Οι Σουβαλιώτες έχοντας στα πόδια τους την πρώτη ύλη - ξυλεία - απ' τα δάση του Παρνασσού για την κατασκευή των εργαλείων τους, για τη θέρμανση των σπιτιών τους, και για την παραγωγή προϊόντων που εμπορεύονταν.
Τέτοια ήταν τα διάφορα γεωργικά εργαλεία, αλέτρια και σβάρνες για την κατεργασία της γής, τα διάφορα είδη βαρελιών για νερό και κρασί, τα αδράχτια και σφοντύλια, για το γνέσιμο της ρόκας και για υφαντά στους αργαλειούς.
Φωτογραφία
Απο το αρχείο του Γιάννη Κούσουλα
Ο πιο εμπορεύσιμος καταναλωτικός χώρος των Σουβαλιώτικων ξυλόγλυπτων αριστουργημάτων, ήταν τα καμποχώρια. Με αιχμή του δόρατος το πολυθρύλητο παζάρι του Ορχομενού. Η ξακουστή αυτή εμποροπανήγυρις, με μπόλικη Σουβαλιώτικη αγοραστική παρουσία, ενέπνευσε τον αυτοσχέδιο λαϊκό ποιητή Γιώργο Πάντο - Κουγιότα (περί το 1960), να συνθέσει το παρακάτω στοχευμένο στιχούργημα: "Μεγάλος ντόρος έγινε, μέσ'την Πετρομαγούλα. Στα μάτια τον τηράγανε, τον αδραχτά το Γούλα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ. ΚΑΤΟΙΚ0Σ