Πίσω στα παλιά ...ΕΛΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΑΘΗΣ ΤΙ ΖΩΗ ΠΕΡΝΩ

Παρουσιάζει:  ο Βίκτωρ Σαμπώ

Πλατεία Βάθης ή Βάθη εφ΄όσον πήρε την ονομασία της από τον Βάθη...

Άλλη εκδοχή για το όνομα είναι ότι παλιά ήταν λακούβα και μάζευε νερά...

Πέρασε δόξες μέχρι τα τέλη του ΄60.....

Εκεί είναι το πρόβλημα στην ονομασία;

Θα πει κάποιος.....

Ο ταλαίπωρος γνωστός από τα παλιά που βρήκα και είναι γέννημα θρέμα της  πολύπαθης Πλατείας μου μίλησε γι αυτήν στις ημέρες μας.

Βράδυ δεν κυκλοφορεί και λέει ότι είναι υπο κράτηση στο σπίτι γελώντας με το λίγο κουράγιο που έχει.

Το σπίτι του ένα παλιό διαμέρισμα από τις πρώτες πολυκατοικίες που έγιναν και πιο πριν έμενε σε δίπατο όπως το λέει.

Τι να το κάνεις συνεχίζει ....σήμερα η κατοικία μου δεν αξίζει ....

Και έχει δίκιο αν ανοίξεις την χρυσή ευκαιρία και δεις τις τιμές...όσο ένα παλιό αυτοκίνητο με κάμποσα άλογα όταν πουλιόντουσαν.

Τα κορίτσια που εργάζονται στην πιάτσα της Πλατείας δεν προξενούν πλέον καμμία εντύπωση...φυσιολογικό αλισβερίσι για την επιβίωση.

Έχει και ένα μαγέρικο με λαϊκές τιμές οπότε έχει πάντα πελατεία από ταλαίπωρους.

Και εγώ βρήκα να του πω ότι χρόοονια πίσω πήγαινα να πω τα κάλαντα στην γειτονιά του και είχα καλή είσπραξη.

Έμεναν έμποροι...γιατροί...δικηγόροι....υπέροχα νεοκλασικά με ξύλινες εσωτερικές σκάλες καλογυαλισμένες με την χαρακτηριστική μυρουδιά του βερνικιού.

Κούνησε το κεφάλι σκεπτόμενος....τι μου λέει ο άνθρωπος.

Μου είπε για τους άστεγους που προσπαθούν το βράδυ να βρούν μέρος για ύπνο χωρίς να λείπουν οι καυγάδες.

Τα μαχαιρώματα μεταξύ διακινητών ναρκωτικών επίσης συχνά για την εξασφάλιση της πιάτσας.

Τα διαμερίσματα τα νοικιάζουν σε μετανάστες χωρίς να νοιάζονται για το πόσοι θα μένουν.

Τα μπαλκόνια μοιάζουν με αποθήκες....

Το βράδυ φροντίζει να κλειδαμπαρώνει την πόρτα του και φυσικά δεν ανοίγει ποτέ σε κανένα.

Τότε η Μπέλλου τραγουδούσε για την Πλατεία Βάθης για άλλους λόγους πού να την φανταζότανε στις ημέρες μας....

"Φεύγαν οι εργάτες κι έφευγες μαζί τους
και έμεινα μόνη να σε καρτερώ
Μ’ ένα τραγούδι στο πικρό μου στόμα
κι ένα λουλούδι μέσα στο νερό

Έλα να μάθεις στην πλατεία Βάθης
Έλα να μάθεις, τι ζωή περνώ
Έλα να κάτσεις δίπλα μου να κλάψεις
ένα βραδάκι τέρμα Αχαρνών
Έλα να μάθεις στην πλατεία Βάθης
Έλα να μάθεις, τι ζωή περνώ

Νύχτωνε κι έπεφτε το βαρύ σκοτάδι
όταν μου είπες "Φεύγω, έχε γεια"
Χρόνια και χρόνια περιφρονημένη
καρδιά καμένη απ’ την πυρκαγιά"