ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ - ΣΟΥΒΑΛΑ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ. ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΟΥΝΙΟΥ . Η Σουβαλιώτισσα Ασήμω Ι. Ανάγνου θυμάται...."Να μην ρθεί ο θεριστής, ο έρμος ο μήνας".

"..Όταν σουρούπωνε γυρίζαμε στο σπίτι κι εκεί δουλειά μας περίμενε. Εμείς να μαζέψουμε τα παιδιά, εμείς να μαγειρέψουμε, να πλύνουμε, να ζυμώσουμε, κι οι άντρες στο καφενείο και στην ταβέρνα".......

Αναδημοσίευση από Polydrosos Parnassou

Οι Σουβαλιώτισσες θυμούνται, η Βασιλική Χριστοπούλου- Μερτζάνη τις καταγράφει στο συλεκτικό βιβλίο της "Μια Σουβαλιώτισσα θυμάται", ο Λαογραφικός Σύλλογος Πολυδρόσου χρησιμοποιεί αποσπάσματα από αυτές  τις αφηγήσεις στο  ημερολόγιό του  του 2009 και εμείς κάθε μήνα  σας  τα  παρουσιάζουμε όλα "φροντισμένα"  με  εικόνες , βίντεο  και  στίχους.

Αυτό το μήνα η Ασήμω  Ανάγνου αφηγείται...."Να μην ρθεί ο θεριστής , ο έρμος ο μήνας"

....Ξεκινάγαμε χαράματα βάζαμε δε βάζαμε μια χαψιά στο στόμα μας, φορτώναμε τα δρεπάνια στα ζα.... 

οι άντρες καβάλα και εμείς οι γυναίκες από κοντά.

Φοράγαμε μάλλινες φανέλες για τον ιδρώτα, τα μανίκια μέχρι κάτω, βαμπακέλες  πάνω από τα χοντρά μαντήλια στο κεφάλι.

Τις βαμπακέλες τις βγάζαμε στο χωράφι για να μη λερωθούν και τις ξαναβάζαμε όταν γυρίζαμε στο χωριό. Φοράγαμε διπλές κάλτσες και χοντρά παπούτσια.

 Ασήμω και Δήμητρα (Μητρού) Ανάγνου γυρνώτας απο το χωράφι

Αρχινάγαμε τον όργο και έβουζε το δρεπάνι . Περισσότερο εμείς οι γυναίκες θερίζαμε, οι άντρες  δένανε τα δεμάτια και φτιάχνανε τις θημωνιές ή τα κουβαλάγανε στ΄αλώνια.

Όσο πιάνει το χέρι ήταν ένα χερόβολο. Έξι χερόβολα κάνανε ένα λιμάρι.  Και τρία λιμάρια ένα δεμάτι. Αν δεν τα βάζαμε καλά απ΄την αρχή τα στάχυα κατά μέσα, τα λιμάρια και τα δεμάτια δεν γίνονταν καλά. Από κει βγαίνει "κι εσύ κακό χερόβολο κι εγώ κακό λιμάρι".

Τηράγαμε τ΄ απόσκια στο βράχο της  Αγόριανης για να κολατσίσουμε, τυρί, ελιές, κρεμμύδια, σκορδοστούμπι, που ΄χαμε μες στο κλειδοπίνακο.

Απ΄το μεσημέρι κι ύστερα πιάναμε το τραγούδι....

Ήλιε για βασίλεψε, δε μπας να βασιλέψεις                              

σε καταριώνται οι αργατιές και οι ξενοδουλευτάδες,                      

σε καταριέται μια μικρή, μια μικροπαντρεμένη                              

πόχει τον άντρα τ΄ς άρρωστο βαριά για να πεθάνει.

ΒΙΝΤΕΟ. Μια παραλλαγή  του τραγουδιού "Ήλιε μου για βασίλεψε".  Μπίκας  και  Καραίσκος  σε  αυθεντική  ηχογράφηση  στην  Καρδίτσα.

    ΒΙΝΤΕΟ. Τραγούδι " Τώρα το βράδυ-βράδυ"

Τώρα το βράδυ-βράδυ κοντά στο δειλινό

πέρασε ένας ασίκης σαν τον Αυγερινό.                                           

Φόντας τον είδα μάνα ΄μ , τον  ελιμπίστηκα,                                           

στην κάμαρή μου πήγα και μέσα κλείστηκα.                                             

Όσα αστεράκια έχει ο ουρανός  θέλω να τα μετρήσω                                

για να βρω το γιατρικό για να σ΄αλησμονήσω.

Όταν σουρούπωνε γυρίζαμε στο σπίτι κι εκεί δουλειά μας περίμενε. Εμείς να μαζέψουμε τα παιδιά, εμείς να μαγειρέψουμε, να πλύνουμε, να ζυμώσουμε, κι οι άντρες στο καφενείο και στην ταβέρνα. Όταν ερχόταν η σειρά μας να αλωνίσουμε στα πέτρινα τ΄αλώνια , ο βαλμάς έφερνε τα άλογα, τα ΄δενε στο στύλιαρο και ύστερα από κάμποση ώρα άλλαζε η βάρδια (η θέση των αλόγων).

Οι άντρες γυρίζανε με δικούλια τα στάχια, κι όταν γινόντανε "λιώμα" τα μαζεύαμε εμείς οι γυναίκες με άγρια σαρώματα.

Ύστερα περιμέναμε τα΄απόγιομα και τα ξανεμάγαμε με το καρπολόι.

Για τ΄ αλώνι ζυμώναμε ξαργού βιταλιές που τις αλείβαμε ζεστές με πετιμέζι και σουσάμι.

Όταν έφευγε το περισσότερο άχυρο, λέγαμε "το λιώμα έβγαλε πρόσωπο" και το περνάγαμε σε μεγάλα ρεμόνια. Μια βδομάδα κράταγε το αλώνισμα με το "μχο" και την αγάνα στο κορμί.

Ήτανε φορές που μέναμε όλη νύχτα στ΄αλώνι περιμένοντας τ΄απόγειο. Όσο δε φύσαγε γέρναμε στο "λιώμα" και τραγουδάγαμε.....

Τώρα τη νύχτα ποια να δω και ποια να χαιρετήσω,                                     

να χαιρετήσω γαλανές χολιάνε οι μαυρομάτες.

Όσα αστεράκια έχει ο ουρανός, κανένα δε μ΄αρέσει                                   

κι ένα αστεράκι λαμπερό που πάει κοντά στην Πούλια                           

κείνο μου φέγγει κι έρχομαι κόρη μου στην αυλή σου.

ΒΙΝΤΕΟ. Τραγούδι"Λάλα καημένε ταμπουρά". Προέλευση Αργιθέα Αγράφων Καρδίτσας.

Λάλα καημένε ταμπουρά πες το και ‘σύ μπουζούκι,

να συνταχθούν οι έμορφες ξανθές και μαυρομάτες,

να ‘ρθει κι μία π’ αγαπώ.

Τώρα είναι νύχτα ποιον να δω και ποια να χαιρετήσω,

να χαιρετήσω γαλανές κακιώνουν μαυρομάτες,

να χαιρετήσω π’ αγαπώ το τι θα πει ο κόσμος.

Τώρα τη νύχτα ποια να δω και ποια να χαιρετήσω,                                    

να χαιρετήσω γαλανές χολιάνε οι μαυρομάτες.

Όσα αστεράκια έχει ο ουρανός, κανένα δε μ΄αρέσει                                   

κι ένα αστεράκι λαμπερό που πάει κοντά στην Πούλια                           

κείνο μου φέγγει κι έρχομαι κόρη μου στην αυλή σου.

Βαλμάδες:( όσοι είχαν άλογα) ήταν: Βαλάσκας Νικόλαος, Αδαμάκος Νικόλαος, Μαρρές Αθανάσιος, Σβίγκος Αθανάσιος, Κορτσέλης Ιωάννης.

Αλώνια: Αργυρίου, Βελλή, Αντωνίου, Αδαμάκου, Θανασιά, Παφίλη, Παπαθόδωρου, Καρμίρη, Νηστικούλη, Κότσια, Γεωργουσέικα, Βελέντζα, Μέλτου, Γλυμιτζή, Διαμαντώνη, Κουστούλα, Λαγού, Γκόλφη, Καραχάλιου και Κουσιαρίνα, Λάκες στην Άνω Σουβάλα.

* Τα ονόματα των Βαλμάδων και των Αλωνιών  έδωσε στην συγγραφέα

ο  Γιάννης  Α. Βαλάσκας.

"Γ"