ΕΧΕΙ ΙΔΟΚΤΗΣΙΕΣ Η ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟ ?? Ας πούμε κάτι σχετικό. - Του Θανάση Παπακωνσταντίνου

 Η ανοιχτή αυτή επιστολή, απευθύνεται σε κάθε Δαδιώτη που κατ` αρχάς ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί κάτι περί του θέματος που αναδεικνύει , να κρίνει τα όσα παρουσιάζονται και την σχετική  επιχειρηματολογία και στη συνέχεια εφ` όσον μπορεί , να βοηθήσει ίσως με τον δικό του τρόπο στην πραγμάτωση του στόχου που περιγράφει. .....Χρειάζεται όμως ειλικρινά, κανείς  να αφιερώσει λίγο χρόνο για την ανάγνωση και να το κάνει αυτό με κάποια προσοχή κι όταν υπάρχει η διάθεση , μελετώντας  περισσότερο  παρά απλά διαβάζοντας. Δεν προσφέρεται δηλαδή  για επί τροχάδην ή σταχυολογική ανάγνωση. Το θέτω εξ αρχής  υπόψιν  για να μην ταλαιπωρήσω αθελά μου. Απευθύνεται μάλλον σε ενεργούς και ενδιαφερόμενους .

Φίλοι συμπατριώτες. Πριν κυριολεκτικώς 100 χρόνια, τον  Φεβρουάριο του 1922 ( 16\2 ), συντάχθηκε  στο τότε Ειρηνοδικείο Δαδίου (Δρυμίας) πωλητήριο συμβόλαιο μεταξύ: των εκπροσώπων (τριών αδελφών) οικογενείας ευυπόληπτης και γνωστής στην Αμφίκλεια έως τις μέρες μας και αφ` ετέρου του καταγόμενου εκ Δαδίου Αθανασίου Π. Πρωτοπαππά , εμποροβιομηχάνου με επιχειρηματική δραστηριότητα στην Αθήνα  κατοίκου τότε Νέου Φαλήρου. Το συμβόλαιο  συνέταξε ο συμβολαιογράφος  Άγγελος Κουντουριώτης και υπογράφτηκε αφ ενός από τους συμβαλλόμενους, αφ ετέρου από τους παρόντες μάρτυρες Ευστάθιο  Ξηρομερίτη έμπορο και Κωνσταντίνο Καραμερτζάνη εμποροβιοτέχνη,  γνωστά και επιφανή μέλη της τοπικής μας και ευρύτερης κοινωνίας. Η αγοραπωλησία αφορούσε κάποια  αγροκτήματα  στο Παρνασσό πάνω απ το Δαδί, τα οποία κατείχαν εκ κληρονομιάς οι τρεις αδελφοί πωλητές. Συγκεκριμένα επρόκειτο για: 

 Α ) μια έκταση εκ 50 περίπου στρεμμάτων  γνωστή με την επωνυμία «Παπαλαμπρέ΄ι΄κα»  χωράφια στη θέση «Εμιν Βρύση» και στους πρόποδες του λόφου «Κορομηλιά».

Β ) Άλλη μια έκταση όμορη σχεδόν της πρώτης και ίσης εκτάσεως εκ περίπου 50 στρεμμάτων κι αυτή, κειμένη ειδικότερα στη θέση «Λυκοβούνι».

Γ ) Μια ακόμα έκταση  εξ  25 στρεμμάτων στην θέση «Αγιάννης Εμίν Βρύση».

Δ ) καθώς και μια ακόμα έκταση ( αγροτική και απροσδιόριστη εκστατικά , μόνο περιγραφικά αναφέρεται ) γνωστή ως «Μαγγούφι  χωράφια» ένθεν του δρόμου προς Κατασκηνώσεις σήμερα Αποστόλου Παύλου. 

Οι εκτάσεις αυτές αγοράστηκαν έναντι συγκεκριμένου τιμήματος  το οποίο οι πωλητές έλαβαν ενώπιων του Συμβολαιογράφου και των αξιοπίστων δυο μαρτύρων .

Έξη μήνες αργότερα τον Αύγουστο του 1922 ( 2\8 ) (θυμίζω πως χρονικά ακλούθησε η Μικρασιατική καταστροφή μετά λίγες μόνο μέρες ) ενώπιον του συμβολαιογραφούντος  Ειρηνοδίκου Δρυμίας  Σωτηρίου Διαμαντοπούλου , παρουσιάστηκαν οι : Αθανάσιος  Π. Πρωτοπαππάς ( ως ο παραπάνω αγοραστής ) και ο Γεώργιος Καθούλης  Πρόεδρος τότε της Κοινότητας Αμφικλείας και απ` το Κοινοτικό του Συμβούλιο εξουσιοδοτημένος. Και ζήτησαν την σύνταξη «Παραχωρητηρίου» συμβολαίου με το οποίο ο Αθανάσιος  Πρωτοπαππάς  ως νόμιμος  ιδιοκτήτης των συγκεκριμένων κτημάτων, «παραχωρεί» προς τον Γεώργιο Καθούλη (υπό την ιδιότητά του ως Προέδρου Αμφίκλειας) τις αναφερόμενες εκτάσεις στο προσυνταχθέν πωλητήριο συμβόλαιο, ώστε αυτός με την σειρά του να τις μεταβιβάσει - παραχωρήσει, στον υπό ίδρυση τότε συνοικισμό (είχε ήδη συσταθεί καταστατικό ιδρύσεως) με σκοπό την κατασκευή των ’θερινών’ οικιών των Δαδιωτών.

Ως Μάρτυρες αυτού του συμβολαίου και ενώπιον του Συμβολαιογραφούντος  Ειρηνοδίκου Διαμαντόπουλου υπέγραψαν οι : Ξερομερίτης  Δημήτριος και ο Καραμερτζάνης Κωνσταντίνος , γνωστοί έμποροι , αξιόπιστοι  και ευυπόληπτοι πολίτες και οικογενειάρχες της  Αμφίκλειας .

Το  «παραχωρητήριο» αυτό περιελάμβανε τον όρο, ότι σε περίπτωση που δεν πραγματοποιηθεί η επιθυμία του παραχωρούντος (Πρωτοπαππά ) για κατασκευή τού οικισμού εντός ευλόγου διαστήματος , ή και σε περίπτωση πλήρους ακυρώσεως των συμφωνηθέντων , τότε υπό τον απαράβατο πάλι όρο «συντασσομένου νέου πωλητηρίου συμβολαίου» και έναντι του ιδίου αρχικού τιμήματος , οι ως άνω εκτάσεις θα περιέρχονται στους προκτήτορες αδελφούς , αφού αυτοί καταβάλουν  το συνολικό αντίτιμο που ήδη είχαν εισπράξει κατά την αρχική πώληση.

Τέτοια εξέλιξη ουδέποτε υπήρξε βεβαίως , επομένως χωρίς πολλά λόγια οι εκτάσεις αυτές  νομίμως παρέμεναν και παραμένουν, στην ιδιοκτησία  της Κοινότητας Αμφίκλειας.

Ως  γνωστό,  μεγάλο μέρος αυτών των εκτάσεων αξιοποιήθηκε λίγο αργότερα απ` τους Δαδιώτες , που δεν κατασκεύασαν  μεν εκεί πέτρινες και πακτωμένες καλά στο έδαφος οικίες ( για τις οποίες άλλωστε και από πουθενά δεν προέκυπτε αυτή η ειδική υποχρέωση), αλλά όμως «έστησαν» ξύλινα μικρά καταλύματα  στα οποία παρέμεναν κατά τη διάρκεια ολόκληρου τού καλοκαιριού πάρα πολλοί απ` αυτούς «παραθερίζοντας»,  αφού αυτός ήταν τότε και ο πλέον προσφιλής και συνήθης τρόπος διακοπών.

{ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Και ήταν πραγματικά ωραία εμπειρία η διαμονή τα ζεστά καλοκαιράκια τότε εκεί πάνω. Με τόσους πολλούς συγχωριανούς  γύρω τριγύρω σαν μεγάλη ολοζώντανη γειτονιά. Με γέλια και χαρές, με παιγνίδια, με παρέες και κουβεντολόι και νυχτερινές συντροφιές και κοινά γεύματα και δείπνα τρικούβερτα ως το πρωί. Όλες τις χάρες είχε εκείνη η όμορφη ορεινή γειτονιά. Γιαυτό κι άλλοι άνθρωποι απ` άλλα μέρη περά απ το Δαδί, είχαν κατασκευάσει και τα δικά τους καταλύματα εκεί ,«χωρώντας τα» ανάμεσα στα πολλά Δαδιώτικα. Κι όλοι μαζί  περνούσαν συντροφικά, αξέχαστα δροσερά καλοκαιράκια. Εκεί παραδίπλα και οι τρεις φιλόξενες κατασκηνώσεις που «έντυναν» κάπως κι αυτές με τον τρόπο τους και την ζωντάνια των νιάτων τους, αυτό το μικρό ιδιαίτερο παραθεριστικό χωριό τού καλοκαιριού. Ώσπου η καταστροφική πυρκαγιά του 1977 έγραψε το τέλος της ωραίας αυτής θερινής διαμονής στη φύση, μέσα στο Δάσος , κάτω απ` τα βαθύσκιωτα πεύκα και τα έλατα του Παρνασσού. Τι κρίμα... Με τις ελλείψεις της βέβαια, τα μικροπροβλήματά της αυτή η «κατασκηνωτική» σχεδόν ζωή, αλλά τόσο ωραία και νοσταλγική. Μνήμες  μακρινές…..}

Παραθέτοντας αυτά τα στοιχεία , σκοπό δεν έχω άλλο παρά να παρακινήσω ίσως αυτή τη φορά τις τοπικές μας Αρχές, ώστε να ενδιαφερθούν για την διεκδίκηση εκ μέρους της Κοινότητας Αμφίκλειας, των εκτάσεων αυτών που περιγράφουν οι συγκεκριμένες συμβολαιογραφικές πράξεις.

Δεν είναι γεννήματα της φαντασίας μου, προκύπτουν από επίσημα έγγραφα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το προσπαθώ. Το έκανα και στο παρελθόν, το προσπάθησα και πρόσφατα δυό τρείς φορές ευθύς μόλις άμαθα για την εκκίνηση σύνταξης του Δημοτικού Κτηματολογίου. Δεν βρήκα ανταπόκριση, ίσως δεν έχω την απαιτουμένη ικανότητα . Δεν είναι κι εύκολο να πείσεις ανθρώπους και μάλιστα αυτούς που πιθανόν έχουν μια ορισμένη εντύπωση για κάποιους συμπολίτες τους , ή δεν γνωρίζουν καν τα σχετικά. Μετά μάλιστα κι από μια στείρα και τόσο άγονη για το ζήτημα αυτό τεράστια χρονική περίοδο, που την χαρακτήρισε η απόλυτη ακινησία . Το θέμα αυτό ήταν ανύπαρκτο, στα  αζήτητα θα το`ψαχνες και στα αδιάφορα. Τώρα όμως είναι η ύστατη στιγμή. Η δωδεκάτη ώρα. Έχουμε μόλις λίγο καιρό ακόμα για την ολοκλήρωση του Κτηματολογίου στην περιοχή μας. Επίσης έναν μόνο περίπου μήνα για τυχών αντιρρήσεις στους Δασικούς χάρτες κλπ , που εν προκειμένω νομίζω δεν μας πολυαφορά κιόλας. 

Τα  κτήματα αυτά  μάς ανήκουν νομίμως και κανονικώς. Η αναγνώριση και κατοχύρωσή τους είναι επιβεβλημένη. Κι αν παρελπίδα δεν το επιδιώξουμε τώρα και άμεσα, θα μείνουμε μετανοιωμένοι αργότερα και μ` ένα διαρκές «γιατί?», πέραν της συναισθανόμενης  βαρειάς ευθύνης. Και την θεωρώ πραγματικά σχετικά εύκολη υπόθεση την διεκδίκηση αυτή. Αφού υπάρχουν και συνηγορούν προηγούμενες ανάλογες πράξεις βοηθητικές για `μάς και μάλιστα  αποφάσεις του Ελληνικού Δημοσίου στα όρια της προαναφερόμενης περιοχής,  που μπορούμε να τις επικαλεστούμε ως αδιαφιλονίκητο ανάλογο προηγούμενο. Αλλά και οι Δασικοί χάρτες και οι χαρακτηρισμοί τους για τις εν λόγω εκτάσεις , αυτή τη φορά μας ευνοούν και μας βοηθούν αρκετά.

Σταθήκαμε τυχεροί, ας το εκμεταλλευτούμε να κάνουμε τώρα  τα κάπως δυσκολότερα  των περασμένων εποχών, ευκολότερα και κατορθωτά . Οι ευκαιρίες δεν δίνονται κάθε μέρα, παρά μόνο μιά ή δύο το πολύ φορές στα όρια του ανθρωπίνου βίου. Δεν μπορεί  λογικά  για την μια περίπτωση πχ να αναγνωρίζεται στην ίδια περιοχή απ` το Δημόσιο ιδιοκτησία με όμοιους ή παρόμοιους τίτλους  και στην άλλη ΟΧΙ !!! 

Κι αυτό ακριβώς, συμβαίνει  με δυο-τρεις  διαφορετικές όμορες των κτημάτων αυτών περιπτώσεις.

Για παράδειγμα:  τον Μάιο του 1969 (επί  Επταετίας ) το Ελληνικό Κράτος αναγνώρισε μέρος (περίπου 27 στρέμματα ) της παραπάνω συνολικής εκτάσεως την οποία και νομοτύπως εξαγόρασε. Χαρακτήριζε δε τότε την έκταση αυτή ‘ως αγρούς’, συνορεύουσα μάλιστα κατά την Ανατολικήν της πλευρά και με άλλους αγρούς!!! To συμβόλαιο αυτό συντάχτηκε από τον συμβολαιογράφο  Αμφικλείας Χρυσόστομο  Αντ. Σιώμο και ως παρόντες μάρτυρες υπέγραψαν οι Ιωάννης Πολίτης  και ο Ιωάννης Μουτζουρογιώργος , μαζί δε και ο εκπρόσωπος του Κράτους.

Άλλο παράδειγμα : στις 30-3-1934 συνετάχθη συμβόλαιο αγοραπωλησίας μεταξύ: τού Οργανισμού Διαχείρισης Εκκλησιαστικής & Μοναστηριακής Περιουσίας ( που εκπροσωπούσε την Μονή Δαδίου ) και τού τότε Προέδρου της Κοινότητας Αμφίκλειας  Κωνσταντίνου Αθαν. Θεοφανόπουλου,  για  2 αγροτεμάχια . Το ένα στη θέση «Άγιοι Πάντες» σαράντα στρεμμάτων περίπου και το άλλο στη θέση «Βρωμόβρυση» (όπου σήμερα η προσκοπική κατασκήνωση ) εκ 30 στρεμμάτων. Οι αγορές αυτές προέκυψαν  από δημόσια πλειοδοτική δημοπρασία συμφώνως τω Νόμω και πλειοδότης ανεδείχθη η Κοινότητα Αμφίκλειας. Μάλιστα τότε κι ένα μικρότερο κτήμα της Μονής εκ 2,5 στρεμμάτων που δημοπρατείτο κι αυτό, αγοράστηκε από άλλο συγχωριανό μας, Δαδιώτη. 

Πολύ αργότερα, στις 25 Αυγούστου του 1957, η έκταση των 30 στρεμ. στη “Βρωμόβρυση” δωρίθηκε απ` την  Κοινότητα Αμφίκλειας στο Σώμα Ελλήνων Προσκόπων για συγκεκριμένο σκοπό (επαναλαμβάνω και τονίζω «δωρίθηκε» και έχει τη σημασία του αυτό, θα αναφερθώ άλλη φορά γιατί). Οι  τίτλοι κυριότητας των εν λόγω 2 κτημάτων που ανέφερα, ήταν ίδιοι ή παρεμφερείς και των υπολοίπων τίτλων της Κοινότητας Αμφίκλειας για τις αγορές του 1922 (όπως στην αρχή περιέγραψα) Δηλαδή εγγραφές σε περιουσιολόγια , επίσημες αγοροπωλησίες , άτυπες αγορές, μακροχρόνιες εκμεταλλεύσεις , μαρτυρικές καταθέσεις κλπ.  Ουδείς και ποτέ δεν αμφισβήτησε την νομιμότητα των περιπτώσεων αυτών και την κατοχή των συγκεκριμένων ιδιοκτησιών απ` τους πωλητές τους ή τους δωρητές. Μάλιστα  δε όπως θα δούμε λίγο παρακάτω, σε κάποιες απ αυτές τις περιπτώσεις είχε άμεση εμπλοκή και το ίδιο το Ελληνικό Κράτος και οι υπηρεσίες του, οι οποίες με επίσημες πράξεις τους αναγνώρισαν την νόμιμη ιδιοκτησία των εκτάσεων αυτών.

Άλλο ένα παράδειγμα : Το 1938 στις 10 Νοεμβρίου, παραχωρήθηκε σε μια Δαδιώτικη οικογένεια, προσωρινά τότε και περίπου στην ίδια περιοχή, έκταση 1,5 στρεμ. για γεωργοκτηνοτροφική εκμετάλλευση απ` το «Δασαρχείο Εθνικού Δρυμού Παρνασσού» όπως αναφέρεται. Οριστικούς τίτλους έλαβε η οικογένεια αυτή, τέτοια εποχή περίπου, Ιούλιο μήνα του 1976. Ενδιαφέρον έχει (και γιαυτό το συμπεριλαμβάνω ), ότι στο πρόχειρο τοπογραφικό διάγραμμα της αρμόδιας Δασικής υπηρεσίας για την παραχωρηθείσα αυτή έκταση , εμφανίζεται απ` την ίδια την κρατική αυτή υπηρεσία, ως συνορίτης  κατά μεγάλο μέρος τού περιγράμματος τού τοπογραφήματος , η Ιερά Μονή Δαδίου χαρακτηριζόμενη η εκτασή της ως αγρός!!

Αναφέρω τις περιπτώσεις αυτές ( όχι όμως τόσο άσχετες μεταξύ τους, όπως θα δείτε ) μία προς μία (έχω υπόψη μου κι άλλες ) για να γίνει ευκολότερα κατανοητό και σε βάθος , πως η αναγνώριση της ιδιοκτησίας του Δήμου ( Κοινότητα Αμφίκλειας ) καθίσταται ευκολότερη  «ακουμπώντας» πραγματικά και ουσιαστικά  στους  ‘ώμους’ και αυτών των αναγνωρίσεων εκ μέρους του Δημοσίου.

Αποτελεί δηλ. ισχυρό προηγούμενο. Και επομένως είναι νομίζω απολύτως εφικτή η διεκδίκηση, αφού και οι πράξεις αυτές είναι σε γνώση μας και τις έχουμε κιόλας. Μπορούμε βάσιμα να αισιοδοξούμε , έστω κι αν οι παλινωδίες , οι αρνήσεις κατανόησης του παρελθόντος  και η αβάσταχτη αδράνεια που υπήρξε αδικαιολόγητα μακρόχρονη, άφησαν ή και γέννησαν εν τω μεταξύ αμφισβητήσεις και δυσκολίες ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς ,αλλά και ως προς την μορφή των εκτάσεων αυτών. Όμως τώρα που τα χρονικά περιθώρια στένεψαν επικίνδυνα, παρακαλώ  να σκύψουμε με επιμέλεια και σοβαρότητα στο θέμα αυτό και είμαι βέβαιος πως θα καταφέρουμε πολλά. Έχουμε τα νομιμοποιητικά  έγγραφα που μάς βοηθούν. Έχουμε φυσικά τώρα πια και τους Δασικούς χάρτες, που επίσης μάς αφήνουν με το αποτύπωμά τους τα περιθώρια που χρειαζόμασταν. 

Το κομμάτι πχ των «Αγίων Πάντων» είναι ευτυχώς ήδη εκτός χαρακτηρισμού ως δασικό , αναφέρεται καθαρά ως προϋπάρχον αγρός και επομένως δεν απαιτείται άλλο τίποτε απ` την υποβολή του ως τέτοιου στο Κτηματολόγιο, καθότι το ιδιοκτησιακό είναι και λυμένο. Θα ήταν πολύ υποβοηθητικό όμως, για την περιουσία της Ιεράς Μονής Δαδίου (αλλά και εμμέσως για τα συμφέροντα του Δήμου και θα εξηγήσω παρακάτω ), αν πρό τής καταθέσεως στο Κτηματολόγιο, αναφερόταν απλά πχ στο σχετικό τοπογραφικό του Δήμου πως ΒορειοΔυτικά  συνορεύει με έκταση της Μονής. Και το λέω αυτό, γιατί το Μοναστηριακό κτηματολόγιο συνταχθέν απ` το 1864 ως το κατέχει και ο ΟΔΕΠ.

Και με βάση το οποίο έγινε και αυτή καθώς και η άλλη αγορά της Κοινότητας Αμφίκλειας , αναφέρει την έκταση των Αγίων Πάντων ως 100 στρέμματα. Επομένως αφού πούλησε στην Κοινότητα Αμφίκλειας τα 40 στρεμ το 1934, περισσεύουν στην περιοχή άλλα περίπου 60 στρέμματα δικά της !! Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία.  Γιατί  εάν στη θέση αυτή τελικά αναγνωριστούν στην Μονή περίπου 10 στρέμματα (ούτε καν δηλαδή 60 που με βάση τους τίτλους, τής ανήκουν), τότε ο  Δήμος μας αγοράζοντας αργότερα  με μια συμφωνία έναντι ενδεικτικού τιμήματος την έκταση αυτή απ την Μονή ( η Μονή θα συναινέσει, δεν βρίσκω λόγο για να μην το κάνει), επιτυγχάνει να ενώσει έτσι κατά κυριολεξία το κομμάτι των Αγίων Πάντων με την άλλη παρακείμενη Δημοτική έκταση εξ  25 στρεμμάτων ( παλιές μαθητικές κατασκηνώσεις) αφού το κομμάτι που παρεμβάλλεται είναι αυτό της Μονής. Αποκτώντας στο εξής ο Δήμος την δυνατότητα  αξιοποίησης πολλαπλώς, του συνολικού αυτού πολύ σημαντικού περιουσιακού στοιχείου του, αποτελούμενο πλέον από 90 περίπου στρέμματα!! Για φανταστείτε ?? 

[ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Ευκαιρίας δοθείσης αναφέρω για όσους δεν το θυμούνται  ή δεν το ξέρουν, πως η έκταση αυτή μαζί και με εκείνη (ως εναλλακτική εκδοχή) που βρίσκεται πάνω απ` τον Άη Γιάννη Βρωμόβρυσης και όμορη των Προσκόπων, είχαν προταθεί και επιλεγεί για δημιουργία «Δασικού Χωριού». Πρόταση πού τότε είχαμε την τύχη με την βοήθεια του πρώην Υπουργού και Βουλευτή του Νομού μας Δημήτρη Αλαμπάνου και το προσωπικό ενδιαφέρον κάποιων άλλων δυνάμενων να βοηθήσουν, να εγκριθεί μετ` επαίνων στις αρχές θυμάμαι του 2002 και να ενταχτεί σε πρόγραμμα υλοποίησης του Υπουργείου Γεωργίας. Ήταν η περίοδος προ των Ολυμπιακών αγώνων, που η πολιτεία τότε έχοντας το όραμα αλλά και το άγχος της επιτυχίας, σε όλες τις κατευθύνσεις γρηγορούσε. Οι Ολυμπιακοί ήρθαν και παρήρθαν, η κυβέρνηση άλλαξε, μαζί και τα όποια σχέδια τουλάχιστον στον τομέα αυτό. Κι έτσι η απόφαση εκείνη έμεινε γράμμα κενό. Πάντως  ενημερώνω, ότι αυτή υφίσταται, μαζί και με κάποιες άλλες εγκρίσεις για Δασικά χωριά σε άλλες περιοχές της Επικράτειας. Μπορεί αν θέλουμε, να το ξαναεπιδιώξουμε.} Γιαυτό πολλές φορές λέω, πόσο σημαντική είναι η γνώση των περιπτώσεων και η σημασία τού νήματος που μπορεί να τις συνδέει. Και πόσο συντονισμένες  θα πρέπει να είναι οι κινήσεις και οι ενέργειες, ώστε να επιτυγχάνεται με την αλληλοβοήθεια και τη συλλογική προσπάθεια η ευκολότερη και αρτιότερη προσέγγιση των στόχων, οι όποιοι εν πολλοίς μπορεί να είναι κοινοί. Οι θεσμικοί εκπρόσωποι ας εμπιστευτούν κι όλους εκείνους που πιθανόν και να γνωρίζουν κάτι. Και να `χουν την διάθεση να προσφέρουν τη γνώση τους, τις ιδέες τους , τη βοήθειά τους και να σταθούν αλληλέγγυοι στην κοινή δράση, Θεσμικών, Πολιτών ,Φορέων και Πολιτικών.

 Επομένως κλείνοντας  θέλω να τονίσω, πως οι «ώμοι» όλων αυτών των περιπτώσεων που προανέφερα, εάν ακουμπήσουν στιβαρά και αλληλέγγυα. Και αν ο Δήμος και η Τοπική μας Κοινότητα  αποφασίσουν  να καταβάλουν κάποια ελάχιστη προσπάθεια, με την βοήθεια του δικαίου του αιτήματος  που προκύπτει άλλωστε από νόμιμες επίσημες πράξεις και συμφωνίες του παρελθόντος αλλά και πιο πρόσφατα. Και με την απόλυτη νομιμοποίηση ως προκύπτει απ` τις κατά καιρούς υπογραφές και επίσημες αποδοχές του Ελληνικού Δημοσίου που εμφανώς συνηγορούν. Τότε η προσπάθεια θα αξιωθεί δικαίωσης. Το αποτέλεσμα θα δικαιώσει τις ελπίδες μας και την απόφασή μας να διεκδικήσουμε επιτυχώς όσα αργήσαμε για τόσα πολλά χρόνια να έχουμε στις προτεραιότητες μας. Δίνοντάς μας την ικανοποίηση αλλά και τη δυνατότητα να ονειρευτούμε  πλέον την μελλοντική ωφέλιμη αξιοποίηση αυτών των ωραίων κομματιών Δημοτικής  γης στον καθ` ημάς Παρνασσό.  Που θα προσθέσουν αναντικατάστατες υπεραξίες, προσφέροντας δυνατότητες  και προοπτικές. 

Προσπάθησα όσο μπορούσα συνοπτικότερα ( τα στοιχεία είναι πάρα πολλά για να συμπεριληφθούν όλα σε ένα κείμενο ) να θέσω υπόψιν  τού κάθε ενδιαφερομένου , αλλά πρωτίστως των αυτοδιοικητικών μας εκπροσώπων, τις παραμέτρους του ζητήματος αυτού σε μια τελευταία  προσπάθεια για να κινηθούν άμεσα και οργανωμένα στην κατεύθυνση διεκδίκησης του σπουδαίου αυτού περιουσιακού στοιχείου, που θεωρώ πως δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψουμε αμαχητί και αγνοώντας το. Δεν είχα παρά να δημοσιοποιήσω το θέμα, αφού αλλιώς πώς ΔΕΝ μπόρεσα να το θέσω υπόψη των Δημοτικών μας υπευθύνων.

Ο Δήμος διαθέτει Νομικούς Συμβούλους, Τεχνική υπηρεσία και ανάλογο τεχνικό Σύμβουλο, πιθανόν συνεργάζεται με Δασολόγο κλπ . Στην περίπτωση αυτή όμως, κατά τη γνώμη μου, δεν απαιτούνται κατ` αρχάς  ιδιαίτερες ενέργειες που να απαιτούν ειδίκευση και αυθεντίες . Τα πράγματα είναι απλά. Έχουμε το συμβόλαιο αγοράς και παραχώρησης. Δηλώνουμε στο Κτηματολόγιο αυτά που μας επιτρέπει ο Δασικός χάρτης να διεκδικήσουμε , χωρίς εμπλοκή του Δημοσίου και δικών του εκτάσεων. Δεν πλήττουμε  τα συμφέροντα κανενός ,αφού οι όμορες σε κάποιες περιπτώσεις ιδιοκτησίες είναι ελάχιστες , πολύ συγκεκριμένες και οριοθετημένες. Επομένως πρέπει να το κάνουμε κατ αρχάς γρήγορα και απλά, με βάση τους  τίτλους και τα έγγραφά μας. Θα έχουμε έτοιμο τον πλήρη φάκελο με ότι απαιτείται  κι αν τυχόν προκύψει θέμα θα δούμε τότε πως θα κινηθούμε . Λεπτομερή και επί του πεδίου τοπογραφικά διαγράμματα δεν απαιτούνται, αφού δεν υπάρχουν ή προκύπτουν διαφορές με όμορους ή με συνιδιοκτήτες. Τις εκτάσεις αυτές στους χάρτες του Κτηματολογίου μπορώ και εγώ να σας τις στείλω με συντεταγμένες κλπ, έτοιμες προς κατάθεση στο Κτηματολόγιο. Σε κάθε περίπτωση όμως, είμαι στη διάθεση  των Τεχνικών και Νομικών συμβούλων του Δήμου, όπως και σε οποιονδήποτε αυτοδιοικητικό,  για περεταίρω πληροφόρηση αλλά και για να βοηθήσω ουσιαστικά, αφού έχω (θα μου επιτρέψετε να το πω ) κάποια  γνώση του θέματος και μάλλον γνωρίζω και τον τρόπο και τα βήματα διεκδίκησης της περιουσίας αυτής. Θα ήμουν ανάξιος των όσων πρεσβεύω ως άνθρωπος διαχρονικά ( για  όσους με ξέρουν καλά τολμώ να το πω αυτό ) αν αδρανούσα τώρα, σιωπούσα, ή αδιαφορούσα για το ζήτημα. Θα στενοχωρηθώ δε πολύ, αν δεν κάνουμε κι αυτή την ύστατη φορά αυτό που μπορούμε , με αισιοδοξία και πολλές ελπίδες για δικαίωση. Αν όχι τώρα, τότε πότε?? 

Συγχωρήστε με για το μακροσκελές, αλλά θεώρησα απαραίτητο να αναφερθώ όσο το δυνατόν πιο κατατοπιστικά δίνοντας στοιχεία και παραμέτρους που ίσως βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση της ουσίας τού θέματος και της ανάγκης να γίνει κάτι γιαυτό.

 ΥΓ. Δεδομένου του κάποιου χρόνου που έχουμε ακόμα ως προς το Κτηματολόγιο , θα ήθελα να επισημάνω το πόσο κατά τη γνώμη μου χρήσιμο θα ήταν για το Δήμο και τα συμφέροντά του, εάν ήθελε να εκμεταλλευτεί τις τυχών γνώσεις ή και τις προτάσεις των πολιτών του, αναφορικά με Δημοτικά περιουσιακά στοιχεία εντός, αλλά (κυρίως) και εκτός και πέριξ των οικισμών, που θα μπορούσαν έστω και τώρα να συμπεριληφθούν ή και να διεκδικηθούν ως τέτοια. Πιστεύω  πως κάποιοι συμπολίτες από κάθε γωνιά και κοινότητα  τού Δήμου μας, πιθανόν θα έχουν υπόψη τους κάποιες τέτοιες περιπτώσεις, που ίσως οι Δημοτικές υπηρεσίες ή και οι τοπικοί εκπρόσωποι δεν έχουν σε γνώση τους. Κι αυτό δεν το λέω απαξιωτικά προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση, γιατί θεωρείται νομίζω φυσιολογικό να συμβαίνει. Οι αυτοδιοικητικοί τής κάθε φοράς, δεν μπορεί να γνωρίζουν τα πάντα !! Μπορεί να τις ξέρουν κάποιοι άλλοι, χωρίς όμως να γνωρίζουν πότε και πού να πουν αυτό που γνωρίζουν ή νομίζουν , αφού κανείς ποτέ δεν τούς το ζήτησε . Ας ζητηθεί λοιπόν τώρα απ` το Δήμο η αρωγή των δημοτών του στο ζήτημα αυτό, με ένα δημόσιο κάλεσμα  για όποια τυχόν περίπτωση έχουν κάποιοι σε γνώση τους , ώστε να υποδειχθεί για συμπερίληψη ή ακόμη και ως προτεινόμενη διεκδίκηση. Νομίζω όλο και κάτι επιπρόσθετα θα συνεισέφερε και θα απέφερε η πρωτοβουλία αυτή. Έχω παραδείγματα επ` αυτού και γιαυτό το λέω. Οι συμπολίτες , η καλή προαίρεση και οι γνώσεις τους σε κάθε κοινό τομέα ενδιαφέροντος, είναι η πραγματική δύναμη του Δήμου και μπορεί να αναδειχτούν οι καλύτεροι και πολυτιμότεροι συνεργάτες των Δημοτικών Αρχών. Μην τους αγνοούμε  ή υποτιμούμε το ενδιαφέρον τους , τις δυνατότητες και τις ικανότητές τους. Μην τους κρατάμε μακριά των δημοτικών προσπαθειών και δρώμενων. Και κυρίως μην φοβόμαστε να ενεργούμε συμμετοχικά , ανοιχτά  και ενημερωτικά για κάθε ζήτημα και πτυχή της κοινής Δημοτικής ζωής. Ας τους εμπιστευόμαστε τους συμπολίτες μας κι ας εντείνουμε την προσοχή μας αν έχουν κάτι να μάς πουν .

Ας αφουγκραζόμαστε . Είμαστε  λίγοι, κανείς δεν πρέπει να…. περισσεύει. Άλλωστε (όπως κι έχουμε ξαναπεί) θεωρώ πως τα αναμενόμενα αποτελέσματα της φετινής Απογραφής, θα μας αναγκάσουν να το συνειδητοποιήσουμε .

Ας το κάνουμε από μόνοι μας εγκαίρως και νωρίτερα .  

ΘΑΝΑΣΗΣ   ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ