Φύσης μήνις και ανθρώπων έργα & ευθύνες..

Του Αλέξανδρου Ι. Βαλάσκα*

υπόθεση εργασίας ή μάλλον προβληματισμού

Με την καταστροφική οργή της φύσης (δεν μου αρέσει ο όρος Θεομηνία)  που έπληξε προχθές περιοχές της Δυτικής Αττικής και τα τραγικά αποτελέσματα που είχε αυτή με νεκρούς , τραυματίες και καταστροφή – αφανισμό περιουσιών στους Δήμους Μάνδρας και Νέας Περάμου, αναρωτιέμαι προβληματιζόμενος δια τα καθ' ημάς ....

Εάν παρόμοια οργή της φύσης , πράγμα που απεύχομαι, πλήξει κάποια στιγμή την περιοχή μας και την αγαπημένη μας Σουβάλα , μπορούμε μήπως να αντιληφθούμε το μέγεθος της καταστροφής που θα υποστούμε με τον όγκο των νερών και των φερτών υλικών που μοιραία θα διοχετευθούν στον σημερινό υπάρχοντα ασφαλτόδρομο που οδηγεί από την κεντρική πλατεία προς την κορυφή του χωριού και στη Άνω Σουβάλα ??? της κεντρικής δηλ. οδικής αρτηρίας του χωριού που κάποτε (πριν το 1960) ως ρέμα υποδεχόταν τα όμβρια ύδατα που διοχετεύονταν σε αυτό όταν ενεργοποιείτο ο χείμαρος από Αϊλιόλακες - Γαϊδοροκατουρήματα-Μαντρί Αργυρίου-Κορφή χωριού και διασχίζοντάς το από την κορφή (Κοντοδημέϊκα) μέχρι το πάτο (Κουγιοτέϊκα) και μέσω "σουριά" κατέληγε στην κοίτη του Κηφισσού  χρησιμοποιούμενο δυστυχώς και τότε όπως και τώρα και ως αποχετευτικός αγωγός υποδεχόμενος τα λύματα του "πολιτισμού" μας . 

Βέβαια , καλώς στη δεκαετία του'60 η κοίτη αυτού του ρέματος που διέσχιζε τον οικιστικό ιστό του χωριού σκεπάσθηκε-καλύφθηκε σε όλο της το μήκος αρχικά με τσιμέντο και στη συνέχεια με άσφαλτο ώστε να αποτελέσει τον κεντρικό οδικό άξονα εντός του χωριού υπογειώνοντας έτσι όλο το ρέμα . 

Όμως, από ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω, η υπογείωση της κοίτης αυτού του ρέματος είχε την έννοια αφ’ ενός της δημιουργίας κεντρικής οδικής αρτηρίας εντός του χωριού και αφ’ ετέρου τη χρήση του ρέματος ως κλειστού αγωγού υποδοχής πρωτίστως των ομβρίων υδάτων και δευτερεύοντος των διαφόρων αστικών λυμάτων . 

Δεν γνωρίζω πραγματικά από τότε και μέχρι σήμερα (επί 60 περίπου χρόνια) τι έκαναν και πόσο απασχόλησε ή απασχολεί το , κατά τη γνώμη μου , σοβαρό αυτό ζήτημα τις τοπικές μας αρχές πρώην και νυν . 

 Αν έχουν γίνει κατά το παρελθόν ή και σήμερα οι απαραίτητοι έλεγχοι και οι απαραίτητες παρεμβάσεις κατά μήκος αυτού του δρόμου - ρέματος τόσο σε ότι αφορά την κατασκευή των απαραίτητων ρείθρων , φρεατίων όσο και στον έλεγχο αποτελεσματικής λειτουργικότητάς του (ελεύθερα και καθαρά στόμια εισδοχής και απορροής μεγάλου όγκου υδάτων , καθαρισμός  του ρέματος εάν είναι εφικτός, καθαρισμός φρεατίων και αγωγών υποδοχής υδάτων κ.ά. ) ώστε αν χρειασθεί να μπορεί να υποδεχθεί αυτό το υπογειωμένο  ρέμα τα νερά που θα μπορούσαν να σωρευθούν σε μια ενδεχόμενη πλημύρα . 

Η παρούσα παρέμβασή μου εκφράζεται δημόσια ως προβληματισμός ενός ανθρώπου αθεράπευτα ερωτευμένου με το χωριό που γεννήθηκε και που θέλει, ανεξάρτητα αν δεν είναι μόνιμος κάτοικός του , να το βλέπει να προοδεύει αλλά και να χαίρεται με την προκοπή και ευζωία των συγχωριανών του και ιδία των νέων του . 

Ευχής έργο δε πιστεύω ότι θα είναι εάν έτσι εκληφθεί η παρέμβασή μου αυτή , επί του συγκεκριμένου θέματος , και από τους σημερινούς τοπικούς μας Δημοτικούς και Κοινοτικούς παράγοντες και ευαισθητοποιούμενοι αναλόγως επιληφθούν και πράξουν ό τι κρίνουν απαραίτητο επί του μείζονος αυτού ζητήματος προκειμένου προληφθούν και αποφευχθούν δυσάρεστες , για το χωριό , καταστάσεις . 

*   Ο Αλέξανδρος Ι. Βαλάσκας είναι Επισμηναγός ε.α. και πρώην Πρόεδρος του    Λαογραφικού - Ιστορικού Συλλόγου Πολυδρόσου “Η ΣΟΥΒΑΛΑ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ”.