Στις 12 Μαρτίου 1821 γίνεται συνέλευση στη Μονή Οσίου Λουκά υπό τον Αμφίσσης Ησαϊα, Α. Διάκο , Ζαφείρη, των προεστών της μονής οι οποίοι ψήφισαν την επανάσταση.12 μέρες αργότερα, δηλαδή στις 24 Μαρτίου 1821 ο Πανουργιάς , οπλαρχηγός των Σαλώνων,αφού είχε μάθει για το ξέσπασμα της επανάστασης στην Αχαϊα, μετέβει με τους 60 αρματολούς , που είχε υπό τις διαταγές του, στην μονή Προφήτου Ηλία Αμφίσσης. ....
Εκεί κάλεσε τους προεστώτες της πόλης και των γύρω χωριών οι οποίοι την νύχτα 23ης προς 24ης Μαρτίου ψήφισαν ομοφώνως την κήρυξη της επανάστασης στη Φωκίδα. Αμέσως, ο Πανουργιάς διέταξε τον γαμπρό του και υποπλαρχηγό του Θανάση Μανίκα να μεταβεί στα Βλαχοχώρια και να στρατολογήσει. Καθώς και τον Παπαντριά. Ακόμη, διέταξε τον εξάδελφό του Γιάννη Γκούρα να μεταβεί στον Άγιο Γεώργιο για να στρατολογήσει καθώς και συνεννοηθεί με τους κατοίκους του Γαλαξειδίου, οι οποίοι ήταν έτοιμοι για την επανάσταση μετά ταα γεγονότα στην Πάτρα λόγω των εμπορικών σχέσεων που είχαν με την πόλη.
Την επόμενη μέρα, στις 25 Μαρτίου 1821, ο Μπούσγος προχωρεί σε σφαγή γραμματοκομιστών Τούρκων στο Ζεμενό.Μια μέρα μετά, δηλαδή στις 26 Μαρτίου 1821, ο Α. Διάκος αφού έχει εξαπατήσει τον βοεβόδα της Λιβαδειάς περί έλευσης του Οδυσσέα Ανδρούτσου ( του <<Λυσσαίου>>) με γραπτή απόφαση του ίδιου του βοεβόδα αρχίζει να στρατολογεί Έλληνες. Αυτοί οι Έλληνες υποτίθεται μαζεύονταν για να αντικρούσουν την έλευση του Ανδρούτσου που αν και μακριά προκαλούσε τον τρόμο στους Οθωμανούς. Στις 27 Μαρτίου 1821 αρχίζει η πολιορκία του φρουρίου των Σαλώνων (Άμφισσα) υπό την αρχηγία του Πανουργιά με την συνδρομή των Μανίκα και Γκούρα και αυτών που είχαν στρατολογήσει (400 ο Μανίκας και Παπαντριάς και 700 ο Γκούρας).
Οι Τούρκοι κλείστηκαν όλοι στον φρούριο. Ανάμεσά τους ήταν και πρόσφυγες από την Βοστίτσα άοπλοι αλλά και 600 ένοπλοι. Μεγάλος ήταν ο ενθουσιασμός των Ελλήνων και ιδιαίτερα των Γαλαξειδιωτών οι οποίοι μετέφεραν πολεμοφόδια και άλλα προς ενίσχυση του αγώνος. Οι Έλληνες έπιασαν την κοντινή πηγή. Έτσι, οι Τούρκοι έμειναν χωρίς προμήθειες. Ακόμη, την ίδια μέρα υψώθηκε η επαναστατική σημαία στη μονή Οσίου Λουκά από τον Αμφίσσης Ησαϊα. Στη συνέχεια ο Α. Διάκος άρχισε να στρατολογεί αγωνιστές, ενώ διέταξε τους μοναχούς της να συλλαμβάνουν Τούρκους, για να μπορούν να τους αλλάξουν με αιχμάλωτους Έλληνες.
Τώρα , στις 28 Μαρτίου 1821 ο Δήμος Καλτσάς, οπλαρχηγός Λιδωρικίου και Μαλανδρίνου αού έμαθε τα γεγονότα στα Σάλωνα (Άμφισσα) και αφού συνεννοήθηκε με τον Αναγνώστη Λιδωρίκη, τον Παπά Γεώργιο Πολίτη, και λοιπούς προεστώτες των επαρχιών, με τους 60 αρματολούς που είχε μαζί του και αφού στρατολόγησε τους χωρικούς που μπορούσαν να φέρουν όπλα, ύψωσε την επαναστατική σημαία. Λέγεται ότι μπήκε στο Λιδωρίκι υπό τους ήχους τυμπάνων. Ακόμη, απέστειλλε τον υποπλαρχηγόν του Θεοδωρή Χαλβαντσή στο Μαλανδρίνο.
Tην ίδια μέρα, ο Α. Διάκος στρατολογεί στη Χαιρώνεια.
Την επόμενη μέρα, στις 29 Μαρτίου 1821, ο Α. Διάκος ιδρύει στρατόπεδο στην μονή Λυκούρεση (Παναγία του Μύρου).Ακόμη , την νύχτα της 29ης Μαρτίου , ο Αθ . Διάκος αφού έχει στρατολογήσει 100 συντρόφους και πολλούς Αραχωβίτες και απ’τα γύρω χωριά, καταλαμβάνει τις θέσεις Ζαγορά και του Προφήτη Ηλία Άνωθεν της Λιβαδειάς. Απέκλεισε τις διόδους των Τούρκων. Στις 30 Μαρτίου 1821, παραδίνονται οι Τούρκοι στο Λιδωρίκι και στο Μαλανδρίνο. Την ίδια μέρα, ο Α. Διάκος εισήλθε στην Λιβαδειά. Οι Τούρκοι κλείστηκαν στο φρούριο και στα σπίτια τους.
Ο αριθμός των Τούρκων και Αλβανών που μπορούσαν να κρατήσουν όπλα ανέβαινε σε 800. Τέλος, την 31η Μαρτίου 1821,υψώνεται η επαναστατική σημαία στη Λοκρίδα από τον Αντώνη Κοντοσόπουλο υπαρχηγό και εξάδελφο του Διάκου, μετά από εντολή του Διάκου. Ακόμη, την ίδια μέρα, ξεκινά η μάχη στην Λιβαδειά (θα διαρκέσει 5 ημέρες) η οποία θα είναι νίκη των Ελλήνων υπό την αρχηγία του Α. Διάκου και του Ρούκη. Λαμβάνει χώρα μια αλβανοτουρκική σύγκρουση.
Ο Α. Διάκος κατάφερε μετά από ολιγοήμερη πολιορκία να καταλάβει τα φρούρια της Λιβαδειάς. Το πρώτο το βαστούσαν οι Αλβανοί, στους οποίους είχε επιρροή ο Ιωάννης Λογοθέτης.Αυτόν έβαλε και ο Διάκος να κάνει τις συνεννοήσεις έτσι ώστε να εγκαταλείψουν το φρούριο χωρίς να παραδώσουν τα όπλα τους. Όμως αυτοί ζήτησαν τον εχθρό τους Ντεμήρ Βελή μπέη ο οποίος ήταν στο άλλο φρούριο και ο Λογοθέτης συμφώνησε.
Όταν έπεσε και το άλλο φρούριο ο Λογοθέτης δεν παρέδωσε τον Ντεμήρ Βελή επειδή ήξερε τι τον περιμένει. Τότε οι Αλβανοί όρμησαν να τον αρπάξουν μόνοι τους και έτσι ξεκίνησε μια αλβανοτουρκική εξόντωση. Όταν έγινε γνωστή η παράδοση των Τούρκων της Λιβαδειάς παραδόθηκαν και όσοι αντιστέκονταν στην Αταλάντη.
Βιβλιογραφία:
-Γεωργίου Π. Κρεμού, Χρονολόγια της Ελληνικής Ιστορίας προς χρήση παντός φιλομαθούς ιδία δε των εν τοις γυμασίοις μαθητών, Τμήμα Γ’ ,σελ.7-8
-Τάκη Λάππα, Θανάσης Διάκος, εκδόσεις Πεχλιβανίδης και Σια Α.Ε., σελ.64-65
-Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, Τόμος Α’, σελ.170-171-172-173
-ΔΗΜΟΣ ΔΕΛΦΩΝ, ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2021, 200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ ΤΟΥ 1821
-ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΡΥΝΤΑΚΗΣ,ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΛΚΟΣ,ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΟΡΤΗΣ,ΕΚΤΟΡΑΣ ΧΟΡΤΗΣ, Σαν ΣΗΜΕΡΑ στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, σελ.107 και 111
-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ,ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΛΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ, εκδοτικός οίκος ΔΗΜΗΤΑΚΟΥ Α.Ε.,1930 σελ.20.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.