ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ ....Μίκη Θεοδωράκη - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ - Άγγελος Σικελιανός

Γιώργος Βιδάκης

[..]
Εμέ, λεχώνα η μάνα μου,
στην μπόρα τη μαρτιάτικη
που ΄χε τα ουράνια ανοίξει,
εσκώθη και με πήρε στην αγκάλη της
τον πρώτο κεραυνό για να μου δείξει!.....

Μάνα φωτιά με βύζαξες
κ΄ είναι η καρδιά μου αστέρι;
●▬▬▬▬▬▬▬●
Άγγελος Σικελιανός - Αλαφροΐσκιωτος.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ: Ο σύγχρονος "Ιουλιανός του αρχαίου ελληνικού πνεύματος" είδε το φως της ζωής στη Λευκάδα, στις 15 Μαρτίου 1884.

Εκεί έμαθε τα πρώτα του γράμματα και περπάτησε στο σώμα της από ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου, αξιοποιώντας καθετί που συνελάμβαναν όλες του οι αισθήσεις. "Άφηνα τα πράγματα να μπάζουνε σιγά σιγά μέσα στην ψυχή μου το ιδιαίτερό τους φως, απ' το χαλίκι ως με τον ήλιο και ως με τ' άστρα και βαθμιαία να τα ανεβάζουν απ' τα νεύρα, σα λάδι, προς το λύχνο του παρθένου αυθόρμητού μου λογισμού", όπως έλεγε ο ίδιος.
Ο μεγάλος του δάσκαλος, εκτός από την πλούσια βιβλιοθήκη του πατέρα του (καθηγητή Γαλλικών), ήταν η φύση, που τον ωρίμαζε ψυχοδιανοητικά. Γιατί ο Σικελιανός δεν έβλεπε τη φύση στατικά, απλώς θαυμαστικά, αλλά ζωντανά, κινητικά, σαν "μητέρα" ζωοδότρα, αφού από αυτήν προερχόμαστε και σ' αυτήν καταλήγουμε. Αυτή η φύση τον συνόδευσε μαζί του στην Αθήνα για να σπουδάσει Νομικά, χωρίς όμως να "του το επιτρέψει", γιατί είχε γίνει "Αλαφροΐσκιωτος" (η μεγαλόπνοη σύνθεσή του που έγραψε το 1909 σε μία εβδομάδα στην έρημο της Λιβύης), και κόχλαζε μέσα του ο ρυθμός της.
Ο ποιητής τόλμησε να δώσει σάρκα και οστά στην περίφημη Δελφική του Ιδέα, την πνευματική ένωση όλου του κόσμου με κέντρο τους Δελφούς. Μαζί με την αμέριστη βοήθεια της Αμερικανίδας συζύγου του Εύας Πάλμερ οργάνωσε δελφικές γιορτές (1927 - 1930), καλλιτεχνικό και πνευματικό γεγονός με παγκόσμια απήχηση, χωρίς όμως την υποστήριξη του ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα την μη καρποφόρηση των προσπαθειών του. Το ίδιο το κράτος αντέδρασε στην πρόταση της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (που είχαν υποστηρίξει και κορυφαία πνευματικά ονόματα: Έλιοτ, Τόμας Μαν, Μίλλερ) να θέσει υποψηφιότητα για το βραβείο Νόμπελ.
Ο Σικελιανός "έγραφε με το αίμα του και όχι με το μελάνι", κατά μία ευφυή επισήμανση του Νίτσε. Και πράγματι, γιατί η ζωή του είχε ταυτιστεί με το έργο του και το έργο του με
τη ζωή του. Ο Σικελιανός έγραφε ως άνθρωπος και ζούσε ως ποιητής!
Ήταν μια χειμαρρώδης, εκρηκτική, δυναμική και αχαλίνωτη ψυχή γεμάτη ένταση, πάθος και ευφορία, με ένα ρωμαλέο λυρικό λόγο. Άφησε τις υπαρξιακές του αγωνίες και ανησυχίες να εκχυθούν στο ποιητικό του έργο, θέλοντας κατ' αυτόν τον τρόπο να συλλάβει την "κοσμική πραγματικότητα", όπως έλεγε ο ίδιος, ως βαθύτερο σκοπό της ποίησής του. Να συλλάβει δηλαδή την αιώνια ανθρώπινη και κοσμική Αλήθεια, αυτή που διαχέεται σε όλα τα όντα της γης, έμψυχα και άψυχα, ορατά και αόρατα και να "κατέβει" στον πυρήνα τον πραγμάτων, για να αφουγκραστεί τα μηνύματά τους: "Η φύση δεν είναι ένα περίλαμπρο πλαίσιο της ανθρώπινης ζωής μόνο αλλά η αιώνια ωδινόμενη στο κέντρο όλων των πλασμάτων κοσμογονική ψυχή".
Ο ποιητής πέθανε στις 19 Ιουνίου 1951.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ (Αρκαδία V) Μουσική: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ Ποίηση: ΆΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ Σύνθεση: Φεβρουάριος 1969, Ζάτουνα Ζωντανή ηχογράφηση από το Albert Hall του Λονδίνου Ερμηνεύουν οι: Μαρία Φαραντούρη, Αντώνης Καλογιάννης, Γιάννης Θεοχάρης. Παίζει η London Symphony Orchestra υπό τη διεύθυνση του συνθέτη. Συμμετέχει η Χορωδία της NEW OPERA και η ανδρική Χορωδία του GWALIA 1. ΣΑΝ ΕΡΙΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΔΑΥΛΙ(Andante Maestoso) – Μ. Φαραντούρη 00:00 2. ΓΙΓΑΝΤΙΕΣ ΣΚΕΨΕΣ (Andante mosso,Tsamikos) – Α.Καλογιάννης 02:53 3. ΚΙ ΕΙΠΑ (Allegro) – Γ. Θεοχάρης & χορωδία 10:15 4. ΜΟΙΡΑ (Adagio) – Γ. Θεοχάρης 13:16 5. ΟΜΠΡΟΣ ΒΟΗΘΑΤΕ (Tempo di Marcia) – Μ. Φαραντούρη & χορωδία 16:48 6. ΟΜΠΡΟΣ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ (Andante cantabile) – Μ.Φαραντούρη 20:35 7. ΣΙΜΩΝΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ (Allegro ma non troppo) – Α. Καλογιάννης & χορωδία 25:04 8. ΈΤΣΙ, ΣΑΝ ΕΡΙΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΔΑΥΛΙ (Andante) – Μ. Φαραντούρη 29:47