Τ Η Λ Ε Ν Α Ρ Κ Ω Τ Ι Κ Α Γράφει ο Μήτσος Αδρύμης

   

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, με όλα τα στραβά και τις αναποδιές, μ’όλα μας τα κουσούρια, με όλη αυτή τη βρωμοζωή πού ζούμε (κι όμως βρίσκουμε το κουράγιο να χαμογελάμε) πίστευα ακόμη ότι υπάρχει  ελπίδα......

΄Ότι κάτι μπορεί να γίνει, κάποιος να βάλει μια φωνή όταν όλα φαίνονται να διαλύονται. 

Πλέον δεν το πιστεύω, μένα λαϊκό κίνημα σε αποσύνθεση.

Θα ήταν ουτοπία να με ακούσουν, όταν όλο το έθνος προσκυνά ούτε καν < σώβρακα και  φανέλες> πού έλεγε και ο Πανούσης, αλλά τους αστέρες της πρωινό-μεσημβρινής ζώνης  πού άπλωσε τα πλοκάμια της στο απόγευμα και στο  βράδυ.

Ποιος να δώσει σημασία στα καζίνο, στις ρεμούλες στις συντάξεις, στο ασφαλιστικό, όταν η  κάθε…..καημένη αυτής της ζωής τρέχει στα κανάλια επειδή της έφυγε ο σύζυγος, επειδή η  αποπάνω της καταβρέχει τη μπουγάδα, επειδή, επειδή?

 Σκασίλα τους των νοικοκυράδων για το μαύρο ψωμί πού τρώνε, με τη μαύρη σύνταξη των  300 ευρώ.  Θα φωνάξουν, θα φωνάξουν, θα ξεθυμάνουν, αλλά μόλις ανοίξουν ο <χαζοκούτι> θα ναρκωθούν, θα ξεχαστούν και θα ξεχάσουν.

 Αυτό θέλουν να κάνουμε, και εμείς το κάνουμε και τους λέμε κι  …Ευχαριστώ.

Παλιά το  ``όπιο``, ο ``αποσυντονισμός ``, ο ``αποπροσανατολισμός`` ήταν η μπάλα, το γήπεδο, η φανατίλα. Σήμερα είναι η τηλεόραση, η τηλεοπτική αποθέωση της βλακείας,  λίγο πιο κάτω από το μηδέν.

 Δεν με αηδιάζει η  `` πίκρα `` για τα σημερινά, αλλά η διπλή  `` πίκρα ``  για την έλλειψη  προοπτικής, χωρίς ένα σχέδιο φυγής απ’ τη φρικτή φυλακή ενός λαού πρόωρα γηρασμένου.

<< Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες και ξημερώματα Παρασκευή Τοξότες, Φάλαγγες  και Λεγεώνες με στείλαν και με βάλαν σε κλουβί. Και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί…….>>  Ζούμε σ’ ένα   ασήμαντο κρατίδιο  <<του  ευρωπαϊκού περιθωρίου>>. Έχουμε πάψει να παράγουμε πολιτισμό και τα βασικά και  πρωτογενή στοιχεία της ταυτότητάς μας διασώζουν μικρές <<κυψέλες συγκίνησης >>.

Χάνουμε την ιδιοπροσωπία μας ως λαός για ένα βασικό λόγο. Γιατί δημιουργούμε  ασχολούμενοι μεταπράττοντας τη δυτική ανοησία του <<αν πληρώνω, παίρνω  οτιδήποτε>> Επομένως , αξιώνουμε χρήματα θεωρώντας πώς μόνο έτσι ``φιλοκαλούμεν ``!!! 

Δυστυχώς, όμως, το κράτος λόγω διαφθοράς και εξόφθαλμης ανικανότητας δεν μπορεί και  δεν θέλει να φτάσει  ούτε αυτό το χαμηλό μέτρο των αξιώσεών μας. Και γινόμαστε μίζεροι  και χάνουμε την αρχοντιά μας και μοιρολογούμε καθημερινά  <<στρατευμένοι>> εθελόθυτα στις σύνταξη – αρχί(δι)ες Αυτιάδων και  Παπαδάκηδων. Και για να ``ησυχάσουμε  `` ξεπουλάμε τα πάντα. Τις ΔΕΚΟ στους αργυραμοιβούς, την παιδεία στους νοητικά χωλούς,  την αξιοπρέπειά μας στους Σκοπιανούς και στους Τούρκους, τα Δάση μας στο αθηναϊκό αληταριό, την ψυχή μας στο διάολο.

 << Μάννα  μου, με τρώει το μ’νί, τρίφ’το γιέ μ’, να βγάλ’ μαλλί >>. 

Το ρόδο καταγής βγάζει καπνό. Μακρινή Μητέρα, Ρόδο μου Αμάραντο.

Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης, μεγάφωνα και ασύρματοι από  παντού, γλυκά σε  νανουρίζουν κι’ εσύ ανεβαίνεις ψηλά στους βασιλιάδες τ’ ουρανού……

Και <<πού πας παλικάρι>>? θα τον νικήσεις τον θάνατο?

 Θα  <<κολυμπήσεις στον θανατά >>? ΝΑΙ !!

Νανούρισμα είναι, νανούρισμα και <<οι αντένες μιας γης χτυπημένης>> και τα <<μεγάφωνα >> και οι  <<ασύρματοι από παντού >>!!!

Εσύ,  όμως, εκεί ανήκεις, παλικάρι, στους  <<βασιλιάδες τ’ ουρανού>>!!

Και  <<τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις>> και <<όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβά την ανηφόρα  και <<Θανάτω θάνατον πατήσας >>!!

Ένας λαός χάνεται μόνο όταν παύει να ανεβαίνει << ψηλά στους βασιλιάδες τ’ ουρανού

Όταν δε σκύβει ταπεινά για ν’ ανέβει ψηλότερα.

Όταν πιστεύει ότι θα καβατζάρει με Κυβερνητικά πλεονάσματα και κοινωνικά μερίσματα.Να πάρει ο διάολος, τη  σωτηρία της Ψυχής μας, τη γαλήνη της ψυχής μας δε την αγοράζουν με καμιά παροχή.

Ας ξεφύγουμε απ’ τη θανατική παροχή των πρωινάδικων και των δελτίων.

 Άλλωστε ζεις όσο είσαι δημιουργός, και δημιουργός είναι εκείνος πού από το, τίποτα, κάνε, κάτι,. Από το << τίποτα>>!

 Ας αναζητήσουμε λοιπόν το όμορφο από εκεί πού το αφήσαμε, απ’ την <<αλληλουχία των  κρυφών νοημάτων>>.

Δεν αρκεί να έχουμε << πρώτες ύλες>> κι ας τις αυξάνει η πολυχρονεμένη μας κατά 5 ευρώ  γιατί θέλουν αλληλουχία.

Αλληλουχία κρυφών νοημάτων θέλουν  ……..

<< Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγο

και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του τις σπηλιές

και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζεις τις νύχτες

πού κλαίν’ των ανθρώπων τα   βάσανα………..