Η ανίατη ασθένεια των Δημοσκοπήσεων.

Οι δημοσκοπήσεις έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους.Κατά παραγγελία εφημερίδας, καναλιού και γενικά αυτών που   προσπαθούν να χειραγωγήσουν  το εκλογικό σώμα και την μερίδα των αναποφάσιστων .....

Τα ερωτήματα είναι ενδεικτικά, αλλά δεν διατυπώνονται τυχαία. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η πρώτη συζήτηση που πρέπει να ανοίξει στη χώρα μας δημοσίως και επειγόντως είναι αυτή του ρόλου των δημοσκοπήσεων. Διότι είναι αδιανόητο οι προβλέψεις των «ειδικών» να αποδεικνύονται  εκτός τόπου και χρόνου και όλα να τελειώνουν με κάποιες σκόρπιες «συγγνώμες»  το βράδυ των εκλογών στα κανάλια. Πολύ περισσότερο όταν είναι πια ηλίου φαεινότερον ότι οι δημοσκοπικές προβλέψεις που δημοσιεύονται μέχρι την προπαραμονή των εκλογών, όχι μόνον αποδεικνύονται λανθασμένες, αλλά σίγουρα επηρεάζουν και ένα τμήμα των πολιτών οι οποίοι συνειδητά ή μη διαμορφώνουν την εκλογική τους προτίμηση με βάση τις δημοσκοπικές εκτιμήσεις.

Κάποτε πρέπει να αναζητηθούν οι τεχνικοί λόγοι των κραυγαλέων αστοχιών που συνιστούν ωμή παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Το πώς επιλέγεται το δείγμα των ψηφοφόρων, αν πρέπει να γίνονται σταθμίσεις βάσει δημογραφικών κριτηρίων (ηλικία, φύλο) ή της προηγούμενης ψήφου των ερωτηθέντων  είναι θέματα που οφείλουν να λύσουν μεταξύ τους οι δημοσκόποι.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι αδιανόητο ακόμη και πρόεδροι δημοσκοπικών εταιρειών να είναι παράλληλα και άτυποι σύμβουλοι κομμάτων, και να υπάρχει πια η γενικευμένη αίσθηση ότι αναλόγως του μέσου που συνεργάζεται κάθε εταιρεία προμοτάρει το ποσοστό του φίλα προσκείμενου κόμματος. Παγκοσμίως καινοφανές είναι επίσης να μην υπάρχει κανένας επιστημονικός έλεγχος από κάποια Αρχή για τις προβλέψεις των δημοσκόπων, ακόμη και όταν αυτές εμφανίζονται εντελώς ατεκμηρίωτες.

Άλλωστε, ο πατέρας των δημοσκοπήσεων, Τζορτζ Γκάλοπ, συνήθιζε να λέει ότι «Με την κατάλληλη ερώτηση μπορώ να αποδείξω και την ύπαρξη του Θεού»!

Ν.Σ.