ΙΕΡΟΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΦΑΓΙΑ ΕΝ ΕΛΑΤΕΙΑ Του Παναγιώτη Δημάκη

Οι αιματηρές και αναίμακτες θυσίες και προσφορές, από τήν αυγή τών συγκροτημένων, κοινωνικών ομάδων, εκφράζονταν με προσφορά, ή , αντιπροσφορά, μέρους τών θηραμάτων και τών οικοσίτων,....

 ώς δείγμα ευχαριστίας πρός το Θείον, ακόμα και ανθρωποθυσιών, πού περιγράφονται, στήν αρχαία Γραμματεία, (όπως π. χ. ή θυσία τού Αβραάμ, τής Ιφιγένειας κ. λ. π.), αλλά και τις απαρχές τών καρπών, πού αργότερα, αντικατέστησαν τίς αιματηρές ( ΣΗΜ.), ώς αναίμακτες, μέχρι σήμερα, στις δημόσιες θρησκευτικές, λατρευτικές, αλλά και άλλες εκδηλώσεις, για τήν Θεία επίβλεψη, προστασία και εύνοια. Ίχνη αυτής, τής μακράς αυτής διαδικασίας, υπάρχουν σάν ψήγματα και σπαράγματα, σε όσα αναθήματα και θύματα, (φωτο 1) εκαίοντο πυρί, σε δημιουργημένα ή σχηματικά θυσιαστήρια, ενώ τα υπόλοιπα τεμάχια, κατανάλωναν οι συμμετέχοντες, (φωτο 2) σε κοινό γεύμα, πού οι χιλιετίες διαμόρφωσαν και ελάχιστα, διαφοροποίησαν. Το θέμα είναι μέγα, με πολλές παραμέτρους, ο χώρος μικρός, ακόμη και οι δυνατότητες λιγοστές. Το μικρό τούτο αφήγημα, δεν φιλοδοξεί, να το εξαντλήσει, πόσο μάλλον να το αναλύσει, αλλά να παραθέσει, παρατηρήσεις, φωτο και σχόλια, με τήν ελπίδα, να διασωθούν, αυτά πού μάχεται ο Χρόνος και τα επικαλύπτει, η συνεχής, καλπάζουσα, παράθεση ξένων προτύπων, ακόμη και στήν καθημερινότητα, όπως τα διαλαμβανόμενα στήν ανάρτηση.

Οι τυχόν ευαίσθητοι, περί τις σκληρές φωτό, άς μήν συνεχίσουν τήν ανάγνωση, αφού σήμερα, αυτό δεν είναι αποδεκτό αισθητικά.

Ότι ήταν καθημερινό κάποτε, όπως οι πρακτικές αυτές, ακόμα και στα νοικοκυριά, πού συνήθως αναλάμβαναν οι γυναίκες, να διεκπεραιώσουν, στα πουλερικά ή τα μικρά οικόσιτα, όπως τα κουνέλια π.χ., ενώ για τα μεγαλύτερα ζώα, ο αρχηγός τής οικογενείας, ή, οι περιφερόμενοι περιστασιακοί σφάχτες, πού σε εορτές και πανηγύρια, αλλά και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις, ασκούσαν αυτή τήν ημιεπαγγελματική δραστηριότητα, και, κατ' οίκον.

Συνήθως ήσαν ποιμένες, εξοικειωμένοι στις διαδικασίες αυτές. ( Φωτο 4-5-6-7 ).Ο παππούς μου, Παναγιώτης Γεωργίου Δημάκης, ποιμένας, είναι καταχωρημένος ώς κρεοπώλης, στον Εμπορικό Οδηγό Ιγγλέση, στήν Ελάτεια τό 1908.

Επειδή ο Χρόνος τρέχει, η καθημερινότητα αλλάζει, οι μικρές πληροφορίες κατά τόπους, χάνονται, αποφάσισα μέρος τού υλικού, να το παρουσιάσω, έστω με κενά, ατέλειες και ελλείψεις, ίσως με αβέβαια βήματα, στο κενό, με μέρος φωτογραφικού αρχείου και σειρά αναμνήσεων και παρατηρήσεων, ενός μακρού βίου, για τα δρώμενα αυτά, στις αυλές τών νοικοκυριών, στούς οικιστικούς πυρήνες, στις εξοχές και πανηγυρικές συγκεντρώσεις, όπου η ροή τού αίματος, ήταν δημόσια και συνήθης.

Πάντα με επίγνωση, τής αταξίας τού υλικού, πού θα παραμείνει όμως έτσι, στο προσκήνιο, ώς τράπεζα δεδομένων, για να συμπληρωθεί και σχολιαστεί, αρμοδιότερα στο μέλλον, όπως τής διακοσμητικής δερματογραφίας ( φωτό 8 ), τών σφαγίων και τής ερμηνείας της, το σημαίνον και τα σημαινόμενα, σ' αυτήν, και , οι ακολουθούμενες μέθοδοι .

ΣΗΜ. Οι Πυθαγόρειοι δίδασκαν και εφάρμοζαν, αυστηρά διατροφικά πρότυπα, με πλήρη αποχή, από τήν κρεοφαγία, με εξαίρεση τα κρέατα τής Ιεροθυσίας, όπου αινίττεται, ένα είδος μυστικιστικού, τελετουργικού καθαρμού...τα καλά και δίκαια τών αναγκαίων τού βίου....