"Με χίλια ονόματα μία χάρη /ακρίτας ειτ' αρματολός/ αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι / πάντα ειν' ο ίδιος ο λαός".

Τιμή και δόξα στην επαναστάτισσα Ελλάδα! Τιμή και δόξα σ' εκείνους που δεν ήσαν "φρόνιμοι"!!! 

Πρίν τρείς ημέρες  γιορτάσαμε  τον  Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα  του  λαού μας  το  1821, που μαζί  με  τον  άλλον  μεγαλειώδη  αγώνα του  1940-44 κατά  των  φασιστοναζί ...

Γερμανών  κατακτητών  αποτελούν  ορόσημο και φωτεινό οδηγό για  τη  νέα  γενιά  των  Ελλήνων. 

Όσους λοιπόν αγωνίστηκαν  τιμούμε  και   δοξάζουμε και στη μνήμη τους αφιερώνουμε  τρία χαρακτηριστικά δημοτικά και αντάρτικα  τραγούδια !!!!

Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά κι ο ήλιος στα λαγκάδια

λάμπουν και τα `λαφρά σπαθιά των Κολοκοτρωναίων, 
πόχουν τ’ ασήμια τα πολλά, τις ασημένιες πάλες, 
τις πέντε αράδες τα κουμπιά, τις έξι τα τσαπράζια, 

οπού δεν καταδέχονται τη γης να την πατήσουν. 

Καβάλα τρώνε το ψωμί, καβάλα πολεμάνε, 
καβάλα πάν’ στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε, 
καβάλα παίρν’ αντίδερο απ’ του παπά το χέρι.
Φλωριά ρίχνουν στην Παναγιά, φλωριά ρίχνουν στους άγιους, 
και στον αφέντη το Χριστό τις ασημένιες πάλες.
"Χριστέ μας, βλόγα τα σπαθιά, βλόγα μας και τα χέρια".
Κι ο Θοδωράκης μίλησε, κι ο Θοδωράκης λέει: 
"Τούτ’ οι χαρές που κάνουμε σε λύπη θα μας βγάλουν.
Απόψ’ είδα στον ύπνο μου, στην υπνοφαντασιά μου, 
θολό ποτάμι πέρναγα και πέρα δεν εβγήκα.
Ελάτε να σκορπίσουμε, μπουλούκια να γενούμε. 
Σύρε, Γιώργο μ’ , στον τόπο σου, Νικήτα, στο Λοντάρι, 
εγώ πάου στην Καρύταινα, πάου στους εδικούς μου, 
ν’ αφήκω τη διαθήκη μου και τοις παραγγολές μου, 

τι θα περάσω θάλασσα, στη Ζάκυνθο θα πάω".

Βαρια στενάζουν τα βουνά, ο ήλιος σκοτεινιάζει
Το δόλιο το μικρό χωριό και πάλι ανταριάζει

Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά πέφτουν τουφέκια ανάρια 

ο Άρης κάνει πόλεμο μ'άντάρτες  παληκάρια.

Ελα βρε άπιστε Ιταλέ, Φασίστα Μουσολίνι
Να μετρηθούμε οι δυο μαζί να δεις το τι θα γένει

Δεν έχεις γέρους και άρρωστους, μικρά παιδιά να σφάξεις
Ούτε κορίτσια ντροπαλά ούτε χωριά να κάψεις

Παπάδες για να τυρρανάς στη μέση στο παζάρι
Εχεις μπροστά σου σήμερα, τον ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΑΡΗ

Που γρήγορος σαν τον άνεμο σαν το γοργό το αγέρι
φασίστες  ξέκανε πολλούς  με  δίκοπο μαχαίρι.

Με το ντουφέκι μου στον ώμο
σε πόλεις κάμπους και χωριά
της λευτεριάς ανοίγω δρόμο

της στρώνω βάγια και περνά

Εμπρός Ε.Λ.Α.Σ. για την Ελλάδα
το δίκιο και τη λευτεριά
σ' ακροβουνό και σε κοιλάδα
πέτα πολέμα με καρδιά

ένα τραγούδι είν' η πνοή σου
καθώς στη ράχη ροβολάς
και αντιλαλούν απ' τη φωνή σου
καρδιές και κάμποι Ε.Λ.Α.Σ. Ε.Λ.Α.Σ.

Παντού η Πατρίδα μ' έχει στείλει
φρουρό μαζί κι εκδικητή
κι απ' την ορμή μου θ' ανατείλει
καινούργια λεύτερη ζωή

Με χίλια ονόματα μία χάρη
ακρίτας ειτ' αρματολός
αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι
πάντα ειν' ο ίδιος ο λαός.

ΑΝΤΙΝΩΡ