Φωτο αρχείου
"Εσείς πουλιά του Παρνασσού, πουλιά απ' τη Σουβάλα φέτος να μην λαλήσετε, φέτος να μην το ειπείτε...."
Με την καλημέρα του μας το έστειλε ο πολύ καλός φίλος Θανάσης . Τον ευχαριστούμε, το "περιποιηθήκαμε" και το δημοσιεύουμε.
Πολύδροσο Παρνασσίδος. Έδρασε στην περιοχή αυτή απο το 1931 έως το 1935.
Το 1931 φόνευσε τον υδρονομέα κατ' άλλους αρχιφύλακα της Αγροφυλακής και βγήκε στο κλαρί.
Το φθινόπωρο του 1935 κατ' άλλους το 1933 τον φόνευσε ο Θανάσης Κοντολάτης από τη Βάργιανη για να πάρει το ποσό της επικήρυξής του.
Το πτώμα του, ακέφαλο, βρέθηκε έπειτα από τρείς μήνες μέσα σε ένα κάρκανο (βαθύ πηγάδι).
Το κεφάλι του βρίσκεται στο εγγληματολογικό μουσείο της Αθήνας.
Άλλοι ληστές που έδρασαν αυτή την περίοδο(1931-1935) στην περιοχή ήταν ο Παρούσης, ο Χωριάτης από το Αμούρι Φθιώτιδας, ο Ροβάκης από τη Μουσουνίτσα, ο Γεωργαλής και ακόμα ο Μπαλούρδας, ο Καραθανάσης από την Αράχωβα , ο Κοτσαδάμ από τα Ζερίκια Ελικώνα, ο Αργυροκαστρίτης από το Δίστομο, ο Κασίδης, ο Λάππας και άλλοι".
Για τον Γιάννη Μαστροκώστα γράφτηκε και το παρακάτω Δημοτικό τραγούδι.
Εσείς πουλιά του Παρνασσού, πουλιά απ' τη Σουβάλα
φέτος να μην λαλήσετε, φέτος να μην το ειπείτε.
Το Μαστροκώστα βάρεσαν, το Γιάννη το Λεβέντη.
Στη Γκιώνα τον εβάρεσαν και στη Γραβιά τον πάνε.
Βλέπουν κορμί ακέφαλο, κορμί χωρίς κεφάλι.
Κανείς δεν τον εγνώρισε, κανείς δεν τον γνωρίζει.
Πηγαίνει κι η γυναίκα του και το χρυσό του ταίρι.
Εκείνη τον εγνώρισε, εκείνη τον γνωρίζει.
Αυτόνος είν΄ο Γιάννης μου, αυτός ειν' ο καλός μου.
ΠΗΓΕΣ. Επιλογή Ειρήνη Σπανδ. -Τραγούδια της Αγόριανης. Τ Λάππας -Ληστρικά συμπληρώματα.
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ. Παρακαλούμε όποιος από τους αναγνώστες της ανάρτησης έχει περισσότερα ιστορικά στοιχεία, να μας ενημερώσει.
"Γ"
Όπως έχουμε γράψει και σε παλιότερη ανάρτηση, επρόκειτο για τον Σουβαλιώτη Λουλουβιά ή Λουλουβιόγιαννο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι τη μέρα που σκότωσε τον φίλο του Κονταξή, δεν είχε δώσει δικαιώματα παραβατικής συμπεριφοράς πέρα από διάφορα ''ζορμπαλίκια''χωρίς ιδιαίτερο αντίκτυπο.... Παλιότεροι θυμούνται το δασύτριχο στήθος του, καθώς κυκλοφορούσε με το πουκάμισο ξεκούμπωτο ως κάτω.....Ο Χαράλαμπος ο Αμπελουργός μου διηγήθηκε ότι άκουσε τον πυροβολισμό, μετά δε από λίγο, είδε τον Λουλουβιά να φεύγει τρέχοντας προς τη Μαριολάτα μέσα στα χωράφια...
Από κείνη τη μέρα, κατά την χωροφυλακίστικη έκφραση ''επεδόθη εις τον ληστρικόν βίον''...
Η μάνα μου μου διηγήθηκε το εξής, κάτι που θυμίζει αρχαία τραγωδία. 'Οταν έφεραν τον σκοτωμένο Κονταξή μέσα στη βελέντζα, τον εναπέθεσαν στο πάτωμα του σπιτιού...Στο ισόγειο δίπλα στον αργαλειό, είχε κάτσει η μάνα μου με τη φιλενάδα της κόρη του σκοτωμένου [μετέπειτα σύζυγο Θ. Παναγιώτου] για να την παρηγορεί.....Κάποια στιγμή το αίμα διαπέρασε τα σανίδια του πατώματος και άρχισε να στάζει πάνω στο υφαντό που ήταν στον αργαλειό!!!!!!!!!
Κανένας δεν κατάλαβε ποτέ το λόγο του εγκλήματος....
Γιάννης Αθ. Λαγός