Εκδήλωση τιμής και μνήμης στην Καλύβα του Στεφανή

Μετά από απουσία δύο χρόνων, λόγω του κορωνοϊού η Τ.Ε. Φθιώτιδας του ΚΚΕ, το Παράρτημα Λαμίας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ και συγγενείς αγωνιστών πραγματοποίησαν την ετήσια εκδήλωση τιμής και μνήμης στην Καλύβα του Στεφανή έξω από τη Σπερχειάδα......

Την Κυριακή 23 Μάη, το πρωί, συγκεντρώθηκαν στον ιστορικό χώρο για να τιμήσουν το ξεκίνημα – νύχτα 25 προς 26/05/1942- της πρώτης ανταρτοομάδας του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Άρη Βελουχιώτη. 

Είχε προηγηθεί, 14 Μάη, στη Λαμία, σύσκεψη στελεχών του ΚΚΕ Φθιώτιδας και  Φωκίδας στο σπίτι του κομμουνιστή, καπνεργάτη Μήτσου Μυρεσιώτη. Εκεί αποφασίστηκε να  ξεκινήσουν δύο ανταρτοομάδες. Η μία στον τομέα Φθιώτιδας-Δομοκού-Ευρυτανίας και η άλλη στον τομέα Λοκρίδας-Παρνασσίδας. Εκεί καθορίστηκε ο θεσμός της 3μελούς διοίκησης –στρατιωτικοί, πολιτικοί, καπετανέοι- από την ανταρτοομάδα μέχρι την ανώτατη διοίκηση. Εκεί ονομάστηκε ο Θανάσης Κλάρας ταγματάρχης πυροβολικού και βγήκε με το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης.   

Ελάχιστες μέρες μετά, ο Άρης έφτασε στην περιοχή της Σπερχειάδας πήρε μέρος σε διαδοχικές συσκέψεις για τη σύνθεση της πρώτης ανταρτοομάδας, τον εξοπλισμό της και την επιμελητεία. Έτσι κατέληξε στην Καλύβα του Στεφανή, που, από ταπεινό καλύβι, έγινε ιστορικό μνημείο – σύμβολο. Κι από εκεί ξεκίνησαν, συνολικά 15 αντάρτες για το βουνό. Έκαναν την πρώτη τους στρατιωτική εμφάνιση στη Δομνίστα Ευρυτανίας στις 7 Ιουλίου. Η λαμπρή πορεία του ΕΛΑΣ είχε ξεκινήσει να γράφεται με χρυσά γράμματα.    

Στην εκδήλωση, χαιρετισμό έκανε το ΤΣ Φθιώτιδας της ΚΝΕ και την κεντρική ομιλία εκφώνησε ο πρόεδρος του Παραρτήματος Λαμίας Χρήστος Φουσέκης. Μετά τη σιγή ενός λεπτού, στεφάνια κατέθεσαν ο Δημήτρης Μπατζάκας εκ μέρους του Παραρτήματος, ο Κώστας Μπασδέκης εκ μέρους της Κ.Ε. του ΚΚΕ και η Γεωργία Φούντα από το ΤΣ της ΚΝΕ. Από την Καλύβα του Στεφανή οι συγκεντρωμένοι μετέβησαν στο νεκροταφείο της Σπερχειάδας όπου βρίσκεται κοινός τάφος με τα οστά των τελευταίων μαχητών του ΔΣΕ στα ορεινά της Φθιώτιδας που εξοντώθηκαν από τα αποσπάσματα και τις ενέδρες μετά την υποχώρηση του κορμού του ΔΣΕ στις γειτονικές σοσιαλιστικές χώρες. Έγινε προσκλητήριο νεκρών και κατατέθηκε στεφάνι. 

Τέλος στη μικρή πλατεία της Σπερχειάδας, μπροστά στην προτομή του Άρη αναγνώστηκε ο όρκος των μαχητών του ΕΛΑΣ και κατατέθηκε ανθοδέσμη στη μνήμη όλων των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ. 

Ο συγκεντρωμένοι έδωσαν αγωνιστικό ραντεβού στη Λαμία στις συγκεντρώσεις και την πανελλαδική απεργία ενάντια στο νομοσχέδιο τερατούρηγμα για τα εργασιακά που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ.   

Καλύβα Στεφανή 2021 – Χαιρετισμός ΚΝΕ – 23 05 2021

   Φίλες, φίλοι, συντρόφισσες, σύντροφοι, 

   Το Τομεακό Συμβούλιο Φθιώτιδας της ΚΝΕ χαιρετίζει τη σημερινή εκδήλωση τιμής και μνήμης. Τιμάμε τον Άρη Βελουχιώτη και την πρώτη ομάδα ανταρτών που μιαν αυγή του Μάη του 1942, ξεκινώντας από το ταπεινό καλύβι του Στεφανή, βγήκαν αντάρτες στο βουνό, σαλπίζοντας την αντίσταση του ελληνικού λαού ενάντια στην τριπλή Κατοχή. Στο πρόσωπό αυτών τιμάμε όσους αγωνίστηκαν με το όπλο στο χέρι, όσους βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν.  Όλους όσοι έδρασαν με κάθε τρόπο ενάντια στον ναζιστικό - φασιστικό ιμπεριαλιστικό "Άξονα" Γερμανίας - Ιταλίας - Ιαπωνίας και των συμμάχων τους. Όσους, μετά την απελευθέρωση, ξανάπιασαν το όπλο στο χέρι γράφοντας νέες σελίδες μεγαλείου ως μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. 

Ως Κομουνιστική Νεολαία Ελλάδας είμαστε περήφανοι για το κόμμα μας, το ΚΚΕ, που αποτέλεσε τον αιμοδότη και καθοδηγητή του ηρωικού αγώνα του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και των άλλων ΕΑΜικών οργανώσεων. Σε όλο το διάστημα της Κατοχής έδωσε τον ανθό του στον αγώνα ενάντια στο  ναζισμό - φασισμό. Τα χιλιάδες μέλη του έγραψαν κάποιες από τις χρυσές σελίδες της Ιστορίας του, συνέβαλαν στη νικηφόρα έκβαση του πολέμου. 

   Η ΚΝΕ είναι περήφανη, επειδή εμπνέεται και συνεχίζει την πάλη, βαδίζοντας στα χνάρια της πρωτοπόρας ΟΚΝΕ και της θρυλικής ΕΠΟΝ. Είμαστε επίσης περήφανοι ως μέλη του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος που βαστάει ψηλά τα προλεταριακά σύμβολα, μάχεται για το σήμερα και για το αύριο, για την επαναστατική ανατροπή του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος, την επικράτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας, για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής – κομουνιστικής κοινωνίας.  

   Καμιά προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορίας δεν μπορεί να την αλλάξει. Γραφτηκε με το αίμα των λαών. Ο καθοριστικός ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και των αντιστασιακών κινημάτων που ξεσηκώθηκαν από τις κομμουνιστικές δυνάμεις των κατεχόμενων χωρών, ενάντια τους φασίστες και τους ναζί, δεν γίνεται να ξεχαστεί.    

   Η νικηφόρα προέλαση του Κόκκινου Στρατού και τελικά η συντριβή του ναζισμού έγιναν δυνατές χάρη στην ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος, της εργατικής εξουσίας, στα πλεονεκτήματα της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας. Χάρη σ’ αυτά τα πλεονεκτήματα μπόρεσε η ΕΣΣΔ να γίνει μια ισχυρή οικονομική δύναμη και να δημιουργήσει έναν αξιόμαχο λαϊκό στρατό. 

    Φίλες, φίλοι, συντρόφισσες, σύντροφοι,      Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Α’, ήταν απόρροια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασα των αγορών, που οξύνθηκαν σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Επιβεβαιώνεται ότι, όταν οι αντιθέσεις των μονοπωλιακών ομίλων για τον έλεγχο των αγορών και την κερδοφορία τους δεν μπορούν να λυθούν με εύθραυστους συμβιβασμούς, στο πλαίσιο μιας ιμπεριαλιστικής "ειρήνης",  λύνονται με τον πόλεμο.

    Γι’ αυτό και σήμερα οι λαοί πρέπει να επαγρυπνούν, ιδιαίτερα στην περιοχή μας, όπου διαφορετικά ιμπεριαλιστικά κέντρα συγκρούονται με "μήλον της Έριδος" τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους δρόμους Ενέργειας. Σήμερα, η χώρα μας, με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχει ενισχυθεί ως πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ. Συμμετέχει ενεργά στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία και την Κίνα. 

   Η Ε.Ε. -το υπερεθνική όργανο του ευρωενωσιακού κεφαλαίου- έχει εντάξει στην επίσημη ιδεολογία της την απαράδεκτη "θεωρία των δύο άκρων", την εξίσωση του ναζιστικού τέρατος με τον κομμουνισμό. Πρωτοστατεί στον αντικομμουνισμό και στην παραχάραξη της Ιστορίας. 

   Καταγγέλλουμε την προσπάθεια της Γερμανίας που, μέσα από το Πρόγραμμα «Μνήμες Κατοχής για την Ελλάδα» επιχειρεί να παρέμβει στα ελληνικά σχολεία ώστε να πέσουν στη λήθη τραγικά γεγονότα από τη ναζιστική θηριωδία τον καιρό της Κατοχής. Το γερμανικό υπουργείο εξωτερικών χρηματοδοτεί το Πρόγραμμα με εκατομμύρια ευρώ, κι από την άλλη οι γερμανικές κυβερνήσεις αρνούνται πεισματικά και συστηματικά να πληρώσουν τις αποζημιώσεις και τις πολεμικές επανορθώσεις στη χώρα μας.   

   Καταδικάζουμε την επίθεση και την απανθρωπιά του Ισραήλ ενάντια στους Παλαιστίνιους. Καταδικάζουμε τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. για την κάλυψη και υποστήριξη του κράτους δολοφόνου. Καταδικάζουμε την ελληνική κυβέρνηση που το έχει αναγάγει σε στρατηγικό εταίρο και με κοινές αεροπορικές ασκήσεις συμβάλλει στο να γίνονται ακόμα πιο εύστοχοι οι ισραηλινοί πιλότοι στο φοβερό έργο τους. Καταγγέλλουμε και την υποκρισία των υπόλοιπων αστικών κομμάτων που δεν απαιτούν την επίσημη αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους παρά την ομόφωνη απόφαση της Βουλής το 2015. 

   Τέλος, καλούμε σε πανστρατιά κάθε νέο και νέα, κάθε λαϊκό άνθρωπο στη σκληρή πολιτική σύγκρουση που προβάλλει μπροστά σε όλους μας. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις μέσα από συλλόγους και σωματεία, ως απλά φυσικά πρόσωπα, για να ακυρώσουμε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα εργασιακά που γυρίζει τους εργαζόμενους και τα εργατικά δικαιώματα πριν από τον ξεσηκωμό στο Σικάγο. Πριν την Πρωτομαγιά του 1886 που επέβαλλε την 8ωρη εργασία.  

   Καλούμε το λαό να παλέψει μαζί με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Η ιστορική πείρα -και του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου- διδάσκει ότι όσες φορές ο  λαός έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ, έγραψε χρυσές σελίδες!

   

ΖΗΤΩ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!      ΖΗΤΩ Η ΚΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ!

Ομιλία – Καλύβα Στεφανή 2021 – 23 Μάη

 Συναγωνιστές, συναγωνίστριες, απόγονοι και φίλοι της Ε.Α. και του Δ.Σ.Ε., συντρόφισσες, σύντροφοι, Μετά από αναγκαστική απουσία δύο ετών, λόγω κωρονοϊού, ξανανταμώνουμε στον ιστορικό τούτο τόπο. Στην Καλύβα του Στεφανή, για να αποδώσουμε τιμή στο ξεκίνημα του αντάρτικου, στην καρδιά της τριπλής φασιστικής Κατοχής, το Μάη του 1942. Τιμούμε την πρώτη ανταρτοομάδα που βγήκε στο βουνό και τον επικεφαλής της Άρη Βελουχιώτη. Κι από μια ολιγάριθμη «μαγιά», εξελίχτηκε σε ένα γιγάντιο αντιστασιακό κίνημα που  δεν αγωνίστηκε απλά για την απελευθέρωση της πατρίδας του, αλλά οργάνωσε μια διαφορετική για το λαό ζωή, πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της εποχής εκείνης. Διαμόρφωσε συνειδήσεις ανθρώπων που, όταν χρειάστηκε, ξαναπήραν στο χέρι το όπλο και έγραψαν την εποποιία του Δ.Σ.Ε.   

Υποκλινόμαστε στους αγωνιστές της περιόδου 1941 – 1949, στην προσφορά και τις θυσίες τους τα χρόνια της φωτιάς  του σίδερου. Στην αμετακίνητη θέλησή τους και την πίστη στα ιδανικά που τους κράτησαν όρθιους και στις επόμενες πέτρινες δεκαετίες της παρανομίας, της φυλακής, των εκτελέσεων και της εξορίας.  

Αποδίδουμε την τιμή που ανήκει στο ΚΚΕ, αφού ήταν η μόνη πολιτική δύναμη που δεν εγκατέλειψε τον ελληνικό λαό την περίοδο της Κατοχής, αλλά αφιέρωσε όλες του τις δυνάμεις να τον κρατήσει όρθιο και να τον συμπαρασύρει στον απελευθερωτικό αγώνα κατά του φασίστα κατακτητή και των συνεργατών του. 

Αντίθετα οι αστοί πολιτικοί, στην πλειοψηφία τους τον εγκατέλειψαν στο έλεος των εισβολέων. Το ίδιο και ο βασιλιάς με την αυλή του, σηκώνοντας μάλιστα από τα αποθέματα της χώρας, όσο χρυσό μπορούσε να μεταφέρει. 

Από αυτούς που παρέμειναν, μερικοί λούφαξαν συστήνοντας ψυχραιμία,  αυτοσυγκράτηση και αναμονή μέχρι να νικήσουν οι μεγάλοι τις δυνάμεις του «Άξονα». Και οι υπόλοιποι με μεγάλο μέρος της οικονομικής ολιγαρχίας συνεργάστηκαν με τον εχθρό. Από κοντά στους τελευταίους συμπορεύτηκαν οι μαυραγορίτες, οι κουκουλοφόροι προδότες και οι γερμανοτσολιάδες, χίτες και  ταγματασφαλίτες που πολέμησαν φανατικά το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ, τον ΕΛΑΣ, τις άλλες ΕΑΜικές οργανώσεις.                                                                

Αμέσως μετά την κατάληψη της χώρας τον Απρίλη του 1941 η ηγεσία του ΚΚΕ, αποδεκατισμένη από τη Δικτατορία του Μεταξά και παρ’ ό,τι ο Γραμματέας της Κ.Ε. βρισκόταν κλεισμένος στο Νταχάου, ξεκίνησε την προετοιμασία για ξεσηκωμό. Πρωτοστάτες του τα στελέχη από την περίοδο του Μεσοπολέμου. Στην πλειονότητά τους δοκιμασμένα  στελέχη του εργατικού κινήματος και του ΚΚΕ, που άντεξαν στα δύσκολα χρόνια, σε βασανιστήρια και κακουχίες από το αστικό κράτος. Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν φέρνει «αλλεργία» σε πολλούς.  

Τον Απρίλη του 1941 μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Την 1η Ιουνίου έπεσε η Κρήτη. Και τον Ιούλιο του 1941 ιδρύθηκε το Εργατικό ΕΑΜ. Το Σεπτέμβριο μετεξελίχτηκε σε ένα ενιαίο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο(ΕΑΜ). Κάτω από την «ομπρέλα» του ΕΑΜ ακολούθησε η συγκρότηση κι άλλων  οργανώσεων όπως η ΕΠΟΝέων, Επιμελητεία Του Αντάρτη, η Εθνική Αλληλεγγύη, η Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών και ο στρατιωτικός του βραχίονας ο ΕΛΑΣ και το ΕΛΑΝ. 

Η 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ αποφάσισε για τη δημιουργία του αντάρτικου. Ως στέλεχος του ΚΚΕ πήρε την εντολή ο Θ. Κλάρας να έρθει στην περιοχή μας, να ανιχνεύσει τις δυνατότητες και να ξεκινήσουν οι προετοιμασίες της μεγάλης προσπάθειας. 

Τα στελέχη, τα μέλη και οι οργανώσεις του στη Στερεά στήριξαν το εγχείρημα. Οι Γραμματείς των Αχτιδικών οργανώσεων του ΚΚΕ της Φθιώτιδας και της Φωκίδας, μαζί τους και ο Άρης, συνεδρίασαν στις 14/5/1942 στο σπίτι του επίσης κομμουνιστή καπνεργάτη Μήτσου Μυρεσιώτη στη Λαμία με συντονισμό και ευθύνη του γραμματέα Γιώργη Γιαταγάνα. Εκεί αποφασίστηκε να  ξεκινήσουν δύο ανταρτοομάδες. Η μία στον τομέα Φθιώτιδας-Δομοκού-Ευρυτανίας και η άλλη στον τομέα Λοκρίδας-Παρνασσίδας. Εκεί καθορίστηκε ο θεσμός της 3μελούς διοίκησης –στρατιωτικοί, πολιτικοί, καπετανέοι- από την ανταρτοομάδα μέχρι την ανώτατη διοίκηση. Εκεί ονομάστηκε ο Θανάσης Κλάρας ταγματάρχης πυροβολικού και βγήκε με το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης.   

Ελάχιστες μέρες μετά, αντάμωσαν, αρχικά, στον αχυρώνα του Φ. Μαστροκώστα, έξω από τη Μάκρυση. Εκτός από το Μαστροκώστα ήταν ο Άρης και άλλοι τρεις από την περιοχή του Δομοκού …………………………………………………………………………………………………………                             Ακολούθησαν αλλεπάλληλες συσκέψεις για τον εξοπλισμό και τη σύνθεση της πρώτης ομάδας. Ύστερα, μετακινήθηκαν σε τούτο το καλύβι, στην Καλύβα του Στεφανή που βρισκόταν μακριά από τον οδικό άξονα Λαμίας Καρπενησίου. Εδώ, από τις 14 του Μάη, είχαν αρχίσει να συγκεντρώνουν τα πρώτα όπλα. Εν τω μεταξύ κάποιες γυναίκες της Σπερχειάδας,  με κίνδυνο της ζωής τους και κάτω από τη μύτη των κατακτητών, τους εφοδίαζαν με τρόφιμα και άλλα χρειαζούμενα. 

Παράλληλα, στα πανοχώρια, στα ορεινά χωριά της Οίτης, της Γκιώνας, της Ευρυτανίας, με κάθε μυστικότητα, οι άνθρωποι του ΚΚΕ φρόντιζαν για την υποδοχή της ανταρτοομάδας, για τρόφιμα, ρούχα, άλλα όπλα και, κυρίως, για τους πρωτοπόρους που θα ενταχθούν στον ένοπλο αγώνα.  

Έτσι τη νύχτα, 25 προς 26 του Μαγιού, 15 συνολικά αντάρτες τράβηξαν για το βουνό. Επρόκειτο για απλούς, φτωχούς ανθρώπους που έβαλαν στοίχημα τη ζωή τους, επειδή είχαν πίστη στο κόμμα τους και ποθούσαν μια άλλη ζωή, όχι μόνο ελεύθερη από κατακτητές, αλλά απαλλαγμένη από τη φτώχεια και την εκμετάλλευση. 

Στις 7 Ιουλίου 1942, με υψωμένη την ελληνική σημαία, μπήκαν συντεταγμένοι στη Δομνίστα Ευρυτανίας, τραγουδώντας εμβατήρια. Οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του χωριού και παρακολούθησαν την ομιλία του Άρη. Με έναν πύρινο λόγο κήρυξε τον ένοπλο αγώνα κατά των Ιταλών, των Γερμανών, των Βουλγάρων και των ντόπιων συνεργατών τους. Οι συγκεντρωμένοι ενθουσιάστηκαν. Ορισμένοι ζήτησαν να καταταγούν. Η λαμπρή πορεία του ΕΛΑΣ μόλις είχε ξεκινήσει. Τον ίδιο καιρό βγήκε στον Παρνασσό και η δεύτερη ομάδα με επικεφαλής τον καπετάν Διαμαντή. 

Ο αγώνας θέριεψε σε μικρό χρονικό διάστημα. Οι πρώτες επιτυχίες του ΕΛΑΣ σκόρπισαν αισιοδοξία. Χτυπήθηκε η αναμονή και η ηττοπάθεια που καλλιεργούσαν στο λαό οι αστικές δυνάμεις και οι συνεργάτες του εχθρού. Άρχισε να αποκτά εμπιστοσύνη στη δύναμή του, να παλεύει, να νικά, αλλά και να θυσιάζεται για την ελευθερία, το σωστό και το δίκιο των πολλών. Έγραψε σελίδες δόξας στο Γοργοπόταμο στο Κούρνοβο, στη μάχη(11/5/1944) Μακρακώμης και Σπερχειάδας της Φθιώτιδας, στη Ρεκκά και τις Καρούτες της Φωκίδας, στην Ευρυτανία, σε όλη την Ελλάδα. Σε στεριά και θάλασσα. Πρόσφερε όμως και εκατόμβες θυσιών και ολοκαυτώματα όπως στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στην Κάνδανο της Κρήτης, στην Υπάτη, στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, στο Χαϊδάρι, τους 109 στο Κούρνοβο,  στο Μεζούρλο της Λάρισας κ.α., όταν οι κατακτητές λυσσομανούσαν –μάταια-  για να κάμψουν το υψηλό λαϊκό φρόνημα με αντίποινα, μαζικές εκτελέσεις, κάψιμο κωμοπόλεων και χωριών. 

Το 1943 ήταν η χρονιά που έκρινε την έκβαση του Β΄ Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο. Στη Σοβιετική Ένωση ο  Κόκκινος Στρατός κατάφερε αποφασιστική νίκη στις μάχες του Στάλινγκραντ(Φλεβάρης) και του Κούρσκ(Ιούλιος), ενώ οι λεγόμενοι Σύμμαχοι έκαναν απόβαση στη Σικελία.    

Μέχρι την 9η Μάη 1945 που ανέμισε η κόκκινη προλεταριακή σημαία στο Ράιχισταγ, στο Βερολίνο, κύλησε πολύ αίμα στο «αυλάκι» της ιστορίας. 

Αν αναφερόμασταν μονάχα στην προσφορά του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ του ΕΛΑΣ στο πεδίο των μαχών θα αδικούσαμε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της δράσης του. Δεν οργάνωσε μόνο την ένοπλη λαϊκή αντίσταση, αλλά έσωσε κυριολεκτικά το λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές (Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη). Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική ανάταση. Διοργάνωσε εκλογές στις συνθήκες της Κατοχής, από τις οποίες εκλέχτηκε το Εθνικό Συμβούλιο και απ’ αυτό η Κυβέρνηση του Βουνού. Χάρη στη δράση του ΕΑΜ δεν στάλθηκε ούτε ένας εργάτης για να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση αυτούς που είχαν συλλάβει ομήρους οι Γερμανοί. Χάρη στο ΕΑΜ δεν στάλθηκε ούτε ένας για να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ένωσης. …

Αυτή η ανάταση και ο ηρωισμός, ο μαζικός λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φτάσει στην τελική νίκη. Δεν έκαμε το λαό αφέντη του τόπου του και του πλούτου που έβγαινε από τα χέρια του. 

Οι αδυναμίες στην τότε στρατηγική του ΚΚΕ που δεν έθεσε στο λαό το ζήτημα της εξουσίας, οι ανεπίτρεπτοι συμβιβασμοί-συμφωνίες του ΕΑΜ με του Συμμάχους και τον αστικό πολιτικό κόσμο, η συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση έδωσαν το περιθώριο να θέσουν εκείνοι το ζήτημα της μεταπολεμικής εξουσίας σε βάρος του λαϊκού παράγοντα που έχυσε το αίμα του στην Κατοχή. Τότε οι απόντες του αγώνα, οι μαυραγορίτες, οι  κουκουλοφόροι προδότες, οι δοσίλογοι, οι Γερμανοτσολιάδες -Χίτες και οι ταγματασφαλίτες- βαφτίστηκαν πατριώτες και εθνικόφρονες. Συγκρότησαν παρακρατικές συμμορίες που καταδίωκαν εκείνους που έδειξαν γνήσιο πατριωτισμό, τους κομμουνιστές και τους άλλους αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης. Είχαν την ανοχή, τη στήριξη και τη συνεργασία των δυνάμεων ασφαλείας, της αστικής δικαιοσύνης, του ξένου ιμπεριαλιστικού παράγοντα. Των Εγγλέζων αρχικά, των Αμερικάνων κατόπιν. 

Έτσι οι αγωνιστές αναγκάστηκαν να ξαναπιάσουν το όπλο στο χέρι και να ξαναπολεμήσουν σε διαφορετικές και δυσκολότερες συνθήκες μέσα από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ήταν συνέχιση της ταξικής πάλης στην κορυφαία μορφή της, την ένοπλη πάλη. Και ξανά οι κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή. Πρώτοι στη μάχη, πρώτοι στις θυσίες. Ο ηρωισμός και η αυτοθυσία των μαχητών και των μαχητριών του ΔΣΕ –παρά την ήττα τους στο πεδίο της μάχης- ανέδειξε την υπεροχή των ιδεών τους. Στη συνείδηση του λαού ήταν νικητές ιδεολογικά. 

Οι ιστορικές επέτειοι δεν είναι μνημόσυνα. Αποτελούν ευκαιρίες για ιστορικά και πολιτικά συμπεράσματα. Η ιστορική πείρα αφορά το τότε, αλλά επιβάλλεται να επηρεάζει τη δράση του σήμερα και του αύριο. Και βασισμένοι σ’ εκείνη την πείρα πρέπει να δίνουμε τις μάχες που έχουμε μπροστά μας. 

Το ΚΚΕ μελέτησε την ιστορία του και συνεχίζει. Διδάσκεται από τα θετικά και τα αρνητικά της. Προετοιμάζεται και επιδιώκει να προετοιμάσει και το Λαϊκό Κίνημα για τους «σεισμούς που μέλλονται να έρθουν».   

Η αναγόρευση του αντικομμουνισμού ως επίσημης πολιτικής της Ε.Ε., οι σκληροί ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που φτάνουν σε σημείο πολεμικής ανάφλεξης, οι αλλεπάλληλες βαθιές καπιταλιστικές κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών που τις πληρώνουν οι λαοί, η πολυμέτωπη επίθεση του κεφαλαίου και η συνεχής αρπαγή εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων,  κατακτήσεων και ελευθεριών σε συνδυασμό με τον χτύπημα της συλλογικής πάλης, η περιστολή των κοινωνικών δαπανών -υγεία, παιδεία, πρόνοια, πολιτισμό…- η διαχείριση της πανδημίας που αποκάλυψε τη γύμνια του συστήματος υγείας και την προσαρμογή των υγειονομικών πρωτοκόλλων στις ανάγκες της μεγαλοεργοδοσίας και των μεγαθηρίων του τουρισμού, δείχνουν πολύ καθαρά την αδυναμία του συστήματος που ζούμε να βελτιώσει τη ζωή της ανθρωπότητας, παρά τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, παρά τον πλούτο που παράγουν οι λαοί.    

Η μόνη προσωρινή διέξοδος που έχει για να παρατείνει τη ζωή του και την κυριαρχία του στην κοινωνία είναι να μεγαλώνει την εκμετάλλευση, να απομυζά όλο και περισσότερο ιδρώτα και αίμα από τον κόσμο της δουλειάς. Να τον βυθίζει βαθύτερα στη φτώχεια, την αμάθεια, τη δυστυχία, σε τοπικές, αλλά και σε ευρύτερες πολεμικές συρράξεις που θα φέρουν οι ανταγωνισμοί μεταξύ ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. 

Το βλέπουμε στην κορύφωση της αντιπαράθεσης πχ. ΗΠΑ – Ρωσίας, ΗΠΑ – Κίνας και τους άξονες συμμαχιών που δημιουργούνται. Είναι ολοφάνερος ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην τούρκικη και ελληνική αστική τάξη για το Αιγαίο, την Αν. Μεσόγειο, την ευρύτερη περιοχή υπό την επικυριαρχία πάντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. 

Έτσι εξηγείται η «περίεργη» στάση της Ε.Ε. και των ΗΠΑ απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Η στρατηγική συνεργασία με το κράτος δολοφόνο, το Ισραήλ, η αποστολή ΠΑΤΡΙΟΤ στη Σ.Α. και ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, στα ανοιχτά του Ιράν, η συμμετοχή της πολεμικής μας αεροπορίας σε ασκήσεις στη Μαύρη Θάλασσα είναι στρατηγική επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης, με ό,τι κινδύνους κι αν εγκυμονεί για το λαό. Να γιατί, επί δεκαετίες, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν διεκδίκησαν τις πολεμικές αποζημιώσεις – επανορθώσεις από το «σύμμαχο ευρωατλαντικό» Γερμανικό κράτος.   

Συναγωνιστές, συναγωνίστριες, σφισσες, σφοι, Στην 80η επέτειο της επίθεσης της ναζιστικής Γερμανίας εναντίον της χώρας μας, η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ με την πείρα της πάλης του λαού μας στη δεκαετία 1940-49 αναδεικνύει την ανάγκη του αγώνα για να γίνει ο λαός μας αφέντης στον τόπο του, καταργώντας την εξουσία του κεφαλαίου, του οποίου τέκνο και μορφή εξουσίας του είναι και ο φασισμός - ναζισμός. Η μόνη απάντηση είναι ο σοσιαλισμός -κομμουνισμός. Έτσι θα καταργηθούν οριστικά οι οικονομικές κρίσεις και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, θα ζουν οι λαοί αδελφωμένοι. Και όσο ισχυρός κι αν φαντάζει ο αντίπαλος των λαών, όπως στην περίοδο της κατοχής -και πριν στην εποχή των αστικών επαναστάσεων, όπως το 1821- οι συσχετισμοί αλλάζουν και οι λαοί μπορούν να νικήσουν αν συνειδητοποιήσουν τη δύναμη τους και παλέψουν οργανωμένα. 

Τιμώντας ως Παράρτημα Λαμίας της ΠΕΑΕΑ ΔΣΕ τους αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης κι του ΔΣΕ συνεχίζουμε σήμερα τους αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας ενάντια στις βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων. Διαθέτουμε όση δύναμη έχουμε στη μάχη για την απόκρουση του νομοσχέδιου που φέρνει η ΝΔ για τα εργασιακά. Και απαιτείται ομοβροντία εναντίον του αφού: Έρχεται να νομιμοποιήσει την εργασιακή ζούγκλα και την απλήρωτη εργασία. Επεκτείνει μάλιστα τη δεύτερη, επειδή αυτή απογειώνει την κερδοφορία του καπιταλιστή. Αυτό έχουν ανάγκη οι κεφαλαιοκράτες μετά από τις αλλεπάλληλες καπιταλιστικές κρίσεις. Τέτοια νομοσχέδια που μειώνουν δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης και αυξάνουν το μέσο ποσοστό κέρδους. Και, μάλιστα, τούτο βιάζεται να το περάσει, γιατί  είναι προϋπόθεση για να ξεκλειδώσει η χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης και να τρέξουν οι πακτωλοί σε συγκεκριμένους επιχειρηματικούς τομείς που υπόσχονται σίγουρα, γρήγορα και μεγαλύτερα κέρδη. Φυσικά, μόνο κέρδη, αφού και αυτά τα δανεικά θα τα ξεχρεώσει πάλι ο λαός.   

Ψάχνουν για δούλους στον 21ο αιώνα, μα δεν θα τους γίνει η χάρη! Οι νεότερες γενιές δεν θα το επιτρέψουν και οι μεγαλύτερες θα παλέψουμε δίπλα τους, όπως μάθαμε και ξέρουμε πάντα να παλεύουμε. Πλάι στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας. Για τη ζωή και το μέλλον τους. Για να νικήσει η ζωή και να πάει μπροστά ο τροχός της ανθρώπινης ιστορίας. Για να μη ζήσουν χειρότερες, αλλά καλύτερες μέρες από εμάς.  

Διδασκόμαστε από την ιστορία του κομμουνιστικού και του ταξικού εργατικού κινήματος. Αξιοποιούμε την πείρα του. Εμπνεόμαστε και συνεχίζουμε! 

  ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ!