ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΟ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ»: Το τέλος των μύθων και των ψευδαισθήσεων για να αντιμετωπίσουμε το παρόν και να προετοιμάσουμε το αύριο

Βρισκόμαστε εν μέσω της πανδημίας του νέου κορονοϊού που απειλεί τον λαό μας, τους λαούς όλου του κόσμου.....

Το Κόμμα μας αντιμετωπίζει με υψηλό αίσθημα ευθύνης αυτήν την πρωτόγνωρη για τον λαό περιπέτεια. Από την πρώτη στιγμή, αναβάλαμε όλες τις εκδηλώσεις, προσαρμόσαμε τη λειτουργία και δράση των Κομματικών Οργανώσεων στο πλαίσιο των μέτρων πρόληψης και προφύλαξης της δημόσιας υγείας. Ταυτόχρονα, απαιτήσαμε να ληφθούν άμεσα όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της υγείας του λαού, των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Το περιεχόμενο της παρέμβασης του Κόμματός μας σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες αποτυπώνεται εύστοχα με το σύνθημα: «Μένουμε δυνατοί, δεν μένουμε σιωπηλοί».

ΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ, προστατεύουμε τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, τους συντρόφους και φίλους, τους συναδέλφους μας. Δεν μένουμε σιωπηλοί μπροστά στις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Αναδεικνύουμε και διεκδικούμε όλα αυτά, τα οποία ήδη έπρεπε να είχαν γίνει για να αντιμετωπιστεί η πανδημία.

Προβάλλουμε ιδιαίτερα την ανάγκη για χιλιάδες προσλήψεις υγειονομικών, για την άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, για την προστασία των συνανθρώπων μας, που δεινοπαθούν στους εργασιακούς χώρους για να βγει η παραγωγή η απαραίτητη για την επιβίωση του λαού, όπως και την προστασία των συνανθρώπων μας που δίνουν μια τιτάνια μάχη με αυτοθυσία, μέσα στα νοσοκομεία, σε όλους τους χώρους Υγείας, για να προστατέψουν την υγεία και τη ζωή μας.

Μένουμε δυνατοί, δεν υποστέλλουμε την αντίσταση, τη διεκδίκηση, την αλληλεγγύη, στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές, παίρνοντας, ασφαλώς, υπόψη μας τα μέτρα προστασίας και τις ιδιαίτερες συνθήκες.

Δεν μένουμε σιωπηλοί μπροστά στην εργοδοτική αυθαιρεσία και την πολιτική της κυβέρνησης, που επιδιώκει να φορτώσει και αυτήν την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων.

ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ που θέλουν να επιβάλουν η κυβέρνηση και η μεγάλη εργοδοσία στο όνομα τού «όλοι μαζί να ξεπεράσουμε κι αυτήν την κρίση», απαύγασμα μιας υποκριτικής αστικής ηθικής. Πολύ απλά, γιατί δεν μπορούμε «όλοι μαζί» να κάνουμε τις προσλήψεις υγειονομικών, να επιτάξουμε τον ιδιωτικό τομέα, να πάρουμε μέτρα πρόληψης και προστασίας, παρέχοντας όλα τα απαραίτητα εργαλεία και μέσα προστασίας των εργαζομένων. Αυτά, στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, οφείλει να τα κάνει η κυβέρνηση και το κράτος του οποίου ηγείται, μαζί με την τάξη που έχει την πραγματική εξουσία και ιδιοκτησία. Κι αυτό μέχρι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα «όλοι μαζί», ενωμένοι, να τους παραμερίσουν οριστικά και αμετάκλητα και να οικοδομήσουν μια κοινωνία όπου τα κοινωνικά αγαθά θα βρίσκονται στην προτεραιότητα, σε αντίθεση με το καπιταλιστικό κέρδος που οδηγεί στο θάνατο συνανθρώπους μας.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΜΕΤΡΑ ενίσχυσης των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων, που δέχτηκαν πλήγμα από τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν.

Απαιτούμε να ακυρωθούν οι περίπου 40.000 απολύσεις και πολύ περισσότερες βλαπτικές μεταβολές που προηγήθηκαν. Δεν νομιμοποιούμε μέτρα που παίρνονται επ' αφορμή της επιδημίας, με στόχο όμως να μονιμοποιηθούν, όπως αυτά που αφορούν στην περαιτέρω «ευελιξία» της εργασίας.

* * *

ΔΕΝ ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ. Όμως, αυτή εμπεδώνεται όταν ένα κράτος αναλαμβάνει τη δική του πρωταρχική ευθύνη.

Η επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης της ΝΔ να τα ανάγει όλα στην «ατομική ευθύνη» είναι ύπουλη, εκ του πονηρού, ακριβώς γιατί κρύβει από τον λαό τη μεγάλη αλήθεια.

Εχει στόχο να κρύψει τις τεράστιες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, για τις οποίες ευθύνεται η πολιτική συνολικά της ΕΕ, την οποία έχουν αποδεχτεί και ενστερνιστεί όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, όπως και η μέχρι σήμερα πολιτική της υποβάθμισης, της εμπορευματοποίησης, των περικοπών που ακολούθησαν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ πρώτα, του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια.

Μήπως δεν έκανε το ίδιο με την επικοινωνιακή στρατηγική της «ατομικής ευθύνης» και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν απέδιδε στην ατομική ευθύνη τις τραγωδίες στη Μάνδρα και το Μάτι;

Η υποκρισία της σημερινής κυβέρνησης αποδεικνύεται και στο κομμάτι των αναγκαίων περιοριστικών μέτρων. Γιατί αυτά τα μέτρα σταματούν έξω από τις «πύλες» των χώρων δουλειάς, των νοσοκομείων, των σούπερ μάρκετ και άλλων εργασιακών χώρων, όπου οι εργαζόμενοι συνωστίζονται χωρίς τα άκρως απαραίτητα μέτρα προφύλαξης.

Και όλα αυτά, ενώ υπάρχει το παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας, όπου, όπως καταγγέλλεται, η διασπορά του ιού οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στο ότι, με ευθύνη των βιομηχάνων και της κυβέρνησης, δεν διέκοψε τη λειτουργία της η μεγάλη βιομηχανική ζώνη του Βορρά, λειτουργώντας ως βασική εστία διασποράς.

Για όλα τα παραπάνω, «λογαριαζόμαστε» από τώρα και με την κυβέρνηση της ΝΔ και με την ασύδοτη μεγάλη εργοδοσία. Δεν το αφήνουμε για μετά, στο όνομα των ειδικών συνθηκών, οι οποίες επιβάλλουν τάχα σήμερα τη σιωπή μιας ψευδεπίγραφης «ομοψυχίας», όπως προβάλλουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, καλώντας ουσιαστικά τον λαό σε αφοπλισμό και υποταγή. Και αυτό αφορά και στη σκέψη, στη συνείδηση, στο καθαρό ταξικό μυαλό, αφορά και στην πράξη, στην αγωνιστική στάση ζωής, ώστε να μη νιώσει κανένας και καμιά μόνος - μόνη σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.

Η δική μας ομοψυχία, η ομοψυχία της εργατικής τάξης, του δοκιμαζόμενου πολύπλευρα λαού, είναι αυτή που οικοδομείται καθημερινά, με υπομονή και επιμονή, σταθερά, απέναντι και ενάντια στις πολιτικές της ΕΕ, του μεγάλου κεφαλαίου και των κυβερνήσεών τους, που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή του, τη ζωή των παιδιών του.

Ειδικά η αντιπολίτευση κομμάτων, όπως του ΣΥΡΙΖΑ, θα μείνει στην ιστορία ως η αντιπολίτευση τού «βάζουμε πλάτη» σε κάθε επικίνδυνο βήμα που πλήττει τελικά τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Από τις επικίνδυνες σχέσεις με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας που εξελίσσεται μαζί και πλάι στην τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα, τη διαχείριση του προσφυγικού - μεταναστευτικού δράματος, μέχρι την ίδια τη διαχείριση της πανδημίας, ο ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας της στρατηγικής του σύμπλευσης και συμφωνίας, βάζει πλάτη στην κυβέρνηση της ΝΔ, σε όλα αυτά τα κρίσιμα για τη ζωή του λαού ζητήματα.

Αλλωστε, η διάλυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, από την απαξιωμένη έως και ανύπαρκτη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, μέχρι τα μεγάλα νοσοκομεία που δεν περίμεναν την πανδημία για να βρεθούν στα όριά τους, έχει πλέον και τη δική του σφραγίδα:

• Η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ έκλεισε νοσοκομεία και ο ΣΥΡΙΖΑ τα άφησε κλειστά.
• Η ΝΔ μείωνε τα κονδύλια για την Υγεία και ο ΣΥΡΙΖΑ τα μείωνε ακόμα περισσότερο.
• Κανείς τους δεν έκανε τις προσλήψεις όλου του αναγκαίου ιατρικού και υγειονομικού προσωπικού.
• Μαζί παραμύθιαζαν τον λαό ότι ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας μπορεί να συμβάλει στην «αναβάθμιση» του δημόσιου τομέα Υγείας.

* * *

ΑΝ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ τούτες τις μέρες της πανδημίας του κορονοϊού είναι ο μύθος ότι μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα και να συμβάλουν έτσι πραγματικά στην αντιμετώπιση της κατάστασης, αφού αυτόν τον μύθο τον αποστομώνει η κερδοσκοπία των ιδιωτικών κέντρων με τα τεστ για τον ιό, τα οποία όχι μόνο είναι προσιτά μόνο σε όποιον έχει να τα πληρώσει, αλλά στερούν από τον κρατικό σχεδιασμό πολύτιμους πόρους, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν και τον κίνδυνο διασποράς.

Τον μύθο αυτόν τον ξεγυμνώνει, επίσης, το γεγονός ότι το κράτος εξαρτάται για την προμήθεια βασικών υλικών και φαρμάκων από τον «πόλεμο» που διεξάγεται στην παγκόσμια αγορά, από τις μεγάλες εταιρείες, που βρήκαν ευκαιρία να κάνουν χρυσές μπίζνες.

Αποδεικνύεται με δραματικό τρόπο η αναγκαιότητα ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας, με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης.

Ακόμα και τώρα που όλα τα μάτια είναι στραμμένα στο δημόσιο σύστημα Υγείας, οι προσλήψεις υγειονομικών που ανακοίνωσε η κυβέρνηση δεν επαρκούν για να καλύψουν ούτε καν τις στοιχειώδεις ανάγκες, σε άλλες, κανονικές συνθήκες, πόσο μάλλον σε συνθήκες πανδημίας.

Οι συνθήκες απαιτούν:

• Να προχωρήσει άμεσα η επίταξη των ιδιωτικών μονάδων και η ένταξή τους στον κεντρικό κρατικό σχεδιασμό.
• Την προμήθεια των νοσοκομείων με όλα τα αναγκαία μέσα που ζητάνε οι ίδιοι οι υγειονομικοί που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι χρειάζεται εδώ και τώρα.
• Το άνοιγμα όλων των ΜΕΘ.
• Την πρόσληψη όλου του αναγκαίου υγειονομικού προσωπικού.

Τα όσα ψέλλισε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για «επίταξη» των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων, αφορούν απλώς την επέκταση της σύμβασης του ΕΟΠΥΥ. Προφανώς, ούτε αυτό τολμά ο ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει, την πραγματική άμεση δηλαδή επίταξη του ιδιωτικού τομέα.

* * *

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΥΘΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ είναι αυτός που αφορά στην «επιστροφή στην κανονικότητα» και στους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ολα αυτά τώρα δίνουν τη θέση τους στην παραδοχή ότι και η ελληνική οικονομία μπαίνει σε βαθιά ύφεση.

Εχει φυσικά προηγηθεί η επιβράδυνση της οικονομίας στην ΕΕ και σε άλλες μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες, μεγαλώνοντας τον κίνδυνο εκδήλωσης μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης.

Φυσικά, η πανδημία που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν είναι η κύρια αιτία της αλλά μόνον ο καταλύτης. Είναι δεδομένο ότι η ελληνική οικονομία θα πληγεί και εξαιτίας της «μονοκαλλιέργειας» του Τουρισμού, εκθέτοντας όλους εκείνους που είχαν κάνει σημαία τους την εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας.

Τα μέτρα που παίρνουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της, οι οποίες προχωρούν σε μέτρα προστατευτισμού, κλείνουν σύνορα, χρηματοδοτούν με πακέτα «στήριξης» δικούς τους μονοπωλιακούς ομίλους, δεν πρόκειται να ανακόψουν αυτήν την πορεία.

Αυτήν την κρατική κεϊνσιανού τύπου παρέμβαση, όπως και τη διαφημιζόμενη δημοσιονομική χαλάρωση, για να στηριχτεί η καπιταλιστική οικονομία, πρέπει να ξέρουμε ότι θα την πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι θα κληθούν να καλύψουν τα νέα δημοσιονομικά κενά και τις νέες δανειοδοτήσεις.

Οσο για την περίφημη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», αυτή μόνο ως ανέκδοτο πλέον ακούγεται, ακόμα και ανάμεσα στους αστικούς κύκλους της χώρας. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν, στην Ευρωπαϊκή Ενωση της «ελευθερίας κίνησης εμπορευμάτων», Γερμανία και Γαλλία απαγόρευσαν ακόμα και τις εξαγωγές του αναγκαίου υγειονομικού υλικού σε άλλες χώρες!

Αποδεικνύεται και με αυτόν τον τρόπο, και μάλιστα μέσα σε τραγικές στιγμές για τους λαούς της Ευρώπης, ότι η ΕΕ δεν είναι ένωση λαών, αλλά «λυκοσυμμαχία» και «λάκκος των λεόντων», ιμπεριαλιστική ένωση κρατών, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα, όχι απλά μιας πιο σκληρής στάσης απέναντί της, όπως προβάλλουν διάφορα αστικά κόμματα, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, αλλά μιας πολιτικής και στρατηγικής επιλογής που θα οδηγεί σε αποδέσμευση από αυτήν με την εργατική τάξη, τον λαό της κάθε χώρας να έχει την εξουσία και την ιδιοκτησία.

* * *

Πάνω από όλα όμως, η πανδημία αναδεικνύει κάθε μέρα όλο και περισσότερο τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος.

Αποδεικνύεται ότι οι σύγχρονες ανάγκες, τα κοινωνικά αγαθά, όπως αυτό της υγείας, δεν μπορούν να αφήνονται στο έλεος των αγορών και του κέρδους.

Αυτήν τη σαπίλα δεν μπορεί να την κρύψουν οι επιθετικοί προσδιορισμοί που βάζουν κάποιοι στον καπιταλισμό, όπως «νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός», «ακραίος καπιταλισμός» και άλλα σχετικά, μόνο και μόνο, σε τελική ανάλυση, για να αποκρύψουν ότι στηρίζουν με χέρια και με πόδια το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Γιατί, τώρα πλέον δεν μπορεί ακόμα να ισχύει ότι «ίσως είναι μια λάθος προσέγγιση», «ένα απλό λάθος πολιτικής στρατηγικής» που μπορεί ίσως και «να διορθωθεί με επιμέρους βελτιωτικές κινήσεις» ή με «αλλαγή κάποιων διαχειριστών της αστικής εξουσίας περνώντας ξανά από τους φιλελεύθερους στους σοσιαλδημοκράτες» και τούμπαλιν...

Σαν να λέμε βέβαια, «τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου»...

Μόνο που ο έρμος ο «Παντελής», κάπως έτσι βρίσκεται μονίμως διασωληνωμένος και σε συνθήκες πανδημίας κορονοϊού και σε συνθήκες όχι τόσο ιδιαίτερες και ζόρικες, αλλά πάντως σε συνθήκες οπωσδήποτε καπιταλισμού.

Οι εξοργιστικές καταστάσεις, με τους γιατρούς να εξαναγκάζονται να επιλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, υπάρχουν και στις χώρες με «νεοφιλελεύθερες» κυβερνήσεις, όπως στην Ιταλία, αλλά και εκεί που κυβερνούν οι ψευδεπίγραφες «προοδευτικές συμμαχίες», όπως η Ισπανία.

Σήμερα χρεοκοπεί ο ίδιος ο καπιταλισμός, η ίδια η οικονομία της αγοράς σε όλες της τις εκδοχές, που ακυρώνει κάθε δυνατότητα η εργατική τάξη, ο λαός, να απολαμβάνει υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας σύμφωνα με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, ακριβώς γιατί έχει ως βασικό του κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.

Ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας, όλα υποτάσσονται στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Γι' αυτό οι εργάτες στις βιομηχανίες της Βόρειας Ιταλίας δούλευαν κανονικά παρά τις απαγορεύσεις, χωρίς μέτρα προστασίας, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.

Γι' αυτό μεγαλώνει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα διεθνικά μονοπώλια, για το ποιος θα πατεντάρει το νέο εμβόλιο, τη στιγμή που θα έπρεπε να υπάρχουν η συνεργασία και η κοινή προσπάθεια των καλύτερων επιστημόνων και ερευνητικών κέντρων όλου του κόσμου.

Γι' αυτό ακόμα και τώρα, η μεγαλοεργοδοσία ξεχαρβαλώνει τα όποια εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει, δοκιμάζει νέες μορφές της εκμετάλλευσης, όπως η τηλεργασία, προχωρά σε μαζικές απολύσεις.

Απέναντι στη σαπίλα του χρεοκοπημένου καπιταλισμού, προβάλλει η ανωτερότητα του σοσιαλισμού που εξασφάλισε υγεία, περίθαλψη σε όλους και μάλιστα στον προηγούμενο αιώνα και σε χώρες που ξεκίνησαν την οικοδόμησή του σε συνθήκες μεγάλης καθυστέρησης σε όλα τα επίπεδα.

Τα στοιχεία στη Σοβιετική Ρωσία πριν από 30 χρόνια είναι αμείλικτα: πάνω από 1,1 εκατομμύρια γιατροί, παροχή αποκλειστικά δωρεάν Υγείας σε όλο τον πληθυσμό, 1.387 νοσοκομειακές κλίνες ανά 10.000 κατοίκους, αριθμοί που δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να συγκριθούν με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, στις χώρες της ΕΕ.

Ακόμα και σήμερα, η αποστολή των Κουβανών γιατρών στην Ιταλία, η ύπαρξη υποδομών Υγείας σε χώρες, όπως η Γερμανία, που ήταν αναγκασμένες να έχουν λόγω του σοσιαλιστικού συστήματος της μισής Γερμανίας τότε, της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, ακόμα και η διαχείριση της πανδημίας στην καπιταλιστική Κίνα που φανερώνει τα σοσιαλιστικά της κατάλοιπα, δείχνουν πως ο σοσιαλισμός έχει αφήσει ακόμα και σήμερα, τρεις δεκαετίες μετά την ανατροπή του, το ισχυρό κοινωνικό αποτύπωμά του.

* * *

Σ' αυτές, λοιπόν, τις πρωτόγνωρες συνθήκες, μένουμε δυνατοί, παλεύουμε για μέτρα προστασίας της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, προβάλλουμε τη μόνη προοπτική για την εργατική τάξη, την πλειοψηφία του λαού μας, τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό.

Η χειροπιαστή υπεροχή του σοσιαλισμού, της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, είναι η μεγάλη παρακαταθήκη για την επόμενη ημέρα.

Αυτό ας πρυτανεύει στις σκέψεις και στην πολιτική δράση όλων μας, αυτές τις μέρες της «καραντίνας». Αρνιόμαστε την πολιτική «καραντίνα», αντιπαλεύουμε την «καραντίνα» στη σκέψη. Σκεφτόμαστε, μελετάμε και δρούμε, αντιμετωπίζοντας το σήμερα, προσαρμόζοντας τη δράση μας, με το βλέμμα όμως στο αύριο, προετοιμάζοντας το αύριο.

Αναδημοσιεύεται από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», 28-29 Μάρτη 2020.