Mια απάντηση στον Κυρανάκη...

Πριν από λίγες μέρες ο Βουλευτής της Ν.Δ., Κώστας Κυρανάκης έκανε κάποιες δηλώσεις μέσω των οποίων έριξε την ευθύνη για την ανεργία στους νέους και στις νέες.....
Όντας εκτός τόπου και χρόνου ο πρώην...
κάτοικος Βρυξελλών δήλωσε σε εκπομπή ότι η ανεργία οφείλεται στο γεγονός ότι οι νέοι δεν μπορούν να συντάξουν σωστά βιογραφικά και πως «δεν ψάχνουν στο ίντερνετ για δουλειά». Μάλιστα, ανέφερε ότι πολλοί τρέχουν από πολιτικό γραφείο σε πολιτικό γραφείο για να βρουν εργασία. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο ίδιος στο δικό του βιογραφικό αναφέρει πως ο παππούς του είχε κατάστημα ένδυσης και ότι εξελέγη στο 15μελές του ιδιωτικού του σχολείου. Οι παραπάνω δηλώσεις προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις στα social media, αλλά και στην πολιτική σκηνή.
Και ενώ οι αναρτήσεις των χρηστών του διαδικτύου σχετικά με τις δηλώσεις του 33χρονου βουλευτή ήταν αμέτρητες, αυτή που πραγματικά ξεχωρίζει είναι του Ανδρέα Περικλή Μεταξά. Ενός νέου -ο οποίος έχει μιλήσει κάποιες φορές στο VICE για θέματα που αφορούν τη μουσική- που παλεύει όπως όλοι μας για να επιβιώσει στη σύγχρονη Ελλάδα. Ουσιαστικά αποτελεί μέρος του target group όσων «φωτογράφησε» ο Κυρανάκης. 
 Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε την αφοπλιστική του απάντηση όπως την ανήρτησε στο Facebook

Ανοικτή επιστολή στον βουλευτή της ΝΔ Konstantinos Kyranakis
Αξιότιμε κ. Κυρανάκη,
Ονομάζομαι Α. Μεταξάς, είμαι απόφοιτος του τμήματος πολιτικής επιστήμης και δημόσιας διοίκησης του Παν. Αθηνών και μεταπτυχιακός απόφοιτος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Erasmus University of Rotterdam. Δυστυχώς ή ευτυχώς τα βιογραφικά μας δεν απέχουν και πολύ. Σπούδασα ουσιαστικά στο ίδιο κτήριο με εσάς, ολοκληρώνοντας εγκαίρως τις  προπτυχιακές μου σπουδές και στη συνέχεια αποφοίτησα από το 2ο μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της Ολλανδίας το οποίο πέρα από δημόσιο αποτελεί και ένα από τα 50 κορυφαία του κόσμου σε πολλούς τομείς. Από τα σχολικά μου κιόλας χρόνια ξεκίνησα να δουλεύω πάνω στη κατασκευή περιεχομένου για ιστοσελίδες, ενώ ύστερα ως φοιτητής εργάστηκα σε start-ups πάνω στο πεδίο του ίντερνετ και της επικοινωνίας , πολλές φορές με πενιχρούς μισθούς έως και εντελώς απλήρωτος.  Δούλεψα, επίσης αμισθί, ακόμα και για το ελληνικό δημόσιο, ολοκληρώνοντας πρόγραμμα πρακτικής άσκησης στο δήμο Αθηναίων. Υπήρξα επίσης ένας δραστήριος πολιτικά σπουδαστής συμμετέχοντας στις συλλογικές διαδικασίες του τμήματος μου, ωστόσο ουδέποτε άνηκα σε κάποια φοιτητική παράταξη. 
Τον Οκτώβριο του 2018 επέστρεψα στην Ελλάδα για να εκπληρώσω τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις παρά το γεγονός πως οι περισσότεροι Έλληνες που γνώρισα στο εξωτερικό με προέτρεψαν  να ακολουθήσω τον εύκολο δρόμο της ανυποταξίας και να ενταχθώ άμεσα στην Ολλανδική αγορά εργασίας εξασφαλίζοντας μια αξιοσέβαστη επαγγελματική σταδιοδρομία. Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής μου θητείας, αποφάσισα να παραμείνω στην Ελλάδα κατόπιν σοβαρών οικογενειακών λόγων προσπαθώντας παράλληλα να προσφέρω -την όποια κατάρτιση θεωρεί κανείς πως έχω- στη χώρα που με τα καλά και τα στραβά της με μεγάλωσε, εντούτοις τους τελευταίους μήνες παραμένω άνεργος παρά τις πολύωρες καθημερινές μου προσπάθειες για εύρεση εργασίας.
Με έκπληξη λοιπόν, διαβάζω για τις δηλώσεις σας στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, σύμφωνα με τις οποίες «πάρα πολλοί» νεαροί άνεργοι πτυχιούχοι, διαμαρτύρονται ενώ δεν γνωρίζουν πώς να συντάξουν τα βιογραφικά τους, απέχουν από τη ψηφιοποιημένη πλέον αναζήτηση εργασίας ενώ ταυτόχρονα βασίζονται στα πολιτικά γραφεία για την επαγγελματική τους αποκατάσταση, περιμένοντας τα πάντα από το κράτος. Οφείλω να ομολογήσω πως οι δηλώσεις σας αυτές μου προκάλεσαν τρομερό προβληματισμό καθώς τις τελευταίες ώρες προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω  τη σημασία της γενίκευσης «πάρα πολλοί και όχι όλοι». Προς διευκρίνιση λοιπόν των δηλώσεων σας θα ήθελα να σας απευθύνω τις παρακάτω ερωτήσεις προκειμένου να καταλάβω αν ευθύνομαι εγώ για τις εργασιακές δυσκολίες που αντιμετωπίζω:
α) Θεωρείτε πως υπάρχει η παραμικρή περίπτωση ένας άνθρωπος που έχει ολοκληρώσει τουλάχιστον μια τετραετία γεμάτη από σύνταξη κειμένων, εργασιών και έρευνας προκειμένου να πάρει το πτυχίο του (σε οποιαδήποτε βαθμίδα ή κλάδο) να μην έχει την στοιχειώδη γνώση και θέληση να συντάξει ένα βιογραφικό σημείωμα;
β) Πιστεύετε πως μια γενιά που μαζικά χρησιμοποιεί τα νέα ψηφιακά μέσα ακόμα και για να παραγγείλει σουβλάκια ή να βγει ραντεβού, δεν γνωρίζει πώς να “googlaρει’’ για να βρει μια πληροφορία που την αφορά ή πώς να χρησιμοποιήσει το LinkedIn, δίκτυο στο οποίο εύκολα κανείς μπορεί να διαπιστώσει (καθώς τα δεδομένα είναι εμφανή στον επισκέπτη) πως η παραμικρή αγγελία ζήτησης εξειδικευμένων πτυχιούχων συγκεντρώνει εκατοντάδες αιτήσεις μέσα σε μόλις λίγα λεπτά;  
γ) Σύμφωνα με τις δηλώσεις σας «πρέπει να μην τα περιμένουμε όλα από το κράτος». Τι σας κάνει να πιστεύετε πως όντας άνθρωποι που έχουμε γεννηθεί από το 1990 και ύστερα, έχουμε την παραμικρά ελπίδα να μας προσφέρει κάτι το κράτος; Για να μπω στο ελληνικό πανεπιστήμιο η οικογένεια μου αναγκάστηκε να δαπανήσει μερικές χιλιάδες ευρώ από τις οικονομίες της για ιδιωτικά φροντιστήρια, πρακτική που ως γνωστών αποτελεί μονόδρομος για κάθε ελληνική οικογένεια. Ύστερα ως φοιτητής δεν έλαβα καμία οικονομική στήριξη από το κράτος πέρα των ακαδημαϊκών συγγραμμάτων. Αντίθετα αναγκάστηκα να σπουδάσω σε βρόμικες και απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις, δίχως τον παραμικρό υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Φαντάζομαι πως δεν χρειάζεται να αναφερθώ περισσότερο επ’ αυτού, καθότι και εσείς υπήρξατε φοιτητής στο ίδιο κτήριο και υποθέτω γνωρίζετε για τις συνθήκες με τις οποίες σπουδάσαμε.
δ) Στο βιογραφικό σας αναφέρετε ότι έχετε διεθνή εμπειρία. Μέσω αυτής δεν θα έπρεπε να γνωρίζετε πως σε αντίθεση με τους συνομήλικους μας στην υπόλοιπη Ευρώπη, ακόμα και ως εργαζόμενοι σε entry έως mid-level δουλειές γραφείου, είναι σχεδόν αδύνατον να αποκοπούμε από το οικογενειακό μας εισόδημα; Ως νέοι Έλληνες αναγκαζόμαστε κατά πλειοψηφία να συμβιώνουμε με τους γονείς μας μέχρι τουλάχιστον τα 30 μας, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιποι πολίτες της E.E. δημιουργούν τις δικές τους ανεξάρτητες ζωές. Αντίθετα, ως πτυχιούχος σε ένα αντικείμενο που γνωρίζει αυτή τη στιγμή άνθηση παγκοσμίως, διεκδικώ από την ελληνική αγορά εργασίας έναν μισθό που δεν φτάνει για να ζήσω ανεξάρτητος ούτε στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας. Θεωρείτε ότι αυτός δεν είναι ένας καλός λόγος να αισθάνομαι ως πολίτης «2ης κατηγορίας»;  Θεωρείτε ότι δεν πρέπει να διαμαρτύρομαι και να στεναχωριέμαι;  Θεωρείτε πως ακόμα και ως μισθωτός, θα μπορέσω οικονομικά να δημιουργήσω την δική μου οικογένεια μέσα στα επόμενα χρόνια;
ε) Για τα λεγόμενα σας αυτά έχετε συμβουλευτεί κάποιον ειδικό ανθρωπίνου δυναμικού; Έχετε δηλαδή κάποια έγκυρη ενημέρωση που αμφισβητεί το γεγονός πως στη παραμικρή αγγελία που αναρτάται online καταφθάνουν τόσες  εκατοντάδες αιτήσεις που κάνουν την διαδικασία εύρεσης να θυμίζει τηλεοπτικό talent show;  Έχετε κάποια έγκυρη ενημέρωση πως οι εργοδότες έχουν αυτή τη στιγμή κίνητρα να κάνουν προσλήψεις παρά τη δυσβάσταχτη φορολογία;
στ) Θεωρείτε ότι σε μια δημόσια συζήτηση για τα εργασιακά, αρμόζει σε ένα μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου (και μάλιστα καταρτισμένο όπως εσείς) να μιλάει με γενικεύσεις του τύπου «είδα ότι πάρα πολλοί δεν ψάχνουν σωστά;». Νομίζετε ότι αυτοί οι «πάρα πολλοί» φίλοι ή γνωστοί σας είναι ένα τεκμήριο που πρέπει να προτάσσεται μπροστά από τα επίσημα δεδομένα για την ανεργία στη χώρα; Αν θέλετε την προσωπική μου εμπειρία, και εμένα αρκετοί φίλοι και γνωστοί μου που προέρχονται από συγκεκριμένες οικογένειες ή έτυχε να σχετίστηκαν ενεργά και αυτοί με συγκεκριμένες παρατάξεις όπως εσείς, βρήκαν άμεσα δουλειά, είναι αυτό ένα επιχείρημα που θα θέλατε να χρησιμοποιήσω σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπου απαιτείται παράθεση επίσημων δεδομένων;
ζ) Εφόσον εσείς έχετε γνώση της online αναζήτησης εργασίας, σκοπεύετε να γνωστοποιήσετε στην κυβέρνηση την ύπαρξη εκατοντάδων αγγελιών όπου αμιγώς κερδοσκοπικοί οργανισμοί ζητάνε αμισθί «εθελοντές» καθώς και για την ύπαρξη εταιριών που με παραπλανητικούς τίτλους και τεχνικές ζητάνε πτυχιούχους ΑΕΙ ως «πλασιέ» με προμήθεια, εκμεταλλευόμενοι έτσι την αγωνία και την ανάγκη των συνομηλίκων μας ανέργων; 
Σας απευθύνω τα παραπάνω ερωτήματα με ιδιαίτερη ανησυχία, και αυτό όχι γιατί δεν είμαι συνηθισμένος να βλέπω το ελληνικό κράτος να με πολεμάει κάνοντας τα πάντα για να μου υπενθυμίσει το πόσο ανόητος είμαι που ξοδεύω άλλη μια μέρα από τα νιάτα μου στην Ελλάδα, την ίδια στιγμή που οι συνάδελφοι μου στο εξωτερικό έχουν ήδη ένα αξιοπρεπέστατο εισόδημα. Δυστυχώς η ανησυχία μου προκύπτει κυρίως από το ότι ένας νέος άνθρωπος την ίδιας γενιάς με εμένα εκφράζει τέτοιες απόψεις. Ανησυχία που εντείνεται όσο αναλογίζομαι πως εκτός από σχεδόν συνομήλικος μου, τυχαίνει να κρατάτε και την τύχη μου στα χέρια σας.  Οφείλω να σας υπενθυμίσω λοιπόν πως καλή η ατομική ευθύνη και τα “success stories”  αλλά το πολίτευμα που υπηρετείτε παραμένει αντιπροσωπευτικό. Ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος λοιπόν περιμένω από εσάς να σταθείτε αρωγός στις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουμε και όχι να μας προσβάλλετε με ισχνά επιχειρήματα. Τουλάχιστον  για όσο καιρό κάνουμε οικονομίες για το επόμενο αεροπορικό εισιτήριο χωρίς επιστροφή.
Με σεβασμό,
Α. Μεταξάς

nonews-news