Από την Κορυφή του Παρνασσού

Όσοι έχουν ανεβεί στην κορυφή του Παρνασσού, τη Λιάκουρα, μια ημέρα με διαυγή ατμόσφαιρα, εκτός από την ικανοποίηση που αισθάνθηκαν για την «κατάκτηση» ενός από τα ψηλότερα βουνά της χώρας μας, είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν τη θέα από το ύψος των 2457 μέτρων. ....

Καλύτερη εποχή για μεγαλύτερη διαύγεια είναι το φθινόπωρο και μάλιστα οι πρώτες πρωινές ώρες.

Η θέα από την κορυφή είναι ευρύτατη και μπορεί να συγκριθεί με εκείνη του Τυμφρηστού και των Βαρδουσίων, που θεωρείται από τις ωραιότερες σε όλο τον ελληνικό χώρο. Νωρίς το πρωί με το λυκαυγές μπορεί να παρατηρήσει κανείς «απαράμιλλα πλαστουργήματα ελληνικού φωτός», όπως αναφέρει σε άρθρο του ο «Αττικός», που όμοιά του σπάνια αντικρύζει κάποιος από οποιοδήποτε άλλο σημείο.

Η ανάβαση προς την κορυφή, που άλλοτε ήταν δυσχερέστατη και απαιτούσε πολύωρη πεζοπορία και εξαντλητική κούραση, είναι πλέον εύκολη, γιατί μπορεί να φθάσει κανείς με όχημα μέχρι τη βάση της κορυφής. Δεν μένει παρά πεζοπορία δύο-τριών τετάρτων της ώρας στην πλαγιά χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Μια ανωφέρεια με μικρά βράχια που προσπερνάς πότε από δεξιά πότε από αριστερά, ανάμεσα σε μια αραιή χαμηλή βλάστηση από ποώδη φυτά και έρποντες θάμνους και φθάνεις στην κορυφή, κάτω από την οποία στα βορειοανατολικά χάσκει κατακόρυφος γκρεμός, που προκαλεί ίλιγγο.

Φθάνοντας στην κορυφή ξημερώματα περιμένοντας την εμφάνιση του ήλιου αντικρύζεις, με ολοένα αυξανομένη ένταση, γιγαντιαίες αναλαμπές του φωτός πριν ακόμα ανατείλει ο ήλιος, ενώ βαθμιαία ροδίζει σχεδόν ολόκληρος ο ουράνιος θόλος.

Συνεπαρμένος από το θέαμα βλέπεις να διαγράφονται οι κορυφογραμμές προς την ανατολή και στη συνέχεια προς όλα τα σημεία του ορίζοντα.

Τέλος εμφαίνετε ο τεράστιος ερυθρός δίσκος του ήλιου. Το φως του είναι ακόμα αμυδρό και μπορείς να τον κοιτάξεις χωρίς καμία ενόχληση στα μάτια. Ο δίσκος περιβάλλεται από διαδοχικούς φωτεινούς κύκλους, από τους οποίους παλλόμενοι ιριδισμοί από την αργή κίνηση του ήλιου φθάνουν σε εμάς με την ένταση του φωτός σταθερά να δυναμώνει.

Είναι η ώρα να θαυμάσεις το περιβάλλον ολόγυρα, αρχίζοντας από τις κοντινές ψηλές κορυφές του Παρνασσού. Δυτικά είναι ο επιβλητικότατος Γεροντόβραχος με την κατακόρυφη βορειοανατολική του όψη, νοτιοδυτικά η Τουμποράχη με μια κορυφή να φθάνει τα 2431 μέτρα, νότια ο Τσάρκος και νοτιοανατολικά οι τρεις Τούμπες και τα επιμήκη Μαύρα Λιθάρια.

Στο βάθος του ορίζοντα αρχίζεις να διακρίνεις ένα μεγάλο μέρος από τις θάλασσες και τα βουνά της πατρίδος μας . Ο «Αττικός»  σε άρθρο του στην εφημερίδα «Ελληνική» πριν από 90 περίπου χρόνια περιγράφει ως εξής τη θέα από την κορυφή του Παρνασσού:

«Βλέπεις τας ανυψουμένας ανατολικώς εις την θαλασσίαν  επιφάνειαν τας Σποράδας νήσους, πέραν δε τούτων το ευρύ πέλαγος, λήγον προς τας οροκορυφάς των μακρυνοτέρων νήσων. Εγγύς ο Ευβοϊκός και υπέρ τούτον η δαντελωτή οροκορυφή της Ευβοίας. Δυτικώς διαγράφεται ως κομψούργημα ο Κορινθιακός εις όλην την ελαφράν γραμμήν των ακτών του. Αποκρύπτουν την πελοποννησιακήν ενδοχώραν τα πανύψηλα όρη της εις φρουριακήν  παράταξιν, η Κυλλήνη, το Αροάνιον, η Ερύμανθος με το Παναχαϊκόν, εφαπτόμενο νοτιοδυτικώς με το Ιόνιον Πέλαγος. Βορείως μέγας πύργος ο Όλυμπος με τα υποτέλειαν δηλούντα αυτού όρη ΄Οσσαν και Πήλιον.

Ευδιαγραμμότερος ο Παγασητικός, κατέχουν δε το πρώτον επίπεδον της εικόνος ο Λαμιακός και το βορειότερον  όρη της πεδιάδος του Σπερχειού, γιγαντιαίου αργυρού όρους.

Βορειοανατολικώς ο Άθως απομονωμένος. Μακρύς και αγέρωχος εις την διπλήν διάταξιν… διατηρεί αμείωτον την υψηλήν αυτοτελειάν του. Υπεροχώτερο ανυψούνται εγγύς δυτικώς τα Βαρδούσια και η Γκιώνα, ο μέγας Κόραξ, δια το αρχαίον όνομα του οποίου φαίνεται να έχη περισσότερα δικαιώματα η δευτέρα. Εν μέσω των ορεινών τούτων μεγαλειοτήτων, έχουν σεμνήν εμφάνισιν διαφαινόμεναι κάτωθέν των κοιλάδες, πεδιάδες, ύδατα θαλάσσης, ποταμών, λιμνών από Θεσσαλίας μέχρι Βοιωτίας. Δοκιμάζει τις παράξενον εντύπωσιν δυνάμενος να ενατενίση με ολίγα βλέμματα τα τρία τέταρτα της μικράς πατρίδος, αλλά μεγίστης πατρίδος θεών και ηρώων..»

Μπορεί να μην ιδείς την Αθήνα, γιατί βρίσκεται πίσω από τα βουνά, ή τον Ελλήσποντο και την Κωνσταντινούπολη, όπως καθ’ υπερβολή αναφέρεται, αλλά η ανάβαση στο βουνό, το λυκαυγές από την κορυφή του Παρνασσού και η θέα σε ένα μεγάλο τμήμα της Ελλάδος ασφαλώς θα σου μείνουν αξέχαστα.

Ιωάννης Σκορδάς.

Γεωπόνος - Ερευνητής