ΤΟ ΡΗΜΑ «ΕΙΜΙ» - Του Δημήτρη Φαφούτη

Ήρθε η στιγμή
Να γράψει τα τραγούδια του σε πρώτο πρόσωπο
Με το «ειμί» στην πρωτοκαθεδρία.....

Όλα τα περασμένα γράμματα
Ήταν γεμάτα υπονοούμενα
Με τα κρυμμένα πρόσωπα και τα λειψά ονόματα
Επιμελώς ντυμένα τα ρούχα της παρανομίας
Κι ο φόβος αεί φθοροποιός
Μην ξημερώσει κι άλλος θάνατος
Στη σκουριασμένη όψη των πραγμάτων

Θαμπές οι νότες και οι ρίμες του
Έξω απ’ το πεντάγραμμο και τις συνήθεις καταλήξεις
Σαν το φτερούγισμα πουλιού
Που ψάχνει για λίγο ουρανό
Πριν το χτυπήσει η καταιγίδα.

Ήρθε ο καιρός να ζει χωρίς αυτά
Που τα σκαρφίστηκε να ξεγελά τους στεναγμούς του
Σαν τους θλιμμένους ήρωες
Που τους κουράσανε οι θρύλοι
Και τα εμβατήρια των αιχμαλώτων
Και κατεβαίνουν κλαίγοντας
Τη σκάλα της αθανασίας

Όπως εκείνη τη σεπτή εποχή
Που μέσα στη σκοπιά του στρατοπέδου
Έκρυβε το πρόσωπο του για να κλάψει
Κι ύστερα το όνομα της σκάλιζε στο ξεβαμμένο σανίδι
Πάνω στα παλιά χαραγμένα ονόματα των κοριτσιών
Που τα λησμόνησαν φεύγοντας περαστικοί φαντάροι

Δημήτρης Φαφούτης
«ΤΑ ΛΥΠΗΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ», 2018