Από το θέρος ως τις ελιές δεν απολείπουν οι δουλειές.

Γιώργος Βιδάκης

Ιούνιος ο Θεριστής ή Θερτής, ο μήνας που “κροκίζουν” (παίρνουν το χρώμα του κρόκου), “ψωμώνουν” και θερίζονται τα δημητριακά.....

Ο λαός μας τον λέει Θεριστή, γιατί σ’ αυτό το χρονικό διάστημα θερίζουν.
Σημείο αναφοράς η εξοχή, όπου εκεί γινόταν ένα σωστό πανηγύρι. Θεριστές, θερίστρες, κουβαλητές, δεματιστάδες γίνονταν ένα. Αντάλλασσαν ματιές, πονηρές τις περισσότερες φορές πειράγματα, αστεία και φυσικά τον πρώτο λόγο είχαν οι μαντινάδες, ερωτικές ή σκωπτικές, πάντοτε όμως προκλητικές.

“Θερίστρα μου Καταξανθή
με το σφιχτό ζιπόνι
όπου κι αν στάξει ο ίδρως σου
τριαντάφυλλο φυτρώνει”.
Και η θερίστρα αν ήταν ετυμολογη, χωρίς καν να χάσει χρόνο τού απαντούσε
“‘Ιδρως και τριαντάφυλλο, δεν παν αυτά αντάμα
κακώς αυτά τα σκέφτεσαι, πού ‘σαι διαόλου πράμα”

Και φυσικά η απάντηση γρήγορα ακολουθούσε από τον νεαρό θεριστή.

“Τον ίδρω σου θερίστρα μου, θα βάλω σε φλυτζάνι,
να τονε πίνω αγίασμα, τον πόνο μου να γειάνει...”

Έτσι και κατά την εποχή του θέρους, εκτός από την εξαντλητική εργασία και την υπερβολική κόπωση, δεν απολείπει η ερωτική διάθεση, δεν απολείπουν οι πόθοι και τα όνειρα των νέων θεριστάδων και θεριστρών, δεν απολείπουν οι καϋμοί αλλά και ο αγώνας, ένας αγώνας τίμιος προκειμένου οι άνθρωποι να εξασφαλίσουν το ψωμί τους, το πολυπόθητο αυτό ιερό αγαθό.