ΛΕΥΚΩΜΑΤΑ ΚΟΡΑΣΙΔΩΝ 1922.

Παναγιώτης Δημάκης

Φιλτάτη μου Ανδρονίκη......
Εποχή Μεσοπολέμου 1925, η Ελλάδα μετρά τις πληγές της, μετά τήν Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά η ζωή τρέχει και απαιτεί το μερίδιό της. ....

Οι κορασίδες τής εποχής, οι χαριτόβρυτες Ατθίδες κυρίως, κρατούν τήν επαφή, με τα κοινωνικά ρεύματα και τούς ρυθμούς πού τρέχουν, έχοντας ήδη λάβει μόρφωση ικανή, με μουσική, Θέατρο, ξένες γλώσσες κ.λ.π. αλλά η Decadence από τας Ευρώπας και η εγχώρια, βραδεία απορρόφηση τών συρμών και τών τάσεων, από ένα δύσκολο και απροσάρμοστο κοινωνικό περίγυρο, οδηγούσε σε αποκλεισμούς και εγκλεισμούς, όπως μάς επιτρέπει να δούμε, ένα Λεύκωμα εποχής*, μία παρατηρητική θυρίδα, στα περίκλειστα δώματα και παρθενικούς θαλάμους, τών δεσποινίδων τότε. 

Παρέα τής μοναξιάς και έμμεσης επικοινωνίας, τα προσωπικά Λευκώματα, σε σχήμα βιβλίου, άλλα πολυτελή, άλλα ευτελή, περνούσαν από χέρι σε χέρι, με τήν παράκληση, να γράψουν κάτι, καταλήγοντας σε ψυχογραφήματα, σε ασκήσεις ποιητικές, συνήθως μελαγχολικές, ίσως και ακροθιγώς ερωτικές, από τα πλάσματα αυτά, πού ονειρεύονταν πρίγκιπες, αόρατες πίσω από τις γρίλιες και τα παραθυράκια τών οικιών. Έτσι θεωρούσα απόκτημα πάντα, ένα καλογραμμένο λεύκωμα, με τήν αύρα μίας νοσταλγικής εποχής, ήδη τόσο μακρινής, αλλά οικείας ακόμη. 

Τήν δεκαετία 1970-1980 και μετά, υπήρχε στο Μοναστηράκι, ένα περίφημο υπόγειο για βιβλοφίλους και βιβλιοφάγους, με κρυμμένους θησαυρούς και " ντοκουμέντα", όπου τήν προσοχή μου επέσυρε το λεύκωμα αυτό (Φωτο 1) , και δεν έκαμα λάθος. 

Είναι γεμάτο από εγγραφές φίλων κα φιλενάδων, με στίχους και φιλοσοφήματα (φωτό 2,3,4,5,6), ακόμη και απόπειρες ζωγραφικής, χαριτωμένα πρωτόλειες, δώρον τού αδελφού, το 1922 (φωτό 7), πού σπουδάζει Ιατρική, στο μακρινό και παγωμένο Βερολίνο. 

Έχει μάλιστα γράψει και έναν μακρό πρόλογο, με τίτλο...

Η Ζωή..το χρήμα...και τελειώνει με ένα ενδιαφέρον απόφθεγμα, ο νεαρός Έλληνας φοιτητής τού Βερολίνου... απάντηση δίνει μόνον ο κομμουνισμός (κοινωνισμός) ζήτω η οικονομική ελευθερία ! 

Ενδιαφέρον κείμενο, όχι για τις ιδεοληψίες και τα θολά οράματα, αλλά για το νεανικό σκίρτημα, πού πρώιμα καταγράφει, τα συμβαίνοντα σημαινόμενα τής Ακαδημαϊκής κοινότητας, στήν καρδιά τής Ευρώπης. 

Ελπίζω σε σύντομο χρόνο, να αναρτήσω το κείμενο αυτό, πού εκφεύγει τών κοινών λευκωμάτων, με μία πρώιμη γραφή περί Κοινωνισμού και...Κομμουνισμού, όπως τήν εποχή τών προσδοκιών, κυκλοφορούσε.