ΚΑΛΗΜΕΡΑ ......LES FEUILLES MORTES - Yves Montand

Γιώργος Βιδάκης

Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει
Εσύ, μ' αγαπούσες και εγώ σ' αγαπούσα
Και ζούσαμε μόνοι εμείς οι δυό.....

Τα φύλλα του φθινοπώρου Μα, θα 'θελα τόσο πολύ να θυμάσαι τις όμορφες μέρες που είμασταν φίλοι Εκείνο τον καιρό η ζωή μας ήταν πιο όμορφη και ο ήλιος φώτιζε πιο πολύ απ' ο,τι σήμερα. Τα φύλλα του φθινοπώρου τα μαζεύει το φαράσι Βλέπεις πως δεν ξέχασα... Τα φύλλα του φθινοπώρου τα μαζεύει το φαράσι όπως και τις αναμνήσεις και τις λύπες... Και ο βοριάς ο άνεμος τα παρασέρνει μέσα στην κρύα νύχτα και τη λησμονιά. Βλέπεις πως, δεν ξέχασα το τραγούδι που μου τραγουδούσες. Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει Εσύ, μ' αγαπούσες και εγώ σ' αγαπούσα Και ζούσαμε μόνοι εμείς οι δυό Εσύ που με αγαπούσες, εγώ που σε αγαπούσα. Μα η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται Τόσο γλυκά, τόσο ήσυχα Και η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο τα βήματα των χωρισμένων πια ψυχών. Oh je voudrais tant que tu te souviennes Des jours heureux où nous étions amis En ce temps là, la vie était plus belle Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui Les feuilles mortes se ramassent à la pelle Tu vois je n'ai pas oublié Les feuilles mortes se ramassent à la pelle Les souvenirs et les regrets aussi Et le vent du nord les emportet Dans la nuit froide de l'oubli Tu vois, je n'ai pas oublié La chanson que tu me chantais C'est une chanson, qui nous ressemble Toi tu m'aimais, et je t'aimais Et nous vivions tout les deux ensemble Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais Mais la vie sépare ceux qui s'aiment Tout doucement sans faire de bruit Et la mer efface sur le sable Le pas des amants désunis C'est une chanson, qui nous ressemble Toi tu m'aimais et je t'aimais Et nous vivions, tous deux ensemble Toi qui m'aimait, moi qui t'aimais Mais la vie sépare ceux qui s'aime Tout doucement sans faire de bruit Et la mer efface sur le sable Le pas des amants désunis.