ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΑΝΤΑΣ

 ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

Μεγάλη απώλεια για τον Όμιλο Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων ο ξαφνικός θάνατος του καθηγητή και ποιητή Θεόδωρου Σαντά. Η κηδεία του θα γίνει στα Κοιμητήρια της Θέρμης Θεσσαλονίκης, την Τετάρτη 13-5-2020, στις 10.00 π.μ.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του......

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΑΝΤΑ

Γεννήθηκε στην Ηράκλεια της Φθιώτιδας και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι Μαθηματικός, παντρεμένος με την Σμαρώ  Δημάκου και έχουν τρεις κόρες. Είναι τακτικό μέλος της «Εταιρίας Ελλήνων Λοοτγεχνών»,  ιδρυτικό μέλος της «Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης για τον Πολιτισμό ,Αργοναύτες », μέλος Δ.Σ. της «Αμφικτιονίας Ελληνισμού», μέλος του «Σωματείου Στιχουργών Βορείου Ελλάδος»(έτος ιδρύσεως 1998), μέλος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων, και διετέλεσε πρόεδρος της «Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος».

Το 1997 εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή «Το ταξίδι του άστρου». Έχει εκδώσει επίσης τις παρακάτω ποιητικές συλλογές : 

«Στου Αιγαίου τον Έρωτα» το 1999, «Οκτέτο» το 2000, «Ό,τι δε σβήνει η βροχή» το 2006, «Ο Έρωτας έχει πάντα Πανσέληνο» το 2008 και επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Υδρόγειος.

Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από τους συνθέτες Τάκη Λουκαρέα, Γιάννη Ιωαννίδη και Θεόδωρο Τσαμπατζίδη.

 ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ-ΕΠΑΙΝΟΙ ΒΡΑΒΕΙΑ 

2001: ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΔΙΠΛΩΜΑ από το «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων». 2001: τιμήθηκε από την «Ακαδημία Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού», από το Δήμο Χαλκίδας, την «Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών», και την «Ένωση Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης». 

2002: από τον λογοτεχνικό σύλλογο Αγρινίου «Κ. Χατζόπουλος».

2006: με 2ο βραβείο στο 2ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

2008: με 1ο  βραβείο από τη «Μη Κυβερνητική Οργάνωση Αργοναύτες».

2009: με 1ο ειδικό τιμητικό βραβείο στη 2^η συνάντηση Μουσικής και Ποίησης στο Βόλο. Επίσης «Η  Ένωση  Συγγραφέων –Λογοτεχνών Ευρώπης» στη 10η Επέτειο  Φεστιβάλ ποιήσεως του απονέμει «Εύσημα Λογοτεχνίας και Πολιτισμού».

Στα «Χάρκια 2010» βραβεύεται με 1ο βραβείο από το Δ. Αρκαδίου. Επίσης με 2ο έπαινο από το «Δήμο Χορτιάτη» Θεσσαλονίκης.

2010:  βραβεύεται από την Π.Ε.Λ στους Δελφούς  με το 2ο βραβείο ποίησης.

Το 2010 παίρνει τιμητική διάκριση από την Ένωση Σμυρναίων –Μικρασιατών  Β. Ελλάδος και την ίδια χρονιά βραβεύθηκε στην Αθήνα  από το φιλολογικό σύλλογο «Παρνασσός» με το 2ο βραβείο για ανέκδοτη ποιητική συλλογή (πρώτο δεν υπήρχε).

Το 2012 από το Δήμο Σκοπέλου τιμήθηκε με το 2^ο βραβείο ποίησης και στον 1^ο Τσακιρίδειο ποιητικό διαγωνισμό του Δ. Διαβατών Θεσσαλονίκης και με Α ΕΠΑΙΝΟ της «Ένωσης Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης».

Το 2014 τιμήθηκε με έπαινο για το ποίημά του «Με την Πολυσημία της Ποίησης» από την Πανελλήνια Ένωση λογοτεχνών.

Το 2015 βραβεύεται από την ΕΛΒΕ, για την προσφορά του, στην ελληνική λογοτεχνία, από τη θέση του Προέδρου της ΕΛΒΕ.

Το 2016 μελοποιείται το ποίημά του «Μιας Πόλης Μουσικές» από τον Χρήστο Δασκαλόπουλο και έχει τον τίτλο το CD  με την παραδοσιακή μουσική.

Επίσης ποιήματά του μελοποίησαν οι Σπύρος Δεληγιαννόπουλος, Βασίλης Αγροκώστας και Νίκος Φυλακτός.

Το 2016 τιμάται με Έπαινο για το ποίημά του «Αγωνία» από το πολιτιστικό περιοδικό «Δευκαλίων ο Θεσσαλός».

Το 2017 τιμάται με Έπαινο από την «Πνευματική συντροφιά Λεμεσού»  και με Βραβείο στον ΣΤ’ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Καισάριος Δαπόντες» για το ποίημα για το ποίημά του «Οι τελευταίοι Υάκινθοι».

Το 2017 βραβεύεται επίσης με το «Βραβείο Τιμής» από την Αμφικτιονία Ελληνισμού.

Το 2018, υπό την αιγίδα της Αμφικτιονίας Ελληνισμού, εκδίδει δύο ποιητικές συλλογές με τίτλους, «Ανατομία του Ουρανού» και «Από Αμφιπόλεως εις Δίον». Οι εν λόγω συλλογές του παρουσιάστηκαν και στη Λαμία, στις 18—11-2018 από τον Όμιλο Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων και ταυτόχρονα τιμήθηκε με αναμνηστική πλακέτα από το Τοπικό Συμβούλιο  Ηράκλειας και τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Ηρακλείδες» του χωριού του.

Στις 11-5-2020 άφησε την τελευταία του πνοή στη Θεσσαλονίκη.

ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΣΗΜΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Κι αν τόσοι με τον Όμηρο ασχολήθηκαν

κι αν τον Ύμνο στον «Δήλιο Απόλλωνα»

-ως ισχυρίζεται ο Θουκυδίδης-

τον έγραψε ο Όμηρος

εγώ αγαπημένη μου

με τους χιλιάδες στίχους, λίγο απόκαμα

και θ’ αφήσω για άλλους

Ιλιάδες και Οδύσσειες.

Καιρός να ασχοληθώ και μ’ εμάς.

Το βλέπεις, δυο ξάρτια μείναμε

μ’ ένα καράβι ανηολόγητο.

Πού πάμε λοιπόν;

Σε ποιον θα παραδώσουμε τη σκυτάλη;

Στέγνωσε ο πηλός.

Τα βιβλία στις προθήκες κιτρίνισαν

κι απειλούν να μας καταπιούν

με τις γνώμες των άλλων.

Ποιος θα κρίνει αυτούς

και ποιος εμάς

που παραδοθήκαμε

στην πολυσημία της ποίησης

όπου το δάκρυ γίνεται ίλεως

και το ίλεως θαύμα!

Δες, η ποίηση φτώχυνε.

Ποιος τώρα

θα ασχοληθεί με την ποίηση

όταν της πατρίδας ο ήλιος

τους έγινε θάνατος!

Όμως εμείς, λάτρεις του στίχου θα μείνουμε

κι ας ακουμπάνε στο χώμα οι κλώνοι μας.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ  ΣΑΝΤΑΣ

(Από τη ποιητική του συλλογή «Ανατομία του Ουρανού»)