Γνωστός ως ο άνθρωπος που κατέβασε τη ναζιστική
σημαία από την Ακρόπολη το 1941, ο Μανώλης Γλέζος ήταν ένας ζωντανός θρύλος.
Πέθανε σήμερα Δευτέρα σε ηλικία 98 ετών.....
Ο Μανώλης Γλέζος, άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή στις...
13.15 λόγω καρδιακής ανεπάρκειας.
Ο Μανώλης Γλέζος (Απείρανθος Νάξου, 9 Σεπτεμβρίου 1922) ήταν Έλληνας πολιτικός της Αριστεράς, ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Μαζί με τον Λάκη Σάντα υπήρξαν οι πρωταγωνιστές μίας εκ των πρώτων αντιστασιακών πράξεων στην κατεχόμενη Ελλάδα την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κατεβάζοντας τη νύχτα της 30ής προς 31ης Μαΐου 1941 τη σημαία της Ναζιστικής Γερμανίας από τον ιστό του βράχου της Ακρόπολης, στην Αθήνα.
Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αναλαμβάνοντας αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ριζοσπάστης, ενώ αργότερα υπήρξε διευθυντής και της εφημερίδας Αυγής. Ωστόσο, γρήγορα συνελήφθη για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, φτάνοντας μάλιστα να καταδικαστεί σε θάνατο τρεις φορές. Οι συνεχείς δικαστικές του περιπέτειες μέχρι την οριστική του απαλλαγή με τη γενική αμνηστία του 1971 προκάλεσαν συχνά την αντίδραση της Ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης.
Ο Γλέζος ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική. Υπήρξε βουλευτής και πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) και αργότερα Bουλευτής και ευρωβουλευτής του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ), Bουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ) και του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Από το 2014 έως το 2015 διετέλεσε Eυρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ερχόμενος, μάλιστα, πρώτος σε ψήφους στη χώρα στις Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014. Ήταν επίσης επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΛΑ.Ε στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Ο Μανώλης Γλέζος βραβεύτηκε το 1962 από την ΕΣΣΔ με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Ο Σαρλ ντε Γκωλ, την περίοδο των πρώτων δικαστικών του περιπετειών, τον χαρακτήρισε ως τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης».
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΑΡΤΙΖΑΝΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=mIXw6uRnVNY
Παρτιζάνοι (Partisan song greek version)-Ανταρτικα τραγουδια
https://www.youtube.com/watch?v=_-f9pyQcwSU
https://www.youtube.com/watch?time_continue=560&v=qA9jjHsUqgg&feature=emb_logo
ΑπάντησηΔιαγραφήΜανώλης Γλέζος: Όταν κατέβασε μαζί με τον Σάντα τη σημαία των ναζί από την Ακρόπολη
Ο Μανώλης Γλέζος έφυγε από τη ζωή έπειτα από αρκετές ημέρες νοσηλείας. Ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, εμβληματική προσωπικότητα της Αριστεράς, έμεινε στην ιστορία για το κατέβασμα της σημαίας των ναζί από την Ακρόπολη. Με μια πράξη ηρωισμού ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβασαν από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία με τη σβάστικα στις 30 Μαΐου 1941, όταν ήταν φοιτητές. Είχε συμπληρωθεί ένας μήνας από την παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς ναζί, που ολοκλήρωναν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα με την κατάληψη της Κρήτης. Σαν σήμερα στις 30 Μαΐου του 1941 οι δύο 19χρονοι με μία παράτολμη ενέργειά σκαρφαλώνουν στον Ιερό Βράχο και κατευθύνονται προς τον Παρθενώνα με στόχο να κατεβάσουν τη σημαία του Γ' Ράιχ.
Αποφασίζουν να υλοποιήσουν το σχέδιό τους, φροντίζοντας μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, αφού τυχόν αποτυχία σήμαινε θάνατο. Οι δύο φοιτητές πηγαίνουν στην Εθνική Βιβλιοθήκη και διαβάζουν ό,τι σχετικό υπάρχει με τον Ιερό Βράχο: τις σπηλιές, τις τρύπες και κάθε λογής χάρτες της Ακρόπολης. Γρήγορα, αντιλαμβάνονται ότι η μόνη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς φρουρούς ήταν μέσω του Πανδρόσειου Άντρου.
Το πρωί της 30ης Μαΐου 1941, ο Γλέζος και ο Σάντας πληροφορήθηκαν από το ραδιόφωνο ότι η Κρήτη είχε πέσει. Οι Γερμανοί με προκηρύξεις κόμπαζαν για το κατόρθωμά τους. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να δώσουν ένα αποφασιστικό χτύπημα στο γόητρο του κατακτητή. Θα δρούσαν το ίδιο βράδυ. Μόνα τους όπλα ένα φανάρι και ένα μαχαίρι. Ώρα 9:30 το βράδυ. Η μικρή φρουρά της Ακρόπολης βρίσκεται στα Προπύλαια. Ο Γλέζος και ο Σάντας πηδούν τα σύρματα, σέρνονται ως τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου και χρησιμοποιούν τις σκαλωσιές των αρχαιολόγων προκειμένου να ανεβούν.
Προχωρούν προς τον ιστό της σημαίας και για καλή τους τύχη εκείνη τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας φρουρός που θα μπορούσε να τους ανακαλύψει. Με γρήγορες κινήσεις κατεβάζουν το σύμβολο του Γ' Ράιχ το οποίο μάλιστα ήταν τεραστίων διαστάσεων. Διπλώνουν τη σημαία και ακολουθούν την ίδια διαδρομή προκειμένου να κατέβουν καταφέρνοντας να μη γίνουν αντιληπτοί για ακόμη μια φορά.
Νωρίς το πρωί της επομένης η γερμανική φρουρά μένει εμβρόντητη μπροστά στο θέαμα του κενού ιστού. Οι γερμανικές αρχές διατάζουν ανακρίσεις, εκτελούν τους άνδρες της φρουράς και απαλλάσσουν τους Έλληνες διοικητές των αστυνομικών τμημάτων της περιοχής από τα καθήκοντά τους. Η σβάστικα θα αντικατασταθεί μόλις στις 11 το πρωί, ωστόσο αυτές οι ώρες που ο ιστός παρέμεινες κενός αποτέλεσαν το πιο ισχυρό τονωτικό για το ηθικό των Ελλήνων. Στην ουσία η υποστολή του ναζιστικού συμβόλου αποτέλεσε την πρώτη αντιστασιακή πράξη στην κατεχόμενη Αθήνα και αποτέλεσε την απαρχή της οργάνωσης του αντιστασιακού κινήματος.
Ο Μ. Γλέζος δεν ήθελε να τον αποκαλούν «ήρωα», για εκείνον ήρωας ήταν ο μικρότερος αδελφός του, Νίκος, που εκτελέσθηκε από τους Γερμανούς στην Καισαριανή το Μάιο του '44, αφήνοντας πίσω του το εξής σημείωμα για τη μάνα τους: «Αγαπητή μητέρα σας φιλώ, χαιρετισμούς, σήμερα πάω για εκτέλεση. Πάω. Πέφτοντας για τον ελληνικό λαό». Ήταν ένας καημός μέσα του ο πρόωρος χαμός του αγαπημένου του Νίκου, ένας καημός για τον οποίον σπάνια τον άκουγες να μιλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τελευταία, ίσως, δημόσια παρουσία-παρέμβαση του Μ. Γλέζου, ήταν στη δίκη της Χρυσής Αυγής, το 2018, όταν με τη συμπλήρωση πέντε χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο Μανώλης Γλέζος πήγε και κάθισε στο πλευρό της μητέρας του, Μάγδας.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ
"Υπάρχουν κάποιες απόψεις που δεν αλλάζουν ποτέ όσο μακροβιώνουμε. Όπως αυτές που οδήγησαν το ελληνικό έθνος να υπάρξει μετά τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας." Δείτε ποιές απόψεις εννοεί ο Μανώλης Γλέζος
https://www.youtube.com/watch?time_continue=8&v=ka6E9uSTsZw&feature=emb_logo
"H πιο έντονη ανάμνηση της ζωής μου, είναι η μάνα μου"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πιο έντονη ανάμνηση της ζωής μου, είναι η μάνα μου. Με ρωτάνε διαρκώς για τη σημαία. Εγώ...
όμως, ακόμα κι από την ιστορία της σημαίας, θυμάμαι τη μάνα μου. Όταν γυρίζαμε εκείνη την ημέρα στα σπίτια μας, η ώρα ήταν περασμένη, μετά τα μεσάνυχτα. Πάω στο σπίτι και βλέπω τη μάνα μου ένα κουβάρι στα σκαλοπάτια απ’ έξω.
Με περίμενε. Την πλησιάζω και της λέω, «Μάνα!» Σηκώνεται απότομα, με πιάνει από τον λαιμό, με πάει στην κουζίνα για να μην ακούσουν οι άλλοι και ξυπνήσουν και μου λέει, «Πού ήσουν;»
Τότε εγώ ανοίγω το σακάκι και της δείχνω το κομμάτι της σβάστικας που είχαμε κόψει. Με αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει, «Πήγαινε κοιμήσου».
Την άλλη μέρα το πρωί, ακούω τον εξής διάλογο: Ο πατριός μου τη ρωτάει, «Πού ήταν χθες το βράδυ ο μεγάλος σου γιος;».
Του απαντάει,
«Ανέβα στην ταράτσα και κοίταξε στην Ακρόπολη».
Ποτέ μου δεν τη ρώτησα πώς το κατάλαβε. Θα το θεωρούσα προσβολή στη νοημοσύνη της.
Αλλά για μένα αυτό ήταν το πιο συγκινητικό συμβάν στην ιστορία μου. Η μάνα μου.
Μάριος Λωλος
ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Παρτιζάνοι των Αθηνών: Ολόκληρο το ντοκιμαντέρ
https://www.youtube.com/watch?time_continue=9&v=AlaGFmnOjAI&feature=emb_logo
Ένα ντοκιμαντέρ για την ΕΑΜική Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα ('41-'44). 14 αφηγήσεις. 14 ιστορίες. Ένας λαός ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους. Ένα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη.
Με αφετηρία τις μαρτυρίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση, το ντοκιμαντέρ Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών επιχειρεί να ρίξει φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα τους, όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της Αθήνας.
Από την περίοδο του λιμού του '41-'42, τα συσσίτια των λαϊκών επιτροπών και της Εθνικής Αλληλεγγύης, τις μεγαλειώδεις πορείες ενάντια στην επιστράτευση και την κάθοδο των Βουλγάρων, τις μάχες του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στις συνοικίες, την ίδρυση του ΕΑΜ με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, τις παράνομες προκηρύξεις και τα συνθήματα της ΕΠΟΝ στους τοίχους μέχρι την απελευθέρωση της Αθήνας οι πρωταγωνιστές συνθέτουν ένα μωσαϊκό εμπειριών, αγώνων και προσδοκιών για το πώς επέλεξαν να συγκρουστούν με την ηττοπάθεια και τη συνεργασία με τον ναζισμό-φασισμό.
Οι προσωπικές ιστορίες «δένουν» με σπάνιο αρχειακό υλικό, πρωτότυπη μουσική των drog_A_tek και πλάνα του σήμερα μέσα από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τις συνοικίες της Αθήνας.
“...στου πολέμου την αντάρα
όλοι μας αδελφωμένοι,
είμαστε φωτιά που λάμπει
μες στη γη τη ρημαγμένη...
κι απ’ της νιότης μας την φλόγα
θε να λάμψουν όλα γύρω,
γιατί έλαχε στη νιότη
της ελευθεριάς ο κλήρος.”
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ !!!!
Ο.Δ.Ξ (Ο ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ)
"Αυτή η εμπαθής ασημότης ομίλησε για την "λάθος πλευρά της ιστορίας"...
ΑπάντησηΔιαγραφή...αναφερόμενος στον άνθρωπο που μαζί με τον Σάντα κατέβασαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη..."...
Ο εκλεκτός κύριος της φωτογραφίας λέγεται Σιμόπουλος. Είναι βουλευτής της ΝΔ.
Αυτός ο εκλεκτός κύριος θεώρησε τον εαυτό του αρκετά επαρκή ώστε να μιλήσει για τον Μανώλη Γλέζο. Μάλιστα τόσο επαρκή ώστε να κάνει...
και αποτίμηση της ζωής του Γλέζου.
Ανάμεσα στα άλλα ο εκλεκτός κύριος είπε:
-"Σε όλη του τη ζωή - ο Γλέζος - ήταν στη λάθος πλευρά της ιστορίας, με μάχες για δεκαετίες εναντίον της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας".
- "...δεν χρειάζεται όσοι από εμάς ήμασταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας να «εξαγνίζουμε» όσους ήταν στην αντίθετη πλευρά της..."
- "Αντιμετωπίζω (...) με μεγάλο σκεπτικισμό οποιαδήποτε «άφεση πολιτικών αμαρτιών» που δίνει λάθος μηνύματα, κυρίως, στη νεολαία".
Ο κύριος αυτός λέγεται Σιμόπουλος. Δεν θα μπω στον κόπο να σας ζητήσω να θυμάστε το όνομά του. Θα εξηγήσω αμέσως το γιατί: Διαβάζοντας τα του εκλεκτού κυρίου Σιμόπουλου θυμήθηκα τα λόγια ενός συναδέλφου, που γράφτηκαν για άλλη περίπτωση πριν από 75 χρόνια.
Τα δανείζομαι, αλλάζοντας τα ονόματα. Τα υπενθυμίζω τηρουμένων όλων των πολιτικών και ιστορικών αναλογιών και μη αναλογιών. Τα μεταφέρω δεδομένων (και το υπογραμμίζω) των πολιτικών - πολλές φορές αγεφύρωτων - διαφωνιών ανθρώπων όπως εγώ με τον Μανώλη Γλέζο και τις πολιτικές επιλογές του.
Με τον κύριο Σιμόπουλο, λοιπόν, σύμφωνα με τον παλιό συνάδελφο (Φαίδων Μακρής), την κουβέντα του οποίου δανείζομαι, συμβαίνει το εξής:
- "Αυτή η εμπαθής ασημότης ομίλησε για την "λάθος πλευρά της ιστορίας" και για "λάθος μήνυμα" προς τη νεολαία αναφερόμενος στον άνθρωπο που μαζί με τον Σάντα κατέβασαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη, χωρίς να σκεφτεί ότι όταν αυτός θα εγκαταλείψει με «τας κεκανονισμένας τιμάς» τη ζωή, ύστερα από λίγο δε θα τον θυμούνται ούτε οι στενότεροι συγγενείς του, ενώ τον Γλέζο δε θα τον ξεχάσουν ούτε οι φίλοι του ούτε οι εχθροί του. Γιατί αυτός και το έργο του έχουν πια καταγραφεί στην ιστορία του έθνους».
Αυτά.
Νίκος Μπογιόπουλος
Όσοι επιλέξαμε να ανήκουμε στην πολιτική -εξ αίματος- οικογένεια του Μανώλη Γλέζου, όσοι στρατευθήκαμε στα ίδια προτάγματα που αμετακίνητα υπηρέτησε από την πρώτη μέχρι την ύστατη εφηβεία του, όσοι ευλογηθήκαμε να διασταυρωθούμε μαζί του συζητώντας (γιατί άλλο;) για πολιτική, αλλά και για τις ιστορικές παρακαταθήκες, για τα επιστημονικά επιτεύγματα, για τις τεχνολογικές εξελίξεις, για ποίηση, για τραγούδι, για το χωριό του την Απείρανθο (που οι κάτοικοι του καθώς μιλάνε «στιχουργούν») δεν θα επιτρέψουμε ποτέ ο Μανώλης Γλέζος να καταταγεί στο πάνθεον μιας βολικής επετηρίδας κάποιων άνευρων ηρώων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα επιτρέψουμε ποτέ να του χορηγηθεί το χρίσμα του πανεθνικού ήρωα αφού προηγουμένως αποφλοιωθεί από την διακριτή πολιτική του ένταξη και αφού ακολούθως αποστεγνωθεί από την ενοχλητική αγωνιστική του δράση.
Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να μετατραπεί σε ένα προσκυνηματικό τοτέμ της φυλής και να γίνει ένα ιστορικό απολίθωμα. «Ένας ήρωας με παντούφλες».
Ο Μανώλης Γλέζος κατόρθωσε κάτι μοναδικό, κατόρθωσε να διεμβολίσει όλα τα αδιαπέραστα κομματικά όστρακα του δημοκρατικού φάσματος, κατόρθωσε να κερδίσει την οικουμενική αναγνώριση και την κατάθεση σεβασμού και από τους παγκόσμιους εκείνους ηγέτες που αποστρέφονται μετά βδελυγμίας τις αρχές που υπηρέτησε αταλάντευτα και που τον καθόρησαν καταλυτικά, κατόρθωσε να κερδίσει καθολικά αλλά με κόπους, κινδύνους και θυσίες, το προσωνύμιο του «τελευταίου παρτιζάνου».
Και τα κατόρθωσε όλα αυτά χωρίς να κρύψει τίποτα από την αιώνια επαναστατική του ματιά, χωρίς να στρογγυλέψει καθόλου τον αιρετικό του λόγο και χωρίς να διανοηθεί -ούτε για ένα λεπτό- να καθίσει επάνω στις δάφνες που η ιστορία του απέδωσε.
Γιατί ο Μανώλης Γλέζος είναι ένας από τους ευαγγελιστές της σύγχρονης ιστορίας.
Η διαρκής ασυμβίβαστη και επαναστατική εποποιία ενός (αντι)ήρωα δεν αποστρατεύεται και ούτε φυλακίζεται σε κάποια σελίδα ενός σχολικού βιβλίου που θα τιτλοφορείται: «Εγχειρίδιο της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας».
Γιατί τα ιστορικά εγχειρίδια δεν συμπεριλαμβάνουν (ακόμα) στην διδακτέα ύλη όλα τα ηρωικά κατορθώματα του Μανώλη Γλέζου, όπως (για να μαθαίνουμε ή να μην ξεχνάμε):
Το 1939 δημιούργησε μια αντιφασιστική ομάδα νέων ενάντια στην Ιταλική κατοχή της Δωδεκανήσου και τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά.
Το 1941 συμμετέχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ.
Το 1942 συλλαμβάνεται από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής (καταδικασμένος σε θάνατο για την αφαίρεση της γερμανικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης) φυλακίζεται και υποβάλλεται σε φρικτά βασανιστήρια.
Το 1944 συλλαμβάνεται από έλληνες συνεργάτες των γερμανών «για αντεθνική δράση».
Το 1948 καταδικάστηκε σε θάνατο για «αδικήματα τύπου», επειδή ήταν συντάκτης του «Ριζοσπάστη».
Το 1951, αν και φυλακισμένος, εκλέχτηκε βουλευτής με την ΕΔΑ.
Το 1958 καταδικάστηκε από το τακτικό στρατοδικείο σε ισόβια δεσμά για κατασκοπεία, καθώς «έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας».
Το 1963 συμμετείχε μαζί με το Γρηγόρη Λαμπράκη και το Λεωνίδα Κύρκο στην πορεία Ειρήνης του Ολντερμάστον.
Το 1967 (αμέσως μετά το πραξικόπημα) συνελήφθη και κρατήθηκε επί τέσσερα διαδοχικά έτη στο Γουδί, το Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια, τη Γυάρο, το Παρθένι Λέρου και τέλος στον Ωρωπό απ΄όπου και απελευθερώθηκε το 1971 μετά από γενική αμνηστία.
Το 2010 τα ΜΑΤ έκαναν χρήση χημικών εναντίον του, επειδή συμμετείχε (πρώτος αυτός) σε πορεία διαμαρτυρίας κατά των μνημονιακών μέτρων.
“Η λατρεία των ηρώων είναι πιο ισχυρή όταν η σημασία που έχει η ελευθερία του ανθρώπου είναι στο ελάχιστο.”
Herbert Spencer
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άκαπνος εθνάρχης για τον Γλέζο...
Το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη δεν θα μπορούσε "να έχει αξιώσεις στον παγκόσμιο θαυμασμό"...
Ο Μανώλης Γλέζος καταδικάστηκε για κατασκοπεία σε 5ετη φυλάκιση (εξέτισε τα 4 χρόνια) το 1959 επί κυβέρνησης Καραμανλή.
Το κατηγορητήριο αστείο: Συναντήθηκε, μυστικά, στο σπίτι της αδελφής του με τον γραμματέα του ΚΚΕ, Κώστα Κολιγιάννη.
Στο εδώλιο βρέθηκαν...
μαζί με τον ήρωα της εθνικής αντίστασης, 16 άτομα.
Τη δεύτερη μέρα της δίκης, κι ενώ είχε αρχίσει να ξεσκεπάζεται η γύμνια του κατηγορητηρίου, ο πρωθυπουργός Καραμανλής έσπευσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: πρόκειται, διακήρυξε, για «περίπτωσιν κατασκοπείας εις βάρος της ασφαλείας της χώρας, διαπιστωθείσαν υπό των αρμοδίων καταδιωκτικών αρχών», σημειώνει ο Τάσος Κωστόπουλος στην "Εφημερίδα των Συντακτών" ("Το φάντασμα της ιστορίας").
Αργότερα, σε αυτοβιογραφικό σημείωμα που συνέταξε στο Παρίσι, έγραφε: Ο διεθνής κομμουνισμός ενεφάνιζε τον Γλέζο ως ήρωα της αντιστάσεως διότι κατά την διάρκεια της Κατοχής είχε κατεβάσει μια νύχτα την γερμανική σημαία από την Ακρόπολη. Και ήτο μεν η πράξη αυτή αξιέπαινη, αλλά δεν μπορούσε να έχει αξιώσεις στον παγκόσμιο θαυμασμό
Και ο αρθρογράφος σχολιάζει: Να υποθέσουμε, πως, ο άκαπνος εθνάρχης είχε προσφέρει επί Κατοχής πολύ περισσότερα?...
Τάσος Κωστόπουλος