Ποιήματα των μελών του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων, Μπάμπη Τσέλου και Κώστα Τσιαλαφούτα, βραβεύτηκαν στον 8ο Ποιητικό Διαγωνισμό της Αμφικτυονίας Ελληνισμού.

Ποιήματα δύο μελών του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων βραβεύτηκαν στον στον 8ο Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό με θέμα :.....

«Ο κόσμος μας στη θεωρία του χρόνου (παρελθόν-παρόν-μέλλον), που διοργάνωσε η Αμφικτυονία Ελληνισμού.

Πρόκειται για τον Μπάμπη Τσέλο που έλαβε το Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ με το ποίημά του «ΤΡΙΛΟΓΙΑ» και τον Κώστα Τσιαλαφούτα που έλαβε το Γ΄ ΒΡΑΒΕΙΟ με το ποίημά του «ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»

Σας παραθέτουμε τα βραβευμένα ποιήματα :

Τριλογία 

Εδώ γεννήθηκαν θεοί και πλήθος αθανάτων
που ρότες ονειρεύτηκαν στα κύματα του Ομήρου.
Το δέρας το χρυσόμαλλο, του Ποσειδώνα ο χτύπος
δίσκος που ξέχωσε ο κασμάς, γκρίζος σοβάς της λάβας. 
Του Περικλή η εποχή, του Σταγειρίτη ο φάρος 
ταξίδι του σκηνοποιού, η μοναξιά του Άθω.
Σπαθί σπασμένο που χτυπά κάτω στην Αλαμάνα. 
Σε τούτες τις χρυσές ακτές σκαλίσανε τις πέτρες
και φώτισαν τα σύμπαντα όλης της οικουμένης 
Παντού λάμπουνε και δονούν μα εδώ λιθάρια στείρα.

Τα σύννεφα αργοπατούν ο άνεμος κοπάζει
Σαν σταματώ στο δειλινό αρχίζω να πονάω.
Κι αναρωτιέμαι ολυνυχτίς πως θα μπορούσε τάχα
να ξαναγίνεις ομφαλός, μια σμίλη του Φειδία;
Τι ήταν αυτό που σ έκανε να πέσεις στο σκοτάδι;
Γιατί η σκιά εσκλήρυνε κι έπεσε μπροστά σου
και σούκρυψε την ατραπό του ορίζοντα τα βάθη; 
Μήπως το φως ήταν σκληρό και σούκαψε την πλάτη;
Ο χρόνος σε ξεθώριασε; Μήπως η φλόγα εσβήσθη;

Βγάλε κραυγή και σκούντησε με δύναμη τη φτέρνα. 
Γέννα φαιά που κάψανε οι αθάνατοι θνητοί σου
Εύπλαστος να γενεί πηλός που όταν απλά τον πλάθεις 
να νιώθεις την ποιότητα, το χάδι στην αφή σου.
Πιάσε το φως που σε χτυπά αλύπητα στην πλάτη
Βάλτο ξανά στο στήθος σου το δρόμο να φωτίσεις. 
Βγάλε την κάρα απ τον πολτό. Ξαναγεννήσου κόρη

Μπάμπης  Τσέλος

          Σημάδια των καιρών

Ο άνθρωπος ξέχασε τον προορισμό του,

εγκατέλειψε τη φιλοσοφία της ζωής

και παραδόθηκε στον αλόγιστο ευδαιμονισμό.

Δυσδιάκριτος έγινε πλέον ο διπλανός μας,

αδιαφορούμε φανερά για τα βάσανά του

και διαβάζουμε έκπληκτοι το κηδειόγραμμά του.

Η φτώχεια άγγιξε την εξαθλίωση,

αφού ο άρτος ο επιούσιος έγινε περιζήτητος 

και η εργασία χαρακτηρίζεται πολυτέλεια.

Τα παγκάκια αδυνατούν να στεγάσουν τους ανέργους,

τα συσσίτια της αγάπης επιβεβαιώνουν την απανθρωπιά

και η προσοντούχα αδικημένη γενιά ξενιτεύεται.

Τα κόκκινα κεραμίδια του σπιτιού τους

μεταμορφώθηκαν σε κόκκινα τραπεζικά δάνεια

και οι αυτοκτονίες τα εξόφλησαν εφάπαξ.

Η εκμετάλλευση του ανθρώπου θριαμβεύει.

Το δίκιο αργοπεθαίνει σχεδιασμένα.

Τα κέρδη πολλαπλασιάζονται και οι λαοί διαιρούνται.

Η ομορφιά και οι χαρές της ζωής

εγκλωβίστηκαν στο μίσος της ανέχειας

και κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς όραμα και ελπίδα.

Ξεχείλισαν τα ποτάμια της οργής,

πλημμύρισαν οι δρόμοι με φωνές.

Διέξοδο στο φως επίμονα ζητούν.

Το όνειρο της νιότης θα μείνει ζωντανό,

ο αγώνας τους θα χαράξει πορεία νίκης

και το μέλλον θα προβάλλει ανθρώπινο μπροστά τους.

           Κώστας  Τσιαλαφούτας