Κάτω από τον θαμπό ουρανό της αναλγησίας, οι ίσκιοι της μοναξιάς και του έρωτα διεκδικούν το δικό τους φως,..... μια δική τους ταυτότητα, που μέσα από τους στίχους σου,εύκολα τη δείχνουν στον καθένα μας. Και αυτοί που διαβάζουν τον "Ασπάλαθο" καταλαβαίνουν, το νόημα,που είναι τελικά η αγάπη που υποφέρει μέσα στον χρόνο, όπου όλα μοιάζουν πεθαμένα.
Δεν είμαι κριτικός του λόγου για να σου γράψω περισσότερα, μα σου λέω από καρδιάς, συνέχισε να γράφεις και που ξέρεις ... ίσως "βαρεθείς να ουρλιάζεις σιωπηλά", γιατί "ο έρωτας είναι και πουλιά που γλυκοκελαηδούν και μάτια πρησμένα, εξουθενωμένα από τις πύρινες φλόγες που τα κατατρώγουν όλη νύχτα".
Με εκτίμηση
Βασίλης Τσακίρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.