1.
75 χρόνια από
την απελευθέρωση
της Λαμίας - 18 Οκτώβρη 1944
Ανακοίνωση
της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ για την επέτειο
απελευθέρωσης
της πόλης από
τους ναζί
Φέτος
η πόλη
μας γιορτάζει για 75η φορά
μια σημαντική στιγμή του αγώνα για την απελευθέρωσή της από τους
γερμανούς ναζί και τους συνεργάτες τους.....
Τιμώντας
την θυσία των αγωνιστριών και των αγωνιστών της Αντίστασης, καθώς και όλων των ελεύθερων ανθρώπων,
που
δεν φοβήθηκαν μπροστά στην επέλαση του Γερμανού κατακτητή και αγωνίστηκαν για την ελευθερία , την ισότητα και τη δημοκρατία, διατηρούμε ζωντανή στη μνήμη μας την ιστορία του τόπου
μας και την ενσωματώνουμε ως οδηγό στη δράση μας. Τιμούμε ιδιαίτερα τον συμπατριώτη
μας και πρωτοκαπετάνιο
του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη και εμπλουτίζουμε
το πολιτικό
μας DNA με την συνταρακτική του ομιλία στην πλατεία
Ελευθερίας της Λαμίας.
Μια τέτοια ημέρα δεν θα μπορούσαμε να λησμονήσουμε τα εγκλήματα των ναζιστών στην περιοχή
μας, την Ελλάδα και την Ευρώπη,
καθώς και τη διεκδίκηση των συμπατριωτών
μας που
ακόμη και σήμερα ζητούν δικαίωση για όσα οι ίδιοι ή συγγενείς
τους υπέστησαν. Προσπάθεια
την οποία η Βουλή
των Ελλήνων έχει ενισχύσει πρόσφατα
με την ιστορική της απόφαση για την διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών από την
Ελληνική Πολιτεία.
Σήμερα
η μάχη
κατά του φασισμού στην ελληνική κοινωνία φαντάζει πιο
επίκαιρη από ποτέ.
Η πολύχρονη
δίκη της Χρυσής Αυγής πλησιάζει
στο τέλος της και όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες
περιμένουμε
με αγωνία την επιβολή της δικαιοσύνης στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς των εγκλημάτων, που
πραγματοποιήθηκαν
πριν
λίγα χρόνια στην χώρα μας. Σε όσους διολισθαίνουν προς
το σκοταδισμό και τη ακροδεξιά λογική απαντάμε με ένα διαρκή κοινωνικό και
πολιτικό
αγώνα.
Δεν πρέπει
ταυτόχρονα να ξεχνάμε και το έγκλημα που
διαπράττεται
στην ευρύτερη περιοχή
μας ενάντια
στην ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανθρώπινη
ύπαρξη. Και αυτό δεν είναι άλλο από την
στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στη Βόρεια Συρία και την πέραν
των διεθνών κανόνων δραστηριότητά της στην Κυπριακή
ΑΟΖ. Καταδικάζουμε την παράνομη
εισβολή του τουρκικού στρατού και εκφράζουμε την συμπαράστασή
μας στον Κυπριακό
λαό, στον Κουρδικό και Συριακό λαό κατά του ISIS.
Για όλα αυτά, λοιπόν,
οφείλουμε να μην ξεχάσουμε! Ποτέ Ξανά Φασισμός!
Η Νομαρχιακή Επιτροπή
Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ τιμώντας τους αγώνες του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία, ισότητα και δημοκρατία, στα πλαίσια
της απελευθέρωσης της Λαμίας από τους
Γερμανούς,
θα καταθέσει στεφάνι την Κυριακή 20 Οκτωβρίου στις 10.30 το πρωΐ
στο άγαλμα του Αρη Βελουχιώτη, στην Πλατεία Λαού.
Από
το Γραφείο Τύπου
https://www.youtube.com/watch?v=ANSwdr4Z2Xo
ΑπάντησηΔιαγραφήΣηκώνομαι πολλά πρωί τρείς ώρες πριν να φέξει
παίρνω νερό και νίβομαι και ζώνω τ' άρματά μου
και παίρνω δίπλα τα βουνά,
κρυφά τα κορφοβούνια.
Βρίσκω λημέρι αντάρτικο πολλά χορταριασμένο,
βρίσκω τον Άρη αρχηγό βαριά τραυματισμένο.
Για σήκω απάνω Αρη μου, σήκω βρε καπετάνιο
γιατί μας πιάσαν ζωντανούς οι παλιομπουραντάδες.
Βοηθάτε με να σηκωθώ και βάλτε με να κάτσω
και δώστε μου τ' αυτόματο να το γλυκολαλήσω,
να κάνω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες
να κάνω τα βουνά να κλαίν...
https://www.efsyn.gr/nisides/153287_o-aris-kanei-polemo
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε που δάκρυσε ο Αρης
Ως εκείνη τη στιγμή νόμιζα πως τέτοιες αδυναμίες τις έχουμε εμείς οι κοινοί άνθρωποι, αλλά να βλέπης έναν Αρη να δακρύζη και να συγκινείται τόσο πολύ, αυτό δεν το χωρούσε ο νους μου…
Του Σπύρου Μελετζή*
«Στη Λαμία φθάσαμε απόγευμα και μείναμε το βράδυ εκεί γιατί την άλλη μέρα θα γιόρταζε την απελευθέρωσή της. Η μέρα που ξημέρωσε ήταν λιόλουστη. Ψηλά από την πόλη, το κάστρο της Λαμίας φωτολουσμένο έμοιαζε σαν φωτοστέφανό της. Η πόλη ντυμένη μέσα στ’ ασπρογάλαζα απ’ τις χιλιάδες σημαίες ετοιμάζονταν για τη μεγάλη στιγμή της γιορτής της.
Οι καμπάνες της Μητρόπολης χτυπούσαν χαρμόσυνα και ο λαός συγκεντρώνονταν να παρακολουθήση τη δοξολογία. Κατά τις δέκα η ώρα η πλατεία και οι γύρω δρόμοι είχαν γεμίσει από κόσμο. Ομάδες ανταρτών και φουστανελλοφόρων είχαν παραταχθή απ’ τη Μητρόπολη ώς το κτίριο που από τον εξώστη του θα μιλούσε ο Αρης.
Ο εξώστης ήταν στολισμένος με όλες τις συμμαχικές σημαίες και με τεράστιες ελληνικές που έγραφαν ‘‘λαοκρατία’’. Μετά τη δοξολογία, ο Αρης συνοδευόμενος από τον Αρχιμανδρίτη Γερμανό (που πάντα στο βουνό ακολουθούσε τον Αρη κι’ ήταν γνωστός ως Καπετάν Ανυπόμονος), από τον παλαίμαχο λαϊκό αγωνιστή Τάκη Φίτσιο, τον Γενικό Διοικητή Στερεάς συναγωνιστή Σημίτη, τον Δήμαρχο Λαμίας και άλλους, προχωρούσαν προς το κτίριο απ’ όπου θα μιλούσε.
Σ’ όλη τη διαδρομή οι παρατεταγμένοι αντάρτες και φουστανελλοφόροι με προτεταμένα τα όπλα τούς χαιρετούσαν κατά τον αντάρτικο χαιρετισμό. Η πλατεία είχε γίνει μια ανθρωποθάλασσα.
Σημαίες, πανώ, σημαιούλες συμμαχικές και ελληνικές ανακατεύονταν σε μια πολυχρωμία και λαμποκοπούσαν στο λιοφώτιστο πρωινό εκείνης της μέρας. Λες και η φύση ένοιωθε και συμμερίζονταν τη χαρά της λευτεριάς του λαού της Λαμίας.
Οταν ο Αρης πρόβαλε στον εξώστη μια απέραντη ζητωκραυγή σκέπασε τα πάντα και δεν εννοούσε να σταματήση. Κι όσο ο Αρης τούς έκανε νόημα με χειρονομίες να ησυχάσουν, τόσο ο λαός της Λαμίας κουνούσε τα πανώ και τις σημαίες και ζητωκραύγαζε. Πέρασε αρκετή ώρα ώς ότου μπορέση ν’ αρχίση την ομιλία του. Τέσσερις ολόκληρες ώρες κράτησε εκείνη η ομιλία του Αρη.
Τέσσερις ώρες ο Αρης μιλούσε για τον αγώνα του Ελληνικού λαού στις πόλεις και στα βουνά, πώς άρχισε, τι υπόφεραν και πώς έφθασαν ώς τη σημερινή μέρα της λευτεριάς. Ηρθαν στιγμές κατά την ομιλία του που ο Αρης είχε συγκινηθή τόσο πολύ που βούρκωναν τα μάτια του, έκλαιγε και δεν μπορούσε ν’ αρθρώση λέξη. Πρώτη φορά έβλεπα τέτοια συγκίνηση και ομολογώ πως ποτέ μου δεν μπορούσα να φαντασθώ πως υπάρχουν τέτοιες στιγμές στον άνθρωπο Τιτάνα. Ως εκείνη τη στιγμή νόμιζα πως τέτοιες αδυναμίες τις έχουμε εμείς οι κοινοί άνθρωποι, αλλά να βλέπης έναν Αρη να δακρύζη και να συγκινείται τόσο πολύ, αυτό δεν το χωρούσε ο νους μου…
Εβλεπα έναν Αρη γεμάτο καλωσύνη κι ανθρωπιά και προσπαθούσα να νοιώσω την ψυχική του κατάσταση. Να επικοινωνήσω ψυχικά μαζί του και να γίνω και 'γώ μέτοχος της χαράς και της συγκίνησης που πλημμύριζαν την ψυχή του. Ομολογώ πως εκείνη τη στιγμή ένοιωσα μια μεγάλη αναταραχή μέσα μου… Πώς ήταν λοιπόν δυνατόν να μη συγκινηθή τόσο πολύ όταν πριν από τρία χρόνια άφησε την πόλη που γεννήθηκε σκλάβα κι’ άρπαξε το ντουφέκι και βγήκε αντάρτης στα βουνά και πάλεψε και μόχθησε για το ξεσκλάβωμά της.
Χαίρονταν τούτη τη στιγμή γιατί η Λαμία ήταν λεύτερη και ο λαός της τον ζητωκραύγαζε και τον φώναζε ελευθερωτή της. Πώς μπορεί να μη συγκινηθή κανείς μπροστά σε τέτοια γεγονότα, σε τέτοιες θείες στιγμές.
Ποια άλλη χαρά πιο μεγάλη θα μπορούσε να νοιώση μέσα στην ψυχή του ο Αρης από τούτη την τρισευτυχισμένη στιγμή, που η πατρίδα του, η Λαμία, και ο λαός της τον στεφάνωναν με το πιο ένδοξο στεφάνι της τιμής και της ευγνωμοσύνης για την προσφορά και τις θυσίες του για τη λευτεριά της».
*Αναδημοσίευση από το βιβλίο του Σπύρου Μελετζή: «Με τους αντάρτες στα βουνά», Αθήνα 1976, σελ. 36-38