ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ .....Μάνο Χατζιδάκι - ΣΤΗΝ ΠΟΤΑΜΙΑ ΣΩΠΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙ - Λάκης Παππάς

Γιώργος Βιδάκης

"Παραμύθι χωρίς όνομα" 1965 Από την εκπομπή του Γ. Παπαστεφάνου στην ΕΡΤ "Μουσική βραδυά" 1976......

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Ερμηνεία : Λάκης Παππάς Στην ποταμιά σωπαίνει το κανόνι στην ερημιά φτεροκοπάει ένα αηδόνι Πετούν τα παλιομάχαιρα με χαρές και πάνε πετούν τα παλιομάχαιρα, οι γειτονιές αχολογάνε Γελά ο Θεός στο φως τ’ αποσπερίτη χαμογελά στο δρόμο για το σπίτι. Το 1959 για να κερδίσω οκτώ χιλιάδες δραχμές, έγραψα εννιά τραγούδια για ένα θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που είχε τον τίτλο Παραμύθι χωρίς όνομα . Πήρα τις τέσσερις χιλιάδες μα τις υπόλοιπες, όσες φορές κι αν πήγα, δεν τις έλαβα ποτέ, μια και το θέατρο δεν έβγαλε ούτε τα έξοδά του εκείνη τη χρονιά. Κι έτσι αποφάσισα να τις ξεχάσω - και τις ξέχασα. Όμως μαζί, ξέχασα και το έργο και την παράσταση και τα τραγούδια που’χα γράψει, θυμάμαι πως η μουσική παιζότανε στο θέατρο από μια κιθάρα, ένα σαντούρι και πως τραγουδούσε ο φίλος μου θύμιος Μιχαλόπουλος, λίγο πριν φύγει για σπουδές στην Ιταλία, θυμάμαι ακόμη πως ήταν να παίξει κιθάρα ο Μηλιαρέσης, που όμως την τελευταία στιγμή εμποδίστηκε κι έστειλε ένα μαθητή του. Αυτός, που λέτε ο μαθητής του ήταν ο Λάκης Παππάς, που αργότερα συντήρησε στη μνήμη του τις μελωδίες αυτές, μ’όλες τις λεπτομέρειες, μια και τις κατείχε καλά, αφού τις έπαιζε τόσον καιρό στο θέατρο. Χωρίς να καταλάβω ήρθε το ’61, όπου το κάθε μου τραγούδι κόστιζε πολλά, χωρίς πάλι να θυμηθώ πως πριν δύο χρόνια είχα συνθέσει εννιά τραγούδια για το Παραμύθι Στο μεταξύ ο Παππάς με τη θαμπή κι αισθαντική φωνή του κέρδιζε το ψωμί του, τραγουδώντας σε μικρά ταβερνάκια τις μελωδίες του Παραμυθιού. Κι ανάμεσα σ' αυτές, ήταν ο “Κυρ Μιχάλης” και η “Μανούλα μου”. Πολλοί φίλοι που τύχαινε να τον ακούσουνε κι ανάμεσα τους πρώτοι και καλύτεροι ο Φούντας και η Χρυσούλα η Ζώκα, άρχισαν να μιλούν μ’ ενθουσιασμό γι’ αυτά μου τα τραγούδια και με παρώτρυναν να τα γυρίσω δίσκους, ενώ κανείς τους δεν με πίστευε πως τά’χα όλοτελα ξεχάσει και πως δεν είχα στο σπίτι μου ούτ’ ένα φύλλο μουσικής απ’ τα χειρόγραφά μου. Γι' αυτό ενδιαφέρθηκα να συναντήσω το Παππά, μ’ όλο που και το πρόσωπο του δεν θυμόμουνα καλά καλά. Κι’ ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, μες το Γενάρη του ’62, τον προσκαλώ και μου ηχογραφεί πρόχειρα όλο τον κύκλο αυτών των τραγουδιών. Κι είχα δυο εκπλήξεις πολύ σημαντικές. Η μια ήταν η φωνή του Παππά. Ίσαμε εκείνη τη στιγμή ποτέ μου δεν τον είχα ακούσει. Απίθανη φωνή μες τη θαμπάδα της, ζεστή κι ευαίσθητη σαν ακριβό έγχορδο, εκφραστική και τραγική μαζί. Η άλλη έκπληξη ήταν η μουσική μου, την βρήκα μ’ έμπνευση από την αρχή ως το τέλος. Αποποίηση: Το βίντεο δεν προορίζεται για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Το ακουστικό περιεχόμενο δεν ανήκει σε εμένα και δεν έχω κέρδος από αυτό το βίντεο. Δεν είμαι κύριος πνευματικών δικαιωμάτων του περιεχομένου. Είναι από την προσωπική μου συλλογή και είναι καθαρά για Διασκέδαση.