«Εάν εργασθούμε, δεν θα μείνουμε μόνοι μας».

Στο τελευταίο φύλλο της "Φθιωτικης Εκκλησιαστικής Φωνής " (αρ. Φ. 123/21) δημοσιεύτηκε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, το οποίο υπογράφεται από τον Σεβ. Μητρ. Φθιώτιδος κ.κ. Νικόλαο, με τίτλο "Εάν δεν εργασθούμε, θα μείνουμε μόνοι μας" .....

      Συγχαίρουμε τον Άγιο αδελφό Νικόλαο για τον έντονο προβληματισμό του. Πέραν όμως από την σύμφωνη γνώμη που έχουμε ως ποιμένες , θα θέλαμε να καταθέσουμε και τις δικές μας σκέψεις και προβληματισμούς , προς συμπλήρωση των λόγων του.

      Η εκκλησία μας πορεύεται στα βάθη των αιώνων με πηδαλιούχο τον Κύριόν μας και βαδίζοντας στον λόγο του Ευαγγελίου Του και την Ιερά παράδοση που παραλάβαμε από τους αγίους πατέρες.

      Οι ναοί μας θα μείνουν άδειοι από πιστούς , γιατί ο χριστιανός επιζητεί να γευθεί κάτι ξεχωριστό και μοναδικό, κορεσμένος από την καθημερινή τριβή με τα υλικά αγαθά. Έχει ανάγκη να νιώσει κοντά στον Θεό. Ακούει λαμπρούς λόγους και κηρύγματα από τους άμβωνες των ναών , διαβάζει και παρακολουθεί από τα μέσα ενημερώσεως, πλατυστομίες και περίτεχνους λόγους , αλλά πουθενά δεν βρίσκει ανάπαυση. Αυτό που θα ενώσει τους πιστούς με τον Σωτήρα μας , είναι ένα και μοναδικό. Το παράδειγμα των ποιμένων. Δεν πρέπει να απαιτούμε από τους πιστούς να μας σέβονται ως ιερείς τη στιγμή που τα έργα μας, δεν είναι σύμφωνα με το σχήμα μας και την αποστολή μας.

       Εμείς, ως ποιμένες και κληρικοί, πρέπει να είμαστε το φως του Χριστού που θα φωτίσει και θα θερμάνει τις ψυχές του διψασμένου ποιμνίου. Εμείς οι κληρικοί επιβάλλεται να τελούμε σωστά τα καθήκοντά μας. Οι καθημερινές ακολουθίες, θείες λειτουργίες και τα μυστήρια, πρέπει να τελούνται με φόβο και συναίσθηση και όχι να απαιτούμε τα τυχερά από τους πιστούς . Ακούμε στο μυστήριο της εξομομογήσεως , πως ιερείς δεν τηρούν τις νηστείες και δημοσίως σκανδαλίζουν. Ακόμα και την ώρα των ακολουθιών μιλούν και εξερευνούν το κινητό τους τηλέφωνο. Στα πανηγύρια των χωριών μας, οι ιερείς είναι οι πρώτοι και οι τελευταίοι που θα συμμετάσχουν στα γλέντια και τους χορούς. Τα χέρια μας θα πρέπει να μυρίζουν λιβάνι και όχι τσιγάρο. Να έχουμε παράδειγμα μας , τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά, που σε όλη την ιερατική του ζωή λειτουργούσε με φόβο και συστολή το μυστήριο της θείας ευχαριστίας και ο οποίος επί 48 χρόνια που ήταν κληρικός , δεν γεύθηκε πρωινό , γιατί λειτουργούσε καθημερινώς. Επίσης, η εμφάνιση και η περιβολή μας να είναι σωστή και ευλαβική. Να φοράμε τα ράσα μας , να μην είμαστε κουρεμένοι και ξυρισμένοι. Μπορεί να φαίνεται το έξωθεν του ποτηρίου , αλλά ο ιερέας εμφανίζεται σεβάσμιος και ιεροπρεπείς. Η συναναστροφή μας με τον κόσμο να είναι αγγελική. Αντί να διδάσκουμε το ευαγγέλιο του Κυρίου, συμπεριφερόμαστε χειρότερα από τους κοσμικούς.

       Πώς εμείς ευαγγελιζόμαστε την αγάπη στον αδελφό μας , ενώ δείχνουμε μίσος και έχθρα στον πλησίον μας!!!

       Είναι επιτακτική ανάγκη, πρώτα από εμάς τους κληρικούς, να βιώσουμε πνευματική ζωή και να επιστρέψουμε στην εκκλησία. Να αναλογιστούμε τον σκοπό της αφιερώσεως μας και να διορθωθούμε.

        Μεγάλη ευθύνη έχουμε και εμείς οι επίσκοποι , που δεν χειροτονούμε αξίους για το ιερατικό λειτούργημα. Οι άγιοι πατέρες λέγουν, πως χωριό που δεν έχει παπά , το ποιμαίνει ο Χριστός. Ενώ χωριό που έχει ανάξιο παπά , το ποιμαίνει ο διάβολος.

        Για να μην υπάρξει λοιπόν, η εκκλησιαστική ερημοποίηση, όπως αναφέρει ο καλός μας αδελφός Νικόλαος , θα πρέπει πρώτα εμείς οι κληρικοί να είμαστε σωστοί στην αποστολή μας , τελώντας τα καθήκοντά μας, όπως είμαστε υποχρεωμένοι από τους κανόνες της εκκλησίας μας. Ας προβληματιστούμε τέλος , μήπως ευθυνόμαστε πρώτα εμείς και όχι οι πιστοί για την ερημοποίηση των ναών μας.

+ ο Ταλαντίου και Λοκρίδος Νεκτάριος

odigitria-tithorea.blogspot.com