Πίσω στα παλιά ......ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ

Παρουσιάζει:  ο Βίκτωρ Σαμπώ

Δεκαετία του ΄60 και οι πολυκατοικίες στην Αθήνα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια η μια δίπλα στην άλλη.

Οι μονοκατοικίες αντιπαροχή και ένα διαμερισματάκι στον ιδιοκτήτη να μένει και ένα άλλο να νοικιάζει.

Το όνειρο του Έλληνα ...

Νάσου και τα στεγαστικά δάνεια και οι νοικαραίοι γίνονται ιδιοκτήτες και επιτέλους μπαίνουν κάτω από δικό τους κεραμίδι μαζί με κάμποσες άλλες οικογένειες και καμαρώνουν για το καλοριφέρ, το ασανσέρ και  το θυρωρείο.

Είχαν μάθει στην συγκατοίκηση από τις κάμαρες που έμεναν μαζί με τους άλλους συναυλικούς.

Και φθάνει το φορτηγό για να ξεφορτώσουμε τα δια χειρός Βαράγκη και κάναμε και γρήγορα για να μην πολυγινόμαστε θέαμα.

Η τρίφυλλη ντουλάπα έμεινε στο φορτηγό ....δώστην σε κανένα πτωχό είπαμε στον φορτηγατζή.

Είπαμε αισθανόσουνα κάπως ...το διαμέρισμα είχε εντοιχισμένες ντουλάπες...
αμ πώς.

Καμαρώναμε την 36 αρα πολυκατοικία απ΄ έξω.

Η επιφάνειά της με ανάγλυφη επιφάνεια...με λακκούβες δηλαδή....τεχνική αρτιφισιέλ...μας είπε ο κατασκευαστής.

Δηλαδή ο κατασκευαστής γλύτωνε το εξωτερικό βάψιμο...με τα χρόνια το αρτιφισιέλ (μου άρεσε η λέξη) άρχισε να μαυρίζει από την σκόνη και τα καυσαέρι και άντε να συνεννοηθούν οι διαμερισματάρχες προκειμένου να την καθαρίσουν με αμμοβολή.

Τα προβλήματα άρχιζαν νωρίς.....της πυρκαγιάς η κατασκευή...άρχισαν να χαλάνε βρύσες πατώματα...

Και αν δεν χάλαγαν τα δικά σου χάλαγαν του από πάνω και έβλεπες από το ταβάνι του σαλονιού να στάζει στο τραπέζι...καθαρό νερό όπως έσπευδε να σε καθησυχάσει ο πανωγείτονας.

Καθόσουνα να φας στην κουζίνα και άφηνες λίγο ανοιχτό τον φεγγίτη του ακάλυπτου για να πάρεις αέρα ...πάθαινες πανωλεθρία.

Όλες οι τουαλέτες στην ίδια γραμμή και η κατάσταση γινότανε πολεμική....

Από βομβαρδισμούς μέχρι ηχηρά σφιξίματα ανακουφισμούς και τέλος με τον νιαγάρα (καζανάκι) να σε απογειώνει.

Φωτ. το καζανάκι Νιγάρας

Και άρχιζε η νοσταλγία....

Τι καλά που είμαστε στο νοίκι....πού είναι η αυλή των θαυμάτων και η μονοκατοικία!