Το τελευταίο «αντίο» στον σ. Θανάση Αγγελέτο

Παρουσία συντρόφων, συγγενών, συναδέλφων και φίλων του κηδεύτηκε σήμερα το πρωί στην Άμφισσα ο Θανάσης Αγγελέτος, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Φωκίδας του ΚΚΕ και Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας, που «έφυγε» την Τετάρτη 11 Οκτώβρη, σε ηλικία 59 ετών....

Στην κηδεία εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ παρευρέθηκαν οι Κώστας Μπάτσικας, Κώστας Μπασδέκης και Γιάννης Τασιούλας. Για τη ζωή και τη μαχητική προσφορά του στο Κόμμα και στο κίνημα μίλησαν ο Δρόσος Τσελές, Γραμματέας της Τ.Ε. Φωκίδας του ΚΚΕ και ο Τρύφωνας Κούτρας, μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας.

Μιλώντας ο Δρόσος Τσελές ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Σύντροφε Θανάση, οι Κομμουνιστές της Φωκίδας είμαστε περήφανοι για σένα, τόσο γι’ αυτή την τελευταία σου μάχη, όσο και για τις μικρές και μεγάλες μάχες που έδωσες στη ζωή σου. Είμαστε περήφανοι για την προσφορά σου στο Κόμμα, στο λαϊκό κίνημα, στον αγώνα για το δίκιο του λαού, στην πάλη για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του.

Παιδί οικογένειας οικοδόμου, καταγόμενης από τη Δεσφίνα, μπήκες κι εσύ από μικρός στα βάσανα και στη βιοπάλη αφού αναγκάστηκες από την ηλικία μόλις των 15 χρόνων να αποχωριστείς τον πατέρα σου. Από μικρός ένιωσες την κοινωνική, την ταξική αδικία κι εντάχτηκες στον αγώνα για την κατάργησή της. Από αυτά τα νεανικά σου χρόνια, δεν έπαψες στιγμή να δίνεις ακούραστα τις δυνάμεις σου για την οργάνωση της πάλης του λαού μας. Ήσουν από τους πρώτους στην Φωκίδα, που αμέσως μετά τη μεταπολίτευση οργανώθηκαν στις γραμμές της ηρωικής Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας και του τιμημένου Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Υπηρέτησες πιστά το Κόμμα από πολλές υπεύθυνες θέσεις σαν γραμματέας του Ν.Σ. ΚΝΕ Φωκίδας, σαν Γραμματέας της ΚΟΒ Άμφισσας, σαν εργατικό στέλεχος του κόμματος.

Σημαντική ήταν η συμβολή σου στο εργατικό Λαϊκό κίνημα της περιοχής αλλά και συνολικότερα. Σαν πρόεδρος του σωματείου οικοδόμων και αργότερα σαν πρόεδρος του ΕΚ έδωσες πολλές μάχες για τα δικαιώματα των εργατών, των ανέργων του λαού της περιοχής. Πρωτοστατούσες σε απεργίες και εργατικούς αγώνες, και σε καιρούς ανόδου του κινήματος, αλλά και πολύ περισσότερο τα χρόνια που το κίνημα είχε τα κάτω του. Σε όλα τα χρόνια της αγωνιστικής σου διαδρομής δεν έλειψε στιγμή από τις μάχες που έδινε το Κόμμα. Πάντα υποψήφιος με τους δημοτικούς συνδυασμούς του ΚΚΕ, παρόν στους μικρούς και μεγάλους αγώνες, αλλά και στη αφανή δουλειά για την οργάνωσή τους.

Δε θα ξεχάσουμε, σύντροφε Θανάση, την προσφορά σου στα δύσκολα χρόνια της αντεπαναστατικής ανατροπής του σοσιαλισμού και της προσπάθειας διάλυσης και μετάλλαξης του ΚΚΕ από τον οπορτουνισμό. Υπεράσπισες αταλάντευτα τη μαρξιστική – λενινιστική ιδεολογία και τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος, στάθηκες ενάντια στις προσπάθειες διάλυσής του, δούλεψες για να ορθωθεί πάλι δυνατό μέσα στο λαό. Έμεινες πιστός και αγωνιζόσουν για τα ανώτερα ιδανικά που υπηρετεί το ΚΚΕ, το σοσιαλισμό – κομμουνισμό, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Τίμησες μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του αυτά τα ιδανικά με την ιδιότητα του μέλους του ΚΚΕ».

Ενώ ο Τρύφωνας Κούτρας τόνισε:

«Ο σ. Θανάσης, μπήκε από μικρός στον αγώνα για το μεροκάματο. Από παιδί δούλευε στην οικοδομή μαζί με τον πατέρα του. Ζώντας άμεσα και ο ίδιος καθημερινά τα βάσανα και τις αγωνίες της εργατιάς, δεν μπορούσε να μείνει παθητικός θεατής, ούτε μοιρολάτρης απέναντί τους. Γι’ αυτό και εντάχθηκε στο κίνημα από νωρίς, για να αντιπαλέψει έμπρακτα και οργανωμένα την αδικία. Ατσαλώθηκε και πείσμωσε ακόμα πιο πολύ μετά το θάνατο του πατέρα του σε εργατικό δυστύχημα ενώ πραγματοποιούσε εργασίες συντήρησης σε εργατικές κατοικίες στα Άσπρα Σπίτια.

Ο σ. Θανάσης εξαιτίας της πρωτοπόρας δράσης του για τα προβλήματα των συναδέλφων οικοδομών αλλά και συνολικά των εργατών του Νομού αναδείχτηκε πολύ γρήγορα σε συνδικαλιστικό στέλεχος. Διετέλεσε για πάνω από 25 χρόνια μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ν. Φωκίδας, για πάνω από 10 χρονιά υπηρέτησε το συνδικάτο από τη θέση του προέδρου, ενώ υπήρξε και στέλεχος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 συνέβαλε στην ανάπτυξη των αγώνων της εργατικής τάξης κόντρα σε δύσκολες εποχές για το εργατικό κίνημα το οποίο συνεχώς υποχωρούσε, ενώ είχε καθαρό μέτωπο απέναντι στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Σημαντική ήταν συμβολή του συντρόφου Θανάση στην αλλαγή των συσχετισμών στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας το 2000 όταν πέρασε το ΕΚ στα χεριά των ταξικών δυνάμεων και του ΠΑΜΕ. Ένα χρόνο νωρίτερα ήταν αντιπρόσωπος στην 1^η ιδρυτική Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ αναγνωρίζοντας και ο ίδιος την ανάγκη της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Από το 2012 και μετά διετέλεσε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, θέση ευθύνης από την οποία με σεμνότητα, ανιδιοτέλεια αλλά και μαχητικότητα αγωνίστηκε ως το τέλος της ζωής του. Διετέλεσε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου σε μια περίοδο όπου η οικονομική κρίση χτύπησε την εργατική οικογένεια. Όπως ήταν φυσικό, η οικονομική κρίση χτύπησε την πόρτα και της δικής του οικογένειας, καθώς το μεροκάματο στην οικοδομή ήταν λιγοστό και οι δουλειές δυσεύρετες. Παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω, με ψηλά το κεφάλι και αξιοπρέπεια στήριξε την οικογένειά του. Γνώριζε ότι η αλληλεγγύη σε αυτές τις δύσκολες στιγμές είναι το όπλο της εργατικής τάξης γι’ αυτό και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της συλλογής τροφίμων, ρούχων και φαρμάκων για τους πρόσφυγες τα οποία παρέδωσε αντιπροσωπεία του ΕΚ με επικεφαλής τον ίδιο στον καταυλισμό της Λαμίας».