27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941. Οι Γερμανοί παρελαύνουν στην Αθήνα και αρχίζει η μαύρη νύχτα της κατοχής. "Η σκλαβιά πικρό φαρμάκι / μαύρη κι άραχλη ζωή / φασιστάδες μαύροι δράκοι / μας πατήσανε τη γη ". (βίντεο)

Τον Απρίλιο του 1941 και μια εβδομάδα μετά από την έναρξη του Ελληνογερμανικού πολέμου , το μέτωπο στη βόρεια Ελλάδα κατέρρευσε. Στην κεντρική και ανατολική Μακεδονία οι ελληνικές μονάδες αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και η Θεσσαλονίκη καταλήφθηκε στις 9 Απριλίου. Επόμενος στόχος των εισβολέων ήταν ....

η  Αθήνα.  Το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα (ΒΕΣ) υποχωρούσε προς τον νότο. Στο στενό πέρασμα των Θερμοπυλών οι Βρετανοί προέβαλαν μια απεγνωσμένη αντίσταση, η οποία δεν κατάφερε να αναχαιτίσει την γερμανική προέλαση.

Η ελληνική πρωτεύουσα βίωνε τις δικές της στιγμές αγωνίας, αναμένοντας το αναπόφευκτο..... 

.....Όπως διαβάσαμε  στη  "Μηχανή του Χρόνου" , η αρχική έγχρωμη φωτογραφία τραβήχτηκε στην Αθήνα, 3 Μαΐου 1941. Άνδρες της Βέρμαχτ μετά την κατάληψη της πρωτεύουσας, παρελαύνουν μαζί με ιταλούς στρατιώτες μπροστά στον στρατηγό Wilhelm List, στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Η σκλαβιά - η σκλαβιά πικρό φαρμάκι
μαύρη κι άραχλη ζωή
φασιστάδες μαύροι δράκοι
μας πατήσανε τη γη 

Σφάζουν δέρνουν - σφάζουν δέρνουν κι ατιμάζουν
και μας καίνε τα χωριά
κι ότι βρουν όλα τ' αρπάζουν
μαθημένοι στην κλεψιά 

Μα πετιούνται - μα πετιούνται λεοντάρια
άπο μέσα απ' τη σκλαβιά
άντρειωμένα παλικάρια
και ζητάνε λευτεριά 

Λευτεριά λευτεριά ουράνιο δώρο
λευτεριά τρανή θεά
στενό πια δε θα 'χεις χώρο
θα 'χεις σύνορα πλατιά 

Μακεδόνες Μακεδόνες Μωραΐτες
Ηπειρώτες Θεσσαλοί
Ρουμελιώτες Θράκες Κρήτες
Η πατρίδα μας καλεί

ΚΑΤΑΧΝΙΑ 

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής

Κλαίνε θρηνούνε τα βουνά
Κλαίνε θρηνούν οι κάμποι
Ήρθε σκλαβιά πικρή σκλαβιά
πλάκωσε μαύρη καταχνιά
κι ο ήλιος πια δεν λάμπει

Η μπότα του κατακτητή
Παντού τη φρίκη απλώνει
Κι όπου πατεί κι όπου πατεί
Χορτάρι δε φυτρώνει
Μα στη χαμένη μου τη γη
Θανθίσουν πάλι οι κλώνοι
Θαναλαλεί το αηδόνι

Μέσα απ τη στάχτη τη βαθειά
Μια σπίθα θα πετάξει
Σε πολιτείες και χωριά
Και θα γενεί τρανή φωτιά
Που τη φωτιά θα κάψει