύστερα χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου  ή και αλλοιώθηκε άτεχνα κι ασυλλόγιστα κάποτε, μα ανασύρθηκε απ τον Ζηκάκο και ξαναζωντάνεψε.

Θα ήθελα λοιπόν σήμερα να μου επιτραπεί να επικεντρωθώ στην πραγματικά θαυμάσια αυτή δουλειά τού κυρίου Άγγελου Ζηκάκου. Γιατί βλέποντας  τις προάλλες όπως είπα  μερικά απ` τα έργα του στο φωτογραφικό υλικό που δημοσιεύτηκε με αφορμή την εκδήλωση του σχολείου  ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ !!  

Και  ένοιωσα  ασίγαστη ανάγκη  και υποχρέωσή μου να αναφερθώ σ` αυτό. 

Με τι ωραιότητα αγαπητοί φίλοι.  Με πόση ικανότητα και επιδεξιότητα . Με τι θαυμαστή λεπτή τεχνική και με τι ακρίβεια και πιστότητα, «μετέφερε» όλη αυτή την ομορφιά  της τοπικής παράδοσης  μπροστά στα μάτια τους! Με μόνα ‘’εργαλεία’’  τα πενάκια και τα πινελάκια του. Τα μελάνια τις μπογιές και τα μολύβια του, μέσα απ` τα καλοδουλεμένα σχέδιά του ‘‘μετέτρεψε’’ όλο αυτό  το απώτερο οικιστικό παρελθόν τής Αμφίκλειας σε έργο τέχνης. Πόσο ταλέντο να απαιτείται?  Και πόσος κόπος  υπομονή και χρόνος θα χρειάστηκαν για να μετουσιωθούν σε ζωγραφικά έργα τέχνης : κάποια  παλιά αρχοντικά. Η γραφική πρώτη του χωριού ‘πάνω’ πλατεία  μ`όλο το δομημένο ολόγυρά της.  Μιά-δυό υπεραιωνόβιες εκκλησιές κι άλλες τόσες απ τις γνωστότερες παλιές βρύσες. Μαζί και οικιστικά μικρά σύνολα  αλλά ακόμα κι ολόκληρες γειτονιές!!  Κι ένα σωρό άλλα αξιοθέατα ??

Πόσα πολύωρα επανειλημμένα «περπατήματα»  σε μοναχικές διαδρομές θα χρειάστηκαν (φαντάζομαι), ανηφορίζοντας στα γραφικά δρομάκια τού πάνω παλιού χωριού, βλέποντας , ρωτώντας , μαθαίνοντας και καταγράφοντας όσα περσσότερα μπορούσε  γι`όλα  αυτά που κι οι άνθρωποι μοιάζει να σεβάστηκαν  μα κι ο  χρόνος τούς  χαρίστηκε  και τ` άφησε διατηρημένα ως σήμερα. Περιδιαβαίνοντας ο Άγγελος ακούραστα ξανά και ξανά στις παλιές τις γειτονιές και πάλι μετά τριγυρνώντας σε κείνους τους παλιούς , τους ξεχασμένους πιά τώρα εμπορικούς δρόμους  που τότε στους αλλοτινούς καιρούς αποτελούσαν το κέντρο της τοπικής ζωής. Την πάλλουσα καρδιά , τις αρτηρίες και τους πνεύμονες μιάς προοδευμένης , ολοζώντανης  δυναμικής και παραγωγικής τοπικής  κοινωνίας  τής τότε κωμόπολης  με σφριγηλή κι ακμάζουσα την κοινωνική και οικονομική ζωή της. Συντονίζοντας σ` αυτά τα επίμονα μοναχικά περπατήματα , σχεδόν αφουγκραστά  τα ερευνητικά βήματά του κι όλα τα αισθητήριά του με το ιστορικό ρολόι που δείχνει αλάθευτα τον παρελθόντα χρόνο κι ότι γίνηκε σ`αυτόν. Ψάχνοντας κι ερευνώντας ανάμεσα στα απομεινάρια εκείνου του αξιόλογου παρελθόντος  με περίσσιο ενδιαφέρον , με επιμονή και μεράκι. Κι ανακαλύπτοντας με την διεισδυτική  και ορεξάτη ματιά του κάθε σωσμένο παραδοσιακό ‘’διαμαντάκι’’ του τόπου μας. Αλλά και ότι άλλο άξιζε κατά το ‘‘ζύγισμα’’ και την εκτίμησή του , να μεταφερθεί ( με σεβασμό πάντα στην παραδοσιακότητά  του ) με υπομονή και έμπνευση και να αποτυπωθεί με τέχνη απ` το επιδέξιο χέρι του στο ζωγραφικό του χαρτί..

Για να διασωθεί και να παραδοθεί στο μέλλοντα χρόνο και να μείνει έτσι παντοτινά «αναγεννημένο» κι αποτυπωμένο καλλιτεχνικά  ως μιά πολύτιμη παρακαταθήκη και προσφορά  στο χωριό μας. Που φαίνεται να το αγαπά και να το εκτιμά ο κ. Ζηκάκος. Ως έναν τόπο ελκυστικό , μιά κωμόπολη με ιστορικό παρελθόν κι αξιόλογο  οικιστικό και αρχιτεκτονικό αποτύπωμα κι ενδιαφέρον. 

Νοιώθω  να του ‘‘χρωστάμε’’ επομένως αγαπητοί φίλοι του κυρίου  Ζηκάκου  γι` αυτή την προσπάθεια και την σημαντική καλλιτεχνική του δουλειά.  Αξιέπαινη καθ` όλα λοιπόν η πρωτοβουλία της Διεύθυνσης και των εκπαιδευτικών του Δημοτικού σχολείου μας. Και καλή και χρήσιμη βέβαια  η ανάδειξη και το πέρασμα αυτής της σπουδαίας και συμβολικής δουλειάς από τις σχολικές αίθουσες . Γιατί μιά τέτοια  πρωτοβουλία δεν προβάλει απλά και μόνο ένα καλλιτεχνικό έργο με τοπική σημασία και αναφορά , ενός κάποιου ανθρώπου. Αλλά περισσότερο διδάσκει , καλλιεργεί , προκαλεί το ενδιαφέρον και εμπνέει δένοντας το δημιούργημα με τον βιωματικό χώρο. Δεν πρέπει όμως νομίζω να μείνουμε μόνο ως εκεί. Δεν αρκεί. Είναι πανάξιο προβολής και ανάδειξης  το συνολικό αυτό έργο. Κι όχι βέβαια μόνο για  τον άνθρωπο που το δημιούργησε όπως είπαμε και που ακόμα πασχίζει με σχεδόν αφιερωματική αγάπη να διευρύνει και να εμπλουτίσει. Αλλά κυρίως για τον τόπο μας, που θα πρέπει να βρεθεί ο τρόπος ώστε να «στολιστεί»  μ` αυτά τα ζωγραφικά αποτυπώματα της εξαιρετικής δουλειάς του κ. Ζηκάκου. Για φανταστείτε. Το παλιό Δαδί σε ζωγραφικές μνήμες με στοιχεία και δείγματα μέχρι τα σήμερα τής τοπικής αρχιτεκτονικής κληρονομίας του και μαζί κι άλλα πολλά αξιοθέατα….  όλα δια χειρός  Άγγελου Ζηκάκου ‘βαλμένα’ σε δημόσια θέα κι εκεί που πρέπει στους κατάλληλους χώρους για να τους κοσμούν !! 

 

Άλλοι θα τον γύρευαν διακαώς έναν τέτοιο άνθρωπο και δημιουργό , πρόθυμο κι ικανό δουλευτή της τέχνης του. Και εμείς τύχη αγαθή τον έχουμε εδώ δίπλα μας , μαζί μας , με την καλή του πάντα διάθεση κι ολοφάνερη την πρόθεσή του να προσφέρει. Όπως  ξέρουμε πως κάνει πάντα όταν του ζητηθεί. Και αφιλοκερδώς βεβαίως , σαν και πρόσφατα με το σχεδιασμό και την επιμέλεια  ανακατασκευής της ιστορικής  βρύσης «Κορελιάς» σε μνήμη του Γιώργου Ξηρομερίτη ( έγραψα γιαυτό το θέμα τις προάλλες , μιάς κι υποχρέωση την αισθάνθηκα κι αυτή ). 

Προτείνω φίλοι και συμπατριώτες , να αδράξουμε  την ευκαιρία και να κάνουμε  «στολίδι αξιοθέατο». Ζωγραφικό χνάρι αξιόλογο κι άσβεστο καλλιτεχνικό καντηλάκι τού τόπου μας τα σπουδαία εργόχειρα του κ. Άγγελου Ζηκάκου. Θα είναι κρίμα να μην το κάνουμε. Κι αυτή η ωραία δουλειά  να μην βρει τη θέση που της αξίζει , αν δεν εκτιμηθεί και δεν φροντίσουμε να αξιοποιηθεί και να αναδεχθεί για να διακοσμήσει το Δαδί. Να εκτεθεί  πρέπει δημόσια , μόνιμα και καλοσχεδιασμένα σε εσωτερικούς και εξωτερικούς  χώρους  γιατί ασφαλώς προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Δεν είναι δύσκολο  απεναντίας πολύ εύκολο είναι και βέβαια ενδιαφέρον θα έχει. Υπάρχουν τρόποι να αξιοποιηθεί η πολύτιμη αυτή συλλογή ( που συνεχώς μάλιστα εμπλουτίζεται και εξελίσσεται ) από έργα που θα ξαναζωντανεύουν το οικιστικό μας παρελθόν , ακουμπώντας μέχρι και το παρόν , μέσα από όμορφες πραγματικής καλλιτεχνικής αξίας ζωγραφικές εικόνες. Βρίσκω πως θα αποτελεί κάτι τέτοιο  μιά ξεχωριστή , μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα , ωραία και μόνιμη στολιστική πινελιά στον τόπο μας. Οι προτάσεις υπάρχουν. Ο άνθρωπος είναι εδώ πρόθυμος και δοτικός μαζί μας , το υλικό περιμένει , εμείς θα το κάνουμε όμως το βήμα ??

Με την ευκαιρία αυτού του σημειώματος εύχομαι να είναι για όλους η νέα χρονιά καλή κι ευλογημένη, με υγεία και κάθε καλό. 

 Χρόνια Πολλά  πατριώτες .

                                             ΘΑΝΑΣΗΣ   ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 

          

                    Κάποια απ τα πολλά ζωγραφικά έργα του κ. Άγγελου Ζηκάκου