ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΕΛΑΤΕΙΑΣ – Του Παναγιώτη Δημάκη.

Μια παλαιά, κακοτραβηγμένη φωτογραφία, τής εκκλησίας τής Αγίας Παρασκευής, στην Ελάτεια, μάς φέρνει, πίσω ολοταχώς και μάς υπενθυμίζει, τα χρόνια, πού δεν ήταν, παρά ένα εξοχικό εκκλησάκι,.....

 πού ευλαβικοί κάτοικοι, ίδρυσαν στον χώρο αυτό, ίσως φερέοικοι ποιμένες τής Πίνδου ή των Αγράφων, οι οποίοι μετέφεραν την λατρεία της, κατά τις ετήσιες μετακινήσεις των, κατά τον άξονα Βορρά- Νότου, όπως την Αγία Παρασκευή στο Μεραλί, στα Αγιαμαρ'νιώτ'κα Καλύβια κ.λ.π. Μεγάλο σεβασμό, έδειχναν οι κάτοικοι, στη χώρα τής Ελάτειας, στην Αγία, και , προσέτρεχαν αθρόοι, ιδίως στο Μεραλί, να προσκυνήσουν στην Χάρη της, με αιτήματα, για τα οικογενειακά και προσωπικά τους προβλήματα, ενώ το όνομα Παρασκευή, επιχωριάζει στην περιοχή, όπου πλήθος εκκλησιών και εξωκλησιών, οικισμών και τοποσήμων. 

Η Αγία πού γεννήθηκε στην Ρώμη, από Έλληνες γονείς, εμαρτύρησε στα χρόνια τού Αυρηλιανού και ετελειώθη ξίφει, στα Θεσσαλικά Τέμπη. Ίσως πολλοί δεν γνωρίζουν, ότι το νεκροταφείο Ελατείας, βρισκόταν στον χώρο τής σημερινής Παναγίας, αλλά μεταφέρθηκε, εκτός τού οικιστικού ιστού, γύρω στα 1890 - 1900, για λόγους υγιεινής, στην σημερινή θέση, γύρω από το ερημικό τότε, εκκλησάκι, τής Αγίας Παρασκευής, όπου και παραμένει, αλλά χωρίς την παλαιά Εκκλησία, η οποία αντικαταστάθηκε, με νεότερη, εκτός τού χώρου. Η παλαιά με τον τρούλο, είναι αυτή, τής φωτογραφίας και σ αυτήν, αναφέρονται πολλές αφηγήσεις, ζώσες και σήμερα, από προφορικές παραδόσεις, σε τουλάχιστον, δύο παλιές οικογένειες τής Ελατείας, για ένα θαύμα, όπως εθεωρήθη τότε και ο κατιόν, απόγονος διηγείται. * Το 1850 στην Ελάτεια και στην χώρα της, οι κοινωνικές συμβάσεις και κώδικες, ήσαν πολύ αυστηροί και άτεγκτοι και στο θέμα τής ατεκνίας. Η προσωνυμία άκληρος, ήταν υποτιμητική και προσβλητική, σ ένα κόσμο σκληρό, πού οι αξίες του, συγκροτημένες σε πατροπαράδοτους, σιδηρούς κώδικες, θεωρούσε την αρρενογονία και το αρρενωπόν, προσόν και κοινωνική καταξίωση. Η καημένη η Σταθού, αφού έκαμε, έναν καλό γάμο, δεν έκανε παιδιά, και, ως συνήθως συμβαίνει, ακόμη και σήμερα, το βάρος τής ατεκνίας, έπεφτε σ αυτήν, πού υπέφερε δεινά και καταφρόνια, αλλά και ξυλοκοπήματα, και πολλά άλλα. Οι πρακτικές μαίες, τα γιατροσόφια, δεν βοηθούσαν. Ώσπου, αφού με κλάματα και θρήνους, προσπέφτοντας στην Αγία Παρασκευή, τής φωτό, την είδε στον ύπνο της, να τής ορίζει, να σκουπίσει το δάπεδο, τής εκκλησίας της, να μαζέψει τα σκουπίδια και να τα ρίξει, πίσω από το Ιερό. Αυτό και έγινε. Η Σταθού απέκτησε τον πολυπόθητο γυλιό, σε μεγάλη ηλικία και η οικογένεια, την αρμονία και την ησυχία της. Ανάλογο γεγονός, ομολογείται και από άλλη πηγή, αλλά εδώ, στόχος είναι, η συγκροτημένη, συλλογική μνήμη και τίποτε άλλο.

* Κράτησα τα ονόματα, εκτός δημοσιότητας, είναι όμως διαθέσιμα προφορικά, ζητώ δε την συγκατάβαση σας, αν, δεν περιέγραψα καλώς, τα ανωτέρω...

Σημ. Ασυζητητί και η αρχιτεκτονική, τής παλαιάς εκκλησίας, αλλά και τα γεγονότα, πού συνδέονται μ αυτήν, από κάθε άποψη, όφειλαν να οδηγήσουν με περίσκεψη στην διατήρηση τού μνημείου πλέον, πού περιβάλλει με αυλή αίγλη, τοπικά συμβάντα και γεγονότα, τον ταπεινό οίκο τής Αγίας Παρασκευής.....