Μα είναι ο άνθρωπος! το μόνο ον στον πλανήτη που χρειάζεται πρόσθετη ενέργεια για να επιβιώσει! Του Στέφανου Σταμέλλου

Διαβάζω στο https://www.energia.gr/ σε άρθρο του κ Γιάννη Χατζηβασιλειάδη, τ. Προέδρου του Ινστιτούτου Ενέργειας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ), ότι «το 2050 η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα, [προβλέπεται να είναι] αυξημένη κατά 50% της σημερινής».....

 Αυτό σε τριάντα χρόνια από τώρα! Το στοιχείο αυτό -η ζήτηση ενέργειας- το οποίο μας «έρχεται» από το μέλλον(πρόβλεψη), θα μπορούσε να πει πολύ απλά κανείς ότι δεν πηγάζει από τις πραγματικές ανάγκες της ζωής, αλλά από αυτές που δημιουργούν συνεχώς κάποιοι αόρατοι μηχανισμοί συμφερόντων, παραποιώντας και λεηλατώντας αυτά που η ίδια η φύση και ο πλανήτης μπορεί να προσφέρει.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο άνθρωπος είναι το μόνο ον στον πλανήτη που χρειάζεται πρόσθετη ενέργεια για να επιβιώσει. Όλη η υπόλοιπη πλάση επιβιώνει και εξελίσσεται με την ενέργεια που πηγάζει από τους φυσικούς νόμους και, στη διάρκεια τόσων δισεκατομμυρίων χρόνων, από μόνη της η φύση αναπλάθει τη ζωή. Ο άνθρωπος, αυτό το χαρισματικό ον, αντί να λεηλατεί τους πόρους του πλανήτη και να διαταράσσει τις ισορροπίες του, θα έπρεπε να εναρμονιστεί με τις δυνάμεις της φύσης και να τις αξιοποιεί για την επιβίωσή του χωρίς να καταστρέφει∙ χωρίς να καταστρέφει τη ζωή και τις δυνατότητες της αρμονικής της εξέλιξης.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά γι’ αυτό, πιστεύω ότι είναι κατανοητό. Επιγραμματικά μόνο: Οι πετρελαϊκές εταιρείες αυξάνουν τη δραστηριότητά τους σταθερά και επικίνδυνα. Οι εξορύξεις και οι έρευνες των υδρογονανθράκων πολλαπλασιάζονται, αντί να μειώνονται [μπήκε δυνατά στο παιχνίδι και η χώρα μας… Διαβάζουμε: “Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο με τις εντάσεις τόσο σε πολιτικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο να βρίσκονται στο «κόκκινο». Σύμφωνα με χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου που δημοσίευσε ο λογαριασμός Petroleum Economist, στην περιοχή πλέουν όλο και περισσότερα πλοία από Ελλάδα, ΗΠΑ, Γαλλία, Τουρκία, Αίγυπτο και Συρία”.] Οι γεωτρήσεις στην Αρκτική και στα τροπικά δάση του Αμαζονίου, η υδραυλική ρωγμάτωση ως μέθοδος εξόρυξης και η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πισσούχου άμμου συνεχίζουν στην ίδια πορεία. Τα αιολικά και οι ανεμογεννήτριες στη χώρα μας -για να λέμε και τα δικά μας- εγκαθίστανται σε κάθε κορυφογραμμή, σιδερένια σκιάχτρα στους ορίζοντες σε λίγα χρόνια.

Το νούμερο, που αναφέρεται στο άρθρο, είναι εντυπωσιακό: μέσα σε 30 χρόνια αύξηση της ζήτησης της ηλεκτρικής ενέργειας κατά 50%! Η λογική λέει ότι στόχος όλων πρέπει να είναι η μείωση της ζήτησης και της κατανάλωσης∙ πρωτίστως η μείωση της σπατάλης. Η μόνη επιδότηση, που έπρεπε να υπάρχει, είναι στη μείωση της κατανάλωσης και σε καμιά περίπτωση στην παραγωγή. Η εμπορευματοποίηση/ιδιωτικοποίηση της ενέργειας σημαίνει αυτόματα ότι η αύξηση της ζήτησης και της κατανάλωσης είναι όφελος για τους παραγωγούς, που επιδιώκουν -και επιτυγχάνουν- την αύξηση των κερδών τους. Αυτό και μόνο το στοιχείο βάζει σε υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο οικονομικός ανταγωνισμός και τα συμφέροντα σπρώχνουν τα πράγματα διαρκώς στην αντίθετη πλευρά της λογικής. Η ενέργεια αντιμετωπίζεται ως ένα κοινό καταναλωτικό «αγαθό», και όχι ως έμμεση απειλή για την ίδια τη ζωή∙ τη ζωή στη φύση και στον πλανήτη, άρα και του ανθρώπου. Κι αυτό είναι το λάθος!

Το συμπέρασμα: Χρειαζόμαστε ένα εγερτήριο, ένα νέο μοντέλο στη διαχείριση της ενέργειας και έναν καινούργιο τρόπο για να μοιραζόμαστε τον πλανήτη, με αλλαγή του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης.   

Λαμία, Φλεβάρης 2020

Στέφανος Σταμέλλος

http://www.e-ecology.gr

https://www.facebook.com/stefanos.stamellos