Το βράδυ μαζευόμαστε γύρω απ τη φωτιά
κι αλλάζουμε πρόσωπα
Δε γνωριζόμαστε πια, γίναμε ξένοι,....
σαν τα πουλιά που γυρίζουν ξανά στην ίδια θάλασσα
να συναντήσουν τους χθεσινούς πνιγμένους
Δεν ξέρουμε ποιανού τα χέρια σφίγγουμε
όταν αλλάζουμε ευχές,
ή όταν αλλάζουμε χειροπέδες
Όταν συναντιόμαστε στον βραδινό περίπατο
προσπερνάμε βιαστικοί,
μην κατά λάθος αναγνωρίσουν τα σκιάχτρα μας.
κι αλλάζουμε πρόσωπα
Δε γνωριζόμαστε πια, γίναμε ξένοι,....
σαν τα πουλιά που γυρίζουν ξανά στην ίδια θάλασσα
να συναντήσουν τους χθεσινούς πνιγμένους
Δεν ξέρουμε ποιανού τα χέρια σφίγγουμε
όταν αλλάζουμε ευχές,
ή όταν αλλάζουμε χειροπέδες
Όταν συναντιόμαστε στον βραδινό περίπατο
προσπερνάμε βιαστικοί,
μην κατά λάθος αναγνωρίσουν τα σκιάχτρα μας.
Όμως τα μεσάνυχτα,
καθώς τελειώνουν οι περιπλανήσεις των σωμάτων
και απλώνεται της κατάρας η σιωπή,
σμίγουν οι μακρινοί χτύποι της καρδιάς μας
Και τότε ξαναπαίρνουμε όλοι το ίδιο όνομα.
καθώς τελειώνουν οι περιπλανήσεις των σωμάτων
και απλώνεται της κατάρας η σιωπή,
σμίγουν οι μακρινοί χτύποι της καρδιάς μας
Και τότε ξαναπαίρνουμε όλοι το ίδιο όνομα.
Από την ανέκδοτη συλλογή «ΤΑ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΑ»
Σε μια περίοδο όπου η σημερινή μας κοινωνία παρουσιάζει πολυποίκιλα σημάδια αποσύνθεσης , επηρεασμένη κυρίως από τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση την πολυφυλετική της σύνθεση και την εξ αυτής πολυπολιτισμική της μετάλλαξη αλλά και λόγω της επί σειρά ετών οικονομικής κρίσης , η δε απογοήτευση και η μελαγχολία να αποκτούν κοινωνικά χαρακτηριστικά μεταβάλλοντας τον ψυχικό και συναισθηματικό μας κόσμο , ποιήματα πλεγμένα με ανθρωποκεντρικού περιεχομένου στίχους έμπλεους συναισθημάτων και νοημάτων σαν αυτούς του Δημήτρη Φαφούτη μας δημιουργούν, διαβάζοντάς τους, την ανάγκη για βαθιά επώδυνη,ίσως, ενδοσκόπηση απ'όπου σίγουρα ωφελημένοι θα βγούμε .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ας μου επιτρέψει ο φίλος συντοπίτης λογοτέχνης-ποιητής , αφού του ευχηθώ την με το καλό έκδοση της νέας του ποιητικής συλλογής , να διανθίσω την παρούσα ανάρτηση με δύο αντίστοιχου χαρακτήρα ποιήματα ενός ακόμη μεγάλου σύγχρονου λογοτέχνη-ποιητή μας, του Μιχάλη Γκανά από την ποιητική του Συλλογή με τον τίτλο "Γυάλινα Γιάννενα" όπως αυτά μου ήρθαν στο νου διαβάζοντας τούτο το ποίημα του.
https://www.youtube.com/watch?v=1xIuArud_k8
https://www.youtube.com/watch?v=wkuZfIqgXdE