Ο γιορτασμός της μάχης του Δαδιού, το μνημείο τιμήs.... και μιά πρόταση. Του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Ο  γιορτασμός της μάχης του Δαδιού , το μνημείο  τιμής ,,,, και μιά πρόταση.

Tα μνημεία είναι τα βαθιά  σημάδια  της  ιστορικής διαδρομής ενός τόπου , ενός Λαού , ενός  Έθνους......

Μνημονεύουν  τις σημαντικές ιστορικές τους  στιγμές, συνήθως τους αγώνες και τις θυσίες υπέρ της ελευθερίας , της Εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας .Φέρνουν μνήμες γεννούν περηφάνια , διδάσκουν. Σήμερα , περισσότερο από κάθε άλλη φορά , μπροστά  στις  συνεχείς ,  ιταμές και ταπεινωτικές  για τον Ελληνισμό προκλήσεις των  νέοΟθωμανών  Τούρκων, ( Με την ένοχη και εκκωφαντική ανοχή του συνόλου σχεδόν του φοβικού και δειλού πολιτικού κατεστημένου ανάξιου κατά την ταπεινή μου γνώμη της χώρας και της ιστορίας μας ) αυτά τα μνημειακά σύμβολα , αυτά τα ιστορικά ηρωικά  χαράγματα , πρέπει να ηχήσουν  ξανά δυνατά μέσα μας  ως σήμαντρα  εγρήγορσης , αφύπνισης  της  εθνικής μας συνείδησης  και της  ομόθυμης  αποφασιστικότητάς μας  για εκπλήρωση του πατριωτικού μας χρέους  εφ` όσον χρειαστεί. 

Η πατρίδα, μάς καλεί και μας χρειάζεται . Το χρέος ανεξόφλητο. Οι καιροί πονηροί και οι κίνδυνοι υπαρκτοί και μεγάλοι.  Είθε να αποδειχθούν και οι δικές μας γενιές άξιες  των ηρωικών προγόνων , που με περηφάνια εμείς οι  νεοέλληνες κάθε φορά  τους  τιμούμε στα «μνημεία» που «σηκώθηκαν» σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας για να μάς τους θυμίζουν , όπως  χθες εκάναμε 1η Νοεμβρίου στην Αμφίκλεια . Έτσι όπως  τους πρέπει και αρμόζει να τους τιμούμε πάντα. Κι όπως ο Λαός μας  πρώτος αυτός στο διάβα της ιστορίας απ` όλους τους Λαούς του κόσμου, τίμησε  εξόχως τους αγώνες και τους  ηρωικούς υπέρ της πατρίδας νεκρούς  του, εγείροντας λαμπρά μνημεία τιμής  και δόξας. Άσβεστοι φάροι τούτα  `δώ  τα μνημεία  και σημαντήρες της ιστορικής συνέχειας του αιματοβαμμένου γένους μας . Διαχρονικοί  ιστορικοί ολόφωτοι οδοδείκτες της  Εθνικής μας  συνέχειας και  του πεπρωμένου της πατρίδας μας . Που  «προώρισθαι  να ζήσει και θα ζήσει»!!! ( Χαρίλαος Τρικούπης ).  Η Ιστορία μας είναι γεμάτη από τέτοια σαν το δικό μας  περιστατικά αγώνα , αυτοθυσίας και ηρωισμού. Είμαστε άραγε εμείς σήμερα, άξιοι απόγονοι τέτοιων Ελλήνων ανδρών και γυναικών ?? μέλλει να αποδειχθεί…..

Μαζί με την τιμή και τον σεβασμό μας  στην ιστορική μνήμη του γεγονότος αυτού της 1ης Νοεμβρίου του 1822, που την εκφράζουμε κι εμείς έστω κι από μακριά , θα ήθελα με την ευκαιρία ( μιάς και δεν μου δόθηκε άλλη ) να ευχαριστήσω προσωπικά  τον  κ. Βασιλείου Δημήτριο  για την επί χρόνια ηρωική , επίμονη και ‘μοναχική’ του προσπάθεια  ώστε να ξεθαφτεί και να ανασυρθεί απ` τη λήθη το ιστορικό αυτό γεγονός της μάχης του Δαδιού , σπουδαίο για τις αρχές ακόμα τότε του απελευθερωτικού αγώνα της Ρωμιοσύνης , να  ανεγερθεί  με πρωτοβουλία του , με προσωπική του εργασία , ίσως και έξοδά του, το ωραίο τιμητικό μνημείο που υπάρχει σήμερα εκεί απ` τον Νοέμβρη του 2018.  Σιμά και ταιριαστά  στην εκκλησιά  της παλαιάς «Αγίας Τριάδας» του Γαβρίλη , ως ένα άλλο  σα στέκει ακόμα ορθό κι αυτό εκεί, τρανό μνημείο της ιστορικότητας του χώρου. Που έμελε λοιπόν ένας  «Ελατειεύς» να την αναδείξει τούτη την ιστορική αλήθεια με την επιμονή και την υπομονή του και να «σηκώσει» στο Δαδί αυτό το μνημείο δόξας και τιμής  σημάδι της μάχης με τους Τουρκαλβανούς . Μπράβο του και τον ευχαριστούμε. Του ανήκει έπαινος . Αποδείχτηκε  επ` αυτού , αξιότερος  χρησιμότερος και πολυτιμότερος ημών . Δεν λησμονούμε βέβαια και τον έτερο μεγάλο πρωταγωνιστή και ηρωικό σκαπανέα της τοπικής μας ιστορίας , τον αείμνηστο  Γυμνασιάρχη  Χ. ΕνισλεΊδη ,  μιάς  και στην πολύτιμη παρακαταθήκη των  ιστορικών  του καταγραφών  απ` το 1938 κιόλας και υστερότερα το 1964 στην έκδοση για το μοναστήρι της Αμφίκλειας , πρωτοαναφέρεται  νομίζω , η μάχη του Δαδιού έτσι όπως τού το επέτρεψαν οι λιγοστές πληροφορίες  που αντλήθηκαν  απ` το ιστορικό απόθεμα των  Αρχείων  του κράτους αλλά και της αναφοράς του στρατηγού Μακρυγιάννη στα απομνημονεύματά του .

ΥΓ. 1. Διαβάζοντας στην πλάκα του μνημείου  την επιγραφή , διαπιστώνω πως αυτό  ανεγέρθηκε το 2018  εις αιωνίαν  μνήμη και τιμή των πεσόντων στην μάχη αυτή ( φυσικά και εις ανάμνηση και αυτού καθ` αυτού του γεγονότος μάλλον ) . Επειδή δεν έχω την ιστορική γνώση περί των ακριβώς διαμειφθέντων , όπως φαντάζομαι και αρκετοί άλλοι συμπολίτες μας , θα ήθελα να ρωτήσω : υπήρξαν όντως πεσόντες κατά την μάχη αυτή?? και αν ναι , έχουμε  γνώση του αριθμού και των ονομάτων  των νεκρών ηρώων ??  Επίσης  εάν υπήρξαν νεκροί , υποθέτω πως  οι μεν  Τουρκοοθωμανοί τους δικούς τους θα τους πήραν μαζί τους αποχωρούντες,  για  να τους ενταφιάσουν κάπου , οι  Έλληνες όμως  και οι ντόπιοι ( οι Δαδιώτες )  που να έθαψαν άραγε αυτούς τους δικούς τους νεκρούς εάν υπήρξαν ??  Υπάρχει κάποια ιστορική καταγραφή και μαρτυρία περί τούτου ?? Καθ` όσον ξέρουμε οι Έλληνες  υπό τον Οδυσσέα υποχώρησαν μετά την μάχη άτακτα με κατεύθυνση το Μοναστήρι του Δαδιού και επομένως μάλλον θα τους ήταν δύσκολο έως ακατόρθωτο να φροντίσουν για τους νεκρούς τους ( εάν υπήρξαν) μετά το φευγιό τους προς το βουνό και την λυσσώδη καταδίωξή τους  ως το Μοναστήρι απ` τους Τουρκαλβανούς διώκτες τους . Εάν κανείς γνωρίζει κάτι περί τούτων , ας  γράψει παρακαλώ κάτι σχετικό ώστε να καταστούμε γνώστες όλοι μας .

ΥΓ. 2    Όλος  αυτός ο χώρος πέριξ  της παλαιάς Αγίας Τριάδας όπου και το μνημείο της μάχης του Δαδιού τώρα , είναι από ετών  κοινόχρηστος χαρακτηρισμένος χώρος ( πλατεία ). Έχει δε αρκετό εμβαδόν , μπορεί και 2 περίπου στρέμματα  με τις προσθήκες  που θα μπορούσαν να προκύψουν απ` την εμφανή δυνατότητα επέκτασής του προς  την μεριά του Γυμνασίου . Εκεί , οι όποιες ιδιοκτησίες , για την εφαρμογή του σχεδίου πόλεως έχουν εν τω μεταξύ απαλλοτριωθεί  προ πολλού και επομένως  όλος  αυτός ο χώρος , Δημοτικός πλέον , περιμένει θαρρώ την αξιοποίησή του . Μέχρι σήμερα ματαίως βέβαια . Δεν πρέπει όμως νομίζω για πολύ ακόμα να παραμένει εν πολλοίς εγκαταλειμμένος και ανοικοκύρευτος . Έχει προορισμό  και οι δυνατότητες υπάρχουν .

 Κατά πρώτον λοιπόν έχω την γνώμη πως πρέπει  να οριοθετηθεί πλήρως και προς όλους τους προσανατολισμούς  και αφού αυτό γίνει καθότι  εύκολο και ανέξοδο! στη συνέχεια να ισοπεδωθεί, να επιχωματωθεί όπου χρειάζεται , να διαμορφωθεί με πολύ μικρή αναγκαία δαπάνη , και να αποδοθεί ως πραγματικός  χρήσιμος  κοινόχρηστος χώρος . Επιπλέον δε ως καλαίσθητος , επιμελημένος και λειτουργικός χώρος  και όχι όπως  είναι σήμερα αλλά κι από ετών βεβαίως . Επί του παρόντος η δημιουργία πλατείας , νομίζω  πως δεν πρέπει καθόλου να αποτελεί επιλογή, αφού το συγκεκριμένο τμήμα του σχεδίου και της  πόλης  είναι  εντελώς αδόμητο  και επομένως τέτοια ανάγκη δεν προκύπτει .

 Κάτι  ‘ανακαινιστικό’  θα μπορούσαμε επίσης να δρομολογήσουμε και να το κάνουμε κάποτε και για το ιστορικό εκκλησάκι ώστε με την σωστή ανάδειξή του και την αναπαλαιωμένη μορφή του και ενσωματωμένο όπως θα είναι στον όλο αυτό χώρο  ( και μαζί με το μνημείο ) να αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο του, σημείο  αναφοράς  και  ‘σήμανσης’  του ιστορικού  αυτού τόπου. 

Επί δημαρχίας  Θ. Ντούρου ( στις αρχές της θητείας όταν ακόμη έτεινε ευήκοον ους )  είχαν  δρομολογηθεί  ορισμένες απ` αυτές  τις  επεμβατικές  &  διαμορφωτικές  ενέργειες , (δηλαδή  οριοθέτηση , καθαρισμός , επιχωμάτωση , φύτευση κλπ )  αλλά δυστυχώς εντέλει παρέμειναν ζητούμενες , όπως συνήθως συμβαίνει όταν οι Δημοτικές  Αρχές είναι «ρηχές»  και πρωτίστως οι Δημοτικοί άρχοντες δεν έχουν  σχέδιο και όραμα , και φυσικά  ωριμότητα , τόλμη και αποφασιστικότητα  ακόμη και για τα απλούστερα , αδάπανα και ευκολότερα  προς τακτοποίηση  ζητήματα . 

Ετούτη τουλάχιστον η Δημοτική Αρχή που έως τώρα  για τα δημοτικά πράγματα φαίνεται  και να θέλει και να μπορεί , ας δείξει το ελάχιστο ενδιαφέρον της και γι` αυτό ίσως το ζήτημα. Αξίζει ο κόπος . Με καλή προαίρεση , ελάχιστο κόστος  και υποτυπώδη μόνο σχεδιασμό , ο ‘αφημένος’ στην τύχη του αυτός Δημοτικός χώρος μπορεί εύκολα  να μετατραπεί σε μια μικρή επισκέψιμη όαση πρασίνου , καλαισθησίας , χαράς  και   τιμούμενης ιστορικής μνήμης . Θεωρώ  πως  εάν χρειαστεί , για μια ακόμη φορά ο αξιέπαινος όπως και προείπα συμπολίτης μας  Δημήτρης Βασιλείου , όπως και άλλοι αρκετοί συμπατριώτες μας βέβαια μεταξύ των οποίων πχ και ο Ανδρέας  Ζιάκος που έχει πλήρη γνώση των επί Ντούρου σχεδιασμών , εφ` όσον  τους επιτραπεί ,  πολύ δε περισσότερο εάν τους ζητηθεί , θα θελήσουν  πρόθυμα  να προσφέρουν  τις ιδέες και την βοήθειά τους  για την ανάδειξη και την διαμόρφωση του όλου αυτού χώρου, μαζί με τους τοπικούς και τους Δημοτικούς μας συμβούλους . 

Θα πρέπει βέβαια σε κάθε πιθανή τέτοια ενέργεια να λάβουμε υπόψη μας πως ο χώρος αυτός τόσο νοτιοανατολικά  όσο και βορειοδυτικά φέρει εμφανή κάποια στοιχεία  παλαιάς τείχισης  μεταφερμένα?  ίσως εκεί απ` την παρακείμενη οχυρωμένη Αρχαία Ακρόπολη της Αμφίκλειας , καθώς επίσης η τοπική παράδοση , ιστορικές  μαρτυρίες  και βάσιμοι ισχυρισμοί  τοποθετούν  μάλλον στο χώρο αυτό, ή και στον χώρο αυτό, το παλαιό  προ του 1860 ή 1890  κοιμητήριο  του Δαδιού . Με λίγη προσοχή και σεβασμό όλα μπορούν να γίνουν και να προχωρήσουν καθώς πρέπει . 

           Με τιμή και σεβασμό στους  αγωνιστές  της μάχης του Δαδιού  και ειλικρινή ευγνωμοσύνη στους  άξιους τιμητές και οργανωτές της τελετής αυτής μνήμης  επί σειρά ετών τώρα .

                                 ΘΑΝΑΣΗΣ   ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ        2-11-2020