ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΑΙΔΗΨΟΥ 1948.

Παναγιώτης Δημάκης
Το καλοκαιράκι έρχεται, τα χρόνια φεύγουν, μερικές φωτογραφίες μένουν, για να μάς θυμίζουν, αξέχαστες στιγμές, πού ίσως η χρονική απόσταση, τις κάνει πιο όμορφες και ελκυστικές, όπως αυτή, στην παραλιακή οδό τής Αιδηψού, το σωτήριον έτος 1948. .....

Η παραλιακή αυτή οδός, τηρουμένων τών αναλογιών, είναι για μένα, άν και ανεξέλικτη και παρηκμασμένη σήμερα, ένα θαυμαστό ενθύμιο, πού υπερτερεί στήν προσωπική μου αξιολόγηση, ακόμη και της διάσημης La Croisette τών Καννών, τουλάχιστον στην απλή, καθαρή Ελληνική ομορφιά και έτσι έχει καταχωρηθεί, για πάντα, στούς εγκεφαλικούς μου νευρώνες, με τούς φοίνικες, τα κομψά κτίρια Belle-Epoque, τα παράλια ξενοδοχεία ΑΥΡΑ, ΑΚΤΗ, ΘΕΡΜΑΙ ΣΥΛΛΑ...Και επί πλέον, τον υπέροχο Ευβοϊκό κόλπο, τήν θαλασσινή αύρα, τήν αγορά φρούτων και λαχανικών με τις μυρωδιές της, και, το περιώνυμο τότε κατάστημα Θαλασσινού, όπου αγόρασα και τήν πρώτη μου,
 Φωτογραφική μηχανή Kodak, εντελώς πρωτόγονη, για τήν σημερινή τεχνολογική εξέλιξη. Το λιμανάκι με τα ψαροκάικα, να λικνίζονται στα γαλαζοπράσινα νερά, βαμμένα σε χρωματιστές γραμμικές λωρίδες, πού ρίχνουν παλλόμενες σκιές, κάτω από τα φαρδιά κύτη και τον ανάλαφρο αναπαλμό τής μικρής φυκιάδας, όπως τα μαλλιά νηπίων, ψαράκια σε συμμετρικά σμήνη, με εναλλασσόμενα σχήματα και ταχύτητες, ένας μέγας μικρόκοσμος. 
Στη μικρή πέτρα, να παραμονεύει υπομονετικά ο αχινός, κι εγώ, να μαθαίνω να κολυμπώ και ν αγαπώ τα θαλάσσια πλάσματα, σ ένα περιβάλλον πρωτογενές και αμόλυντο ....
Το βραδινό Σινεμά,το αξεπέραστο ρυζόγαλο , οι θερμές ριπές ατμών και οσμών θείου, οι ραθυμούντες λουόμενοι και περιπατητές, πού πλήρωναν και έτρωγαν σε μέρη ονομαζόμενα Ρεστοράν ... 
Ποιά Κρουαζέτ ; 
Ποιό Νεγκρέσκο ; και εμείς είχαμε ψιμμυθιωμένες κούκλες, με καπελλίνα , με ομπρελλίνα λουλουδάτα, πού χάθηκαν, πέταξαν μέσα σε σύννεφα πούδρας Tokalon....
Όλα σε μία εξαίσια δέσμη, πού κινείται, σε μία ενορατική αναπόληση, γλυκειά και πικρή. 
Πώς πέρασεν ο καιρός, πώς πέρασαν τα χρόνια φίλοι μου....