Πίσω στα παλιά....ΥΦΑΣΜΑΤΑ ΣΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Παρουσιάζει:  ο Βίκτωρ Σαμπώ

Αετονύχηδες...μάγκες...κάποτε στην Αθήνα πουλούσαν υφάσματα
 σε "τιμές ευκαιρίας"...

"Πάρε σου λέω...Εγγλέζικο λαθραίο στη μισή τιμή..."

"Είναι μάλλινο;"

"...μα θα σε κοροϊδέψω....κάτσε και θα δεις..."

Τράβαγε μια κλωστή από το τόπι  ...έβγαζε τον αναπτήρα και την έκαιγε στην άκρη...την έσβηνε και του την έβαζε στην μύτη...

"...για δε...μαλλί δεν σου μυρίζει;"

Είχαν παραμάσχαλα και τον πήχη για να μετρούν....

Γυναικεία και αντρικά υφάσματα αγνώστου προέλευσης και κάποιες φορές
ελαττωματικά...

Άλλοι φτωχοδιάβολοι είχαν τυλιγμένο σε εφημερίδα ύφασμα με την ούγια
να γράφει στα αγγλικά ολόμαλλο...

Την άνοιγαν στην άκρη έδειχναν στον ανυποψίαστο την ταμπέλα...
"...δώσε ένα πεντακοσάρικο και πάρτο..."

Η αξία του πολύ μεγαλύτερη αν πήγαινες να το αγοράσεις από μαγαζί με υφάσματα...
Αν δεν είχε του έπαιρναν λιγότερα και δεν τον άφηναν να το ανοίξει να το δει
κανονικά μήπως τους πιάσει το τελωνείο.

Στη συνέχεια το έβαζαν στα πόδια...

Ο φουκαράς ο πελάτης όταν θα άνοιγε το πακέτο θα εύρισκε μερικά εκατοστά
ύφασμα και το υπόλοιπο τσουβάλι.

Στην Αιόλου υπήρχαν μαγαζιά με υφάσματα για όλα τα βαλάντια...

Ραβότανε τότε ο κοσμάκης...είχε και γι αυτούς ραφτάδες που πέντε
κάτω πέντε πάνω άντε και λίγα-λίγα τα βρίσκανε.

Οι έχοντες έπαιρναν μαζί τους τον ράφτη για να αγοράσουν ύφασμα.

Αυτός θα το έπιανε με τα χέρια του θα έβλεπε την γυαλάδα του
την ύφανσή του και θα έδινε το οκέυ...