Η τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης στα δημοτικά συμβούλια Δελφών & Δωρίδας για τις γεωτρήσεις της IMERYS στη Γκιώνα

 Η ουσία της υπόθεσης δεν είναι οι γεωτρήσεις αυτές καθαυτές. Ο καθένας καταλαβαίνει πως αφορά τις εξορύξεις, που νομοτελειακά θα ακολουθήσουν. ....Υπάρχει εκμεταλλεύσιμο μετάλλευμα και η εταιρία το ξέρει, αλλιώς δεν θα έδινε 4,5 με 5 εκ. ευρώ για γεωτρήσεις όπως αναφέρεται στη μελέτη. Φαντάζεται κανείς πόσα κέρδη υπολογίζουν να βγάλουν τελικά, όταν δίνουν τόσα μόνο για έρευνα…

Ούτε βέβαια τι θα αποφασίσει το συμβούλιο απόψε. Διακοσμητικές είναι οι αποφάσεις των κοινοτήτων, των δήμων και των περιφερειών. Ίσα για να λένε πως παίρνουν υπόψη των άποψη των τοπικών κοινωνιών. Στάχτη στα μάτια του λαού είναι, αφού τον αποφασιστικό χαρακτήρα τον έχει το Υπουργείο Ενέργειας & Περιβάλλοντος, η κυβέρνηση δηλαδή. Και η θέση των αστικών κυβερνήσεων είναι δεδομένη από τη στιγμή που όλη η περιβαλλοντική νομοθεσία υπαγορεύεται απ’ τους μονοπωλιακούς ομίλους και την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Όταν εξαγόρασε η IMERYS την KERNEOS, η νέα διοίκηση του μεταλλείου της Φωκίδας στα πλαίσια της διαβόητης “διαβούλευσης” έκανε συνάντηση – ενημέρωση με τα σωματεία, το Εργατικό Κέντρο και τις παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου Δελφών. Εκεί, οι εκπρόσωποι της εταιρίας, χωρίς περιστροφές είπανε πως λογοδοτούνε στους μετόχους της εταιρίας και μόνο, οι οποίοι μέτοχοι, απαιτούνε γρήγορα μεγάλα κέρδη από το μεταλλείο. Αυτό μπορεί να γίνει: 

Είτε με μείωση των λειτουργικών δαπανών, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων δηλαδή, διευθέτηση χρόνου εργασίας, εντατικοποίηση, μείωση προσωπικού κλπ, από τη μία. Είτε με την αξιοποίηση νέων κοιτασμάτων που να δώσουν πολύ μετάλλευμα γρήγορα, ακόμα και με επιφανειακές εξορύξεις. Τότε τα ψάχνανε, σήμερα φαίνεται τα έχουν βρει. 

Σε κάθε περίπτωση, εκβιάζοντας τους εργαζομένους και το λαό της περιοχής με λουκέτο αν αντιδράσουν στους σχεδιασμούς τους, τους καλούσαν να αποδεχτούν τη ληστρική εκμετάλλευση των ανθρώπων του τόπου και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Όπως είπανε χαρακτηριστικά, «η IMERYS δεν είναι φιλανθρωπικός οργανισμός». 

Δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να κρίνουμε τη μελέτη και κατ’ επέκταση τις εξορύξεις με τη μεζούρα: εδώ καταστρέφουν λιγότερο, εκεί περισσότερο, εδώ είναι επιβαρυμένη περιοχή, εκεί παρθένα. Ούτε στη λογική των αντισταθμιστικών, του παζαρέματος και των χορηγιών που στην τελική μπαίνουν οι υπόλοιπες δυνάμεις, είτε στο όνομα του ρεαλισμού, είτε της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Παρόλα αυτά, οι κίνδυνοι μεγάλων και ανεπίστρεπτων περιβαλλοντικών καταστροφών είναι υπαρκτοί. Ειδικά το ζήτημα των υπόγειων υδάτων που τροφοδοτούνε τη λεκάνη του Μόρνου, θα είναι έγκλημα αν χαθούνε. Και ποιος θα λογοδοτήσει γι’ αυτό; Μήπως οι ανώνυμοι μεγαλομέτοχοι της IMERYS ανά τον κόσμο ή οι κυβερνητικοί παράγοντες που θα αδειοδοτήσουν το έργο και πίνουν νερό στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης με κάθε κόστος;  

Η αξία του βωξίτη στη βιομηχανία και γενικά στην οικονομία μιας χώρας, είναι γνωστή και αδιαμφισβήτητη. Αποτελεί πλούτο για τον τόπο και την χώρα, καθώς η Ελλάδα είναι η πρώτη παραγωγός στην ΕΕ. Γενικότερα η χώρα μας είναι πλούσια σε ορυκτούς πόρους, ενεργειακά κοιτάσματα, με σημαντική γεωστρατηγική θέση της οποίας ωστόσο οι εργαζόμενοι, είτε σε καιρό κρίσης, είτε σε καιρό καπιταλιστικής ανάπτυξης, δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Ο βωξίτης της Φωκίδας είναι ένας τέτοιος ορυκτός πόρος, τον οποίο όμως οι εργάτες της περιοχής που τον παράγουν δε μπορούν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους, την ώρα που οι μέτοχοι των μεταλλείων έχουν βγάλει εκατομμύρια κέρδη από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τη σπατάλη των αποθεμάτων με τους τρόπους εξόρυξης που χρησιμοποιούν, μιας και το μόνο κριτήριο είναι το καπιταλιστικό κέρδος. 

Απέναντι σ’ αυτή τη μίζερη, εκμεταλλευτική κατάσταση του καπιταλισμού που βιώνουμε, η λύση που προκρίνουμε για το σήμερα, αφορά: την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, μεταφοράς από το ορυχείο βωξίτη, την παραγωγή αλουμίνας & αλουμινίου, τα φορτηγά & πλοία που τον μεταφέρουν, ως την παραγωγή ενέργειας που απαιτείται. Με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό όλων των κλάδων της οικονομίας, με γνώμονα της παραγωγής την κάλυψη των δικών μας αναγκών. Με εργατική εξουσία και εργατικό έλεγχο, όπου τα πλεονεκτήματα και στον κλάδο του βωξίτη για τους εργαζόμενους και το περιβάλλον είναι ασύγκριτα σε σχέση με σήμερα από τη στιγμή που δεν υπάρχει στη μέση το καπιταλιστικό κέρδος. 

Προϋπόθεση γι’ αυτά, αποτελεί η αντίσταση και η πάλη του λαού ενάντια στα μέτρα και στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Απαιτεί ένα εργατικό-λαϊκό κίνημα που να αποκαλύπτει τα αίτια και τον πραγματικό εχθρό και όχι απλώς να καταγγέλλει μεμονωμένους καπιταλιστές ή κυβερνήσεις, να ψάχνει καλύτερους διαχειριστές και έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο και φιλοπεριβαλλοντικό πρόσωπο, που δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ. Κίνημα ικανό να προβάλει την ανάγκη σύγκρουσης με τα μονοπώλια και το κράτος τους.

Με αυτό το σκεπτικό γνωμοδοτούμε αρνητικά στο σύνολο της μελέτης.

  

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΔΕΛΦΩΝ

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΔΩΡΙΔΑΣ