23 Φεβρουαρίου του 1957 : Η ''μούσα'' του Βασίλη Τσιτσάνη, σιγεί για πάντα...

Γιώργος Βιδάκης

Στις 23 Φεβρουαρίου του 1957 η σημαντικότερη φωνή του ρεμπέτικου τραγουδιού, η ''μούσα'' του Βασίλη Τσιτσάνη, σιγεί για πάντα... Και είναι μόλις 35 χρονών.....

''Η Μαρίκα Νίνου, δίχως να το ξέρει, με το μαχαίρι της φωνής της, χάραξε μέσα μας βαθιά τα ονόματα των θεών της ταπεινοσύνης και της βυζαντινής παρακμής.'' θα γράψει 14 χρόνια μετά σε ιδιόχειρο σημείωμά του ο Μάνος Χατζιδάκις αφιερώνοντας στη μνήμη της τον δίσκο του ''Πέριξ''.

Γεννήθηκα, γεννήθηκα για να πονώ
και για να τυραννιέμαι
την ώρα που σε γνώρισα
βαριά την καταριέμαι..

Η μεγάλη ερμηνεύτρια της ρεμπέτικης και μεταρεμπέτικης εποχής, Μαρίκα Νίνου γεννήθηκε το 1918. 

Ο Καύκασος και η Κωνσταντινούπολη διεκδικούν τον τίτλο της γενέτειρας της. 

Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευαγγελία Αταμιάν. 

Σε ηλικία 10 ετών η οικογένειά της φτάνει στη Θεσσαλονίκη ενώ το 1945 εγκαθίσταται στην Αθήνα.   

Στα 17 της παντρεύεται τον πρώτο της σύζυγο, τον Αρμένιο Χάικ Μεσποριάν και αποκτούν έναν γιο. 

Ωστόσο χωρίζει λίγα χρόνια αργότερα και το 1944 γνωρίζει τον δεύτερο σύζυγό της, ακροβάτη και ζογκλέρ Νίνο Νικολαΐδη. 

Εμφανίζεται σε διάφορα νυχτερινά κέντρα, κάνοντας ακροβατικά νούμερα μαζί με το Νίνο και το παιδί της. 

Το σχήμα ονομάζεται «Ντούο Νίνο και μισό» και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Η Ευαγγελία γίνεται Μαρίκα, προς τιμήν της Μαρίκας Κοτοπούλη και Νίνου, από το όνομα του συζύγου της. 

Η Μαρίκα Νίνου ήταν έτοιμη για το όνειρό της. Το τραγούδι. Γι' αυτό το λόγο περνούσε τις νύχτες της στο κέντρο Πιγκάλς, κοντά στον Μανώλη Χιώτη και στον Γιώργο Μητσάκη.

 O Στελλάκης Περπινιάδης ήταν αυτός που τον Οκτώβριο του 1948, την κάνει βασική τραγουδίστρια στο κέντρο «Φλόριντα» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. 

Εκεί η Μαρίκα Νίνου μαθαίνει τα μυστικά του τραγουδιού και καθιερώνεται στη νύχτα της Αθήνας.   «Έμεινε κοντά μου επί πέντε συνεχείς μήνες και αφού έμαθε όλα τα μυστικά της δουλειάς και όλα τα τραγούδια της εποχής, και επειδή ήταν άριστη στη δουλειά της, ζήτησε αύξηση, γιατί έπαιρνε μόνο 25 δραχμές μεροκάματο, την οποία αύξηση δεν της έδωσαν. 

Τότε ήρθε και μου είπε ότι τη ζητούν να πάει στου Τζίμη του Χοντρού, όπου εργαζόταν ο Τσιτσάνης, με μεροκάματο 90 δραχμές. Τ

ης είπα να πάει να δουλέψει με τον Τσιτσάνη, όπου όχι μόνο θα έπαιρνε καλό μεροκάματο, αλλά θα την βοηθούσε και ο Βασίλης, που ήταν καλός συνθέτης. 

Ο Τσιτσάνης την πήρε έτοιμη από μένα στα μυστικά της δουλειάς και στην τεχνική, αλλά με την κατάλληλη προετοιμασία και με το καλό υλικό που της ετοίμασε δημιούργησε τη μεγάλη Μαρίκα Νίνου, που όλοι μας γνωρίσαμε» λέει ο Περπινιάδης στην αυτοβιογραφία του 

Ξεκινά τη συνεργασία της με τον Βασίλη Τσιτσάνη στο κέντρο «Τζίμης ο Χοντρός» το 1949 και μένει μαζί του για τρία χρόνια. Kαι, αν και συνεργάστηκε στο πάλκο και στη δισκογραφία με σημαντικούς συνθέτες όπως ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Απόστολος Καλδάρας κ.α., ο Τσιτσάνης υπήρξε αυτός που της δίνει σπουδαία κομμάτια και την κάνει μούσα του.   «Γίναμε ντουέτο και κάθε βράδυ στου Τζίμη γινόταν χαλασμός από τον κόσμο. 

Η ουρά έφτανε μέχρι τον Άγιο Παντελεήμονα. Κάθε μέρα συζητούσαν για μας τους δυο. Όπου πηγαίναμε, και για έκτακτες εμφανίσεις στα θέατρα, γινόταν το σώσε. Η Μαρίκα στο πάλκο ήταν ασυναγώνιστη, οι κινήσεις της ήταν κάτι το συγκλονιστικό, όταν τραγουδούσε είχε τέτοια εκφραστικότητα και τέτοια μεταδοτικότητα στο κοινό, που νομίζω ότι δεν πρόκειται να γεννηθεί άλλη. Όταν τραγουδούσε, κυριολεκτικά καθήλωνε τον κόσμο στα τραπέζια. Ήταν φοβερή. Τραγουδούσε και δίδασκε κιόλας μαζί με το τραγούδι, όπως ο δάσκαλος που διδάσκει στους μαθητές στα θρανία» είπε αργότερα ο Τσιτσάνης. Πηγή: www.lifo.gr