ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΔΡΑΧΜΑΝΙΟΝ-ΝΥΜΦΑΙΟΝ. Το Οδολογιον τού χρυσικού Κυρ- Παναγιώτη Νίκου - Του Παναγιώτη Δημάκη

Ο κυρ- Παναγιώτης Κ. Νίκου, φωτο 1 , από τήν μεγάλη οικογένεια τού Νυμφαίου Νίκου, άριστος χρυσικός-τεχνίτης και ικανός έμπορος, εφοδιασμένος, με τα σύνεργα τού επαγγέλματός του, στο κασελάκι, διατρέχει βουνά και λαγκάδια, .....
ακολουθώντας τήν αρχαία Βασιλική Οδό, Βορρά-Νότου, Θερμοπυλών- Ελατείας- Θηβών, στο τελευταίο τέταρτο τού 19ου αι και εγκαθίσταται στο Δραχμάνιον. 
Κατά τήν μακρά και κοπιώδη διαδρομή του, σε μικρά και μεγάλα, εμπορικά και βιοτεχνικά κέντρα, τής ενδοχώρας, είδε και άκουσε πολλά, αλλά σαν συνετός και μετρημένος βουνίσιος, φρόντισε να ασφαλίζει, τα κέρδη του, με προσεκτική διαχείριση.
 Έτσι μ ένα καλό κομπόδεμα, εγκαταστάθηκε στο Δραχμάνιον, πού παρουσίαζε σημαντική τότε, οικονομική πρόοδο, τα δε είδη τής τέχνης του, τα λεγόμενα " βλαχομαλάματα ", λόγω τής συστάσεως των, με χαμηλή αναλογία αργύρου λεγόμενα και " φαρμακερά " ήσαν απαραίτητα γιορτινά κυρίως, αλλά και καθημερινά, στολίδια κοινωνικής καταξίωσης για τούς έχοντες. 
Οι εργασίες προοδευαν, ο Κυρ-Παναγιώτης αγόρασε οικόπεδο και έκτισε σπίτι διώροφο (Οντά ), πού σώζεται ακόμη, αλλοιωμένο, έκαμε κουμπαριές με τούς γείτονες Καλαμποκαιους, συνάφειες, σχέσεις με τούς ντόπιους και εντάχθηκε με τούς άλλους Μακεδόνες και Ηπειρώτες, χρυσορραφους, τσαρ'χαδες, καποταδες, κτιστες αλλα και χρυσικους, στον δυναμικό πυρήνα, πού ώθησε τότε, το Δραχμάνιον, πρωτεύουσα τού Δήμου Ελατείας, να διακριθεί, όχι μόνο στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά και στον πολιτισμό, με τήν ίδρυση συλλόγων, κοινωνικών εκδηλώσεων κ.λ.π. 
Ο ίδιος φαίνεται να αγαπούσε, τήν μουσική και τα Γράμματα και να έχει δημιουργήσει, μία μικρή πνευματική ελίτ, τηρουμένων τών αναλογιών, με τήν περίφημη δασκάλα τής Ελατείας, τήν κυρία Μαριγώ πού φιλοξενούσε, πολλά χρόνια, στο σπιτικό του, ενώ και αρκετοί, καθηγητές, δάσκαλοι, δικαστικοί και διοικητικοί υπάλληλοι, όπως και έμποροι και βιοτέχνες, μετείχαν στά κοινωνικά δρώμενα αυτής, τής δύσκολης και προβληματικής εποχής, με τούς διαφορετικούς στόχους και προβλήματα. Απεβίωσε και ετάφη εν Ελατεία, εν δοξει και τιμή, τήν 25η Μαρτίου 1909, αφήνοντας αγαθή ανάμνηση και τήν παρακαταθήκη στον μοναχογιό του, να επιτελεί κοινωνικό έργο, πού το τήρησε ο Κων/νος Π. Νικοπουλος, φιλοξενώντας επί έτη, δύο κοριτσάκια, πού γλύτωσαν, από τήν ναζιστική θηριωδία, τής Σφαγής τού Διστόμου. ( Βλεπε 2 σχετικές παλαιότερες αναρτήσεις).