ΕΝΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΠΛΑΓΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ. Ο Πέτρος Κασιμάτης γονατίζει ευλαβικά στο μεγαλείο της Αγόριανης!

Επιλέγουμε τις πλαγιές του Παρνασσού τώρα που έλιωσαν τα χιόνια. Αφήσαμε τα ηλιοβασιλέματα στους Γιαπωνέζους κι αναζητήσαμε το αυθεντικό.

Υποκλινόμαστε σε αυτούς που άφησαν τις θάλασσες και τα δροσερά σεντόνια πάνω απ τις αμμουδιές!!....

Υποκλινόμαστε σε αυτούς που εγκατέλειψαν λάγνα γυναικεία στόματα κι έφτασαν στις κορυφές του άγριου Παρνασσού για ενα ολιγοήμερο ταξίδι. Γι αυτούς που περίμεναν να λιώσουν τα χιόνια για να βρουν την απόλαυση του παγωμένου αέρα πίνοντας εσπρέσο filicori (που βρήκαν οι αθεόφοβοι τον θεϊκό εσπρέσο απόσταγμα μιας μικρής οικογενειακής Ιταλικής βιοτεχνίας) . Ας ειναι!

Αποστολή: Πέτρος Κασιμάτης  - http://goldentraveller.org

Εδω στην Αγοριανη των 260 μόνιμων κατοίκων -που τώρα πολαπλασιαζονται- καθώς νοιώθουν πως αυτό είναι πλέον το ιδανικό καταφύγιο ευεξίας μακριά απο τους πολλούς. Μακριά από τους ενοχλητικούς που δεν ξέρουν οτι η πολυτέλεια πλέον είναι η ιδιωτικότητα. Κι οχι τα στίφη των ασύδοτων τουριστών που παρενοχλούν με κάμερες ,που μαζεύουν ηλιοβασιλέματα να τα …απολαύσουν στο Τόκιο η στα χλιδάτα resort του Χονγκ-Κονγκ….
Εδω στην Αγοριανη, μεσούντος του καλοκαιριού φυσάει άνεμος ευωχίας. Απέναντι ,το βουνό του Απόλλωνα στέλνει τα δικά του SMS στην καρδιά των ανθρώπων. Οι Δελφοί , σε έναν ιερό τόπο, εδω παραδίπλα ,ξεπερνούν σε δονήσεις και εσωτερικούς ρυθμούς ,τον ταξιδιώτη της Καμπότζης που αντικρίζει το Ανγκορ-βατ  , το Ινδουιστικό….Άγιον Όρος!!

Στην είσοδο της Αγόριανης -αυτή είναι η δική μας Μπρυζ- θα δείτε το δικό σας κήπο του Ζεν.Γι αυτό φροντίζει η γλυκιά κυρία του Παρνασσού η κυρία Αθανασία Καραπανάγου που μας φιλεύει με ρυζόγαλο από κατσικίσιο γάλα, θεσπέσιο μπακλαβά κι αυθεντικό κουραμπιέ!!….
-Μα κουραμπιέ,στην καρδιά του καλοκαιριού….
-Είναι παραδοσιακό γλυκό στην περιοχή,το φτιάχνουμε όλον το χρόνο….
Ολόγυρα, λουλούδια,μεράκι,παλιές συνταγές της γιαγιάς που βγήκαν απ το συρτάρι και συνοδεύουν ένα χρυσοφόρο παρελθόν γεμάτο αυθεντικές γεύσεις.

Εδω στην Αγοριανη αναζητούμε αυθεντικούς ανθρώπους . Όπως τον Γιώργο Πανάγου ,από τη «γκρίζα αρκούδα» που …διανέμει την ευτυχία στον ουρανίσκο απλώνοντας στο τραπέζι του δείπνου κατσικάκι με χόρτα του δάσους, το υπέροχο «δεμάτι» με μαριναρισμένα λαχανικά συναρπαστική γεύση και εικόνα που θα ζήλευαν όλοι οι βορειοευρωπαίοι που ήλθαν απ τις ακτές του βορρά η απ τις ερήμους των Ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων να δουν από κοντά το θαύμα που λέγεται «Αγόριανη».

Σε έναν κήπο γεμάτο πλατάνια ακούγοντας τον ήχο από τον Αγοριανίτη ποταμό κι αντικρυζοντας φωτογραφίες απ την εποχή της Εθνικής αντίστασης ,ιδού το πιο παραδοσιακό εστιατόριο που δεν είναι δήθεν. Είναι αληθινό, όπως τα μανιτάρια του που τα ψήνει με τυριά στον ξυλόφουρνο η τα βότανα που ρίχνει απλόχερα σαν ευλογία πάνω στα φαγητά του Θεού….

Απο κάτω συνεχίζει τον ορμητικό του ρου ο Αγοριανίτης. Ένας καταρράκτης -μικρός ,τοσοδούλης- μας υποδέχεται πιο κάτω. Μικρά παιδιά με γαλλική τσαχπινιά τιτιβίζουν στην πλατεία με τα πλατάνια. Μια Δανή σκύβει αργά νωχελικά ,όπως αρμόζει σε έναν ταξιδιώτη που λαχταρά την απόλαυση της καθυστέρησης κι αργοπίνει το νερό μιας πηγής.
Μια υπέροχη μαυροφορεμένη γιαγιά η Παρασκευή που επιμένει στα 90 της να πενθεί τη ζωή που έχασε…..

Ο Γιώργος Πανάγου  ένας αυθεντικός Έλληνας που δεν έμαθε να κόβει με το μαχαίρι του συμφέροντος.
Η κυρία Αθανασία που θα μας φυλάξει ένα τελευταίο κομμάτι χορτόπιτα και θα μας σταυρώσει ,σαν ταινία του παλιού καλού καιρού.
Ένα κοκόρι που επιμένει να μας ξυπνά λίγο μετά τις 5 το πρωί.
Ένας άντρας που δίπλα από το στεφάνι του και την ασημωμένη  εικόνα της Σταύρωσης έχει πλάι τον καπετάν-Νικηφόρο τον πρώτο μαυροσκούφη του Άρη που γεννήθηκε στην Αγόριανη.

Ένας τόπος γεμάτος θαύματα και ιστορίες καθημερινής δόξας.
Εδω στη Ελληνική εκδοχή της πολύφερνης  μεσαιωνικής Μπρυζ !
Εδω στην Αγόριανη που οι παππούδες πίνουν Ελληνικό σκέτο σε κρασοπότηρα-γιατί έτσι έχουν συνηθίσει-.
Αφήσαμε τα πιο συγκλονιστικά ηλιοβασιλέματα για τους Γιαπωνέζους με τις ντιτζιταλ κάμερες.
Ήλθαμε σε αυτή την πλαγιά του Παρνασσού μόλις έλιωσαν τα χιόνια για να φωνάξουμε στο βουνό «Δεν έχουμε τίποτα, δικά μας είναι τα πάντα!!».